بحران عمیق در فراساحل نفت
لغو عمليات اجرايي پروژه هاي جديد، کاهش سرمايه گذاري ها، توقف فعاليت چاه هاي نفتي و کاهش توليد، از مشکلاتي است که افزون بر تاسيسات خشکي به صنايع فراساحل نفت هم سرايت کرده است. در حالي که ممکن است آثار منفي ناشي از ويروس همه گيري جهاني کرونا (کوويد-19) بر شرايط حفاري در مناطق خشکي در برخي مناطق که هزينه حفاري ارزان است، تا حدودي کاهش يافته باشد، اما ماندگاري آثار منفي آن بر حفاري و فعاليت در تاسيسات فراساحل طولاني تر خواهد بود. با وجود پيشرفت هاي عمده شرکت هاي نفتي در زمينه کاهش هزينه ها و بهينه کردن توليد، حفاري در بخش هاي فراساحل همچنان نسبت به بخش خشکي به دليل فرآيند پيچيده استخراج گران تر و پر هزينه تر است.
نتايج يک مطالعه نشان مي دهد که در درياي شمال، عمليات برداشت نفت از يک سوم ذخاير باقيمانده در بخش فلات قاره انگليس تا حدود زيادي اقتصادي نيست.
براساس ارزيابي هاي به دست آمده از اين مطالعه، با نفت 45 دلاري برداشت 28 درصد از ذخاير نفتي فلات قاره انگليس در درياي شمال صرفه اقتصادي ندارد؛ قيمت نفت خام برنت براي ماه ها زير40 دلار براي هر بشکه داد و ستد شده است و چنانچه تحليل هاي کارشناسان را باور داشته باشيم، بعيد به نظر مي آيد قيمت اين کالاي راهبردي تا پايان امسال در سطوح 40 دلار براي هر بشکه باقي بماند و اين به آن معناست که برداشت مقدار زيادي از ذخاير نفت دنيا غيراقتصادي مي شود و اين موضوع تنها به ذخاير نفتي درياي شمال هم محدود نخواهد بود.
در بخش آمريکا خليج مکزيک، شرکت بيکرهيوز در تازه ترين گزارش هفتگي خود درباره شمار دکل هاي فعال حفاري نفت و گاز آمريکا، تعداد دکل هاي فعال حفاري در بخش آمريکاي خليج مکزيک را 12 دستگاه اعلام کرد که اين ارقام در مارس، 22 و در آوريل، 19 بوده است. اسکات کارپنتر از نويسندگان نشريه فوربز در يادداشتي اعلام کرد که اين رقم پايين ترين تعداد ثبت شده براي دکل هاي فعال حفاري فراساحلي آمريکا در خليج مکزيک در 10 سال گذشته به شمار مي آيد و بعيد نيست که در صورت باقي ماندن قيمت نفت در سطوح کنوني روند کاهش شمار دکل هاي حفاري ادامه يابد، در ضمن فعاليت سکوهاي توليدي در اين منطقه در حال توقف است.
توليدکنندگان نفت شيل به دليل به صرفه نبودن هزينه برداشت نفت و بالاتر بودن هزينه توليد، قيمت يک بشکه نفت در بسياري از بخش هاي صنعت شيل، فعاليت هاي حفاري را به حال تعليق در آورده اند و اين نگراني وجود دارد که بعضي از اين تاسيسات توليد براي هميشه از دور خارج شوند.
اين شرايط همچنين براي برداشت نفت در بخش هاي فراساحلي صدق مي کند، روزنامه آمريکايي وال استريت ژورنال به تازگي در گزارشي اعلام کرد که توليدکنندگان نفت در بخش آمريکايي خليج مکزيک در حال کاهش توليد هستند و بسياري از آنها از اينکه بازگشت به روند عادي و ازسرگيري توليد زمانبر شود، واهمه دارند.
شرايطي که توليدکنندگان در خليج مکزيک با آن روبه رو شده اند، ديگر توليدکنندگان مناطق فراساحلي نفت در جهان هم کم و بيش با آن دست و پنجه نرم مي کنند، در حالي که توليدکنندگان نيز از طرفي هم با افت سطح تقاضا براي نفت خام روبه رو هستند.
معاون مدير شرکت «جکسون آفشور آپريشن» مدير در اواسط ماه مارس به نشريه «ورک بوت» گفته بود: سه هفته پيش فکر مي کردم شرايط کار در سال 2020 ميلادي به خوبي تحت کنترل است، آنچه من در اين باره به شما مي گفتم، براساس شرايطي بود که در سال 2019 و حتي در اوايل سال جاري ميلادي تجربه و مشاهده کردم، به گونه اي که فعاليت هاي حفاري و توليد نفت در آب هاي عميق در حال توسعه بود.
واقعيت اين است که هيچکس نمي داند چه اتفاقي خواهد افتاد و چه سرنوشتي در انتظار صنعت نفت است؛ اين صنعت از جنگ قيمتي بين عربستان و روسيه و شيوع ويروس همه گير کرونا بي خبر بود و هنوز در حال ترميم آسيب هاي وارده است.
جسيکا استامپ، مقاله نويس نشريه «آفشور» ماه گذشته ميلادي نوشت: براساس تحليل هاي موسسه رايستاد انرژي، در بخش فراساحلي، سه چالش اساسي و عمده پديدار شده است: سقوط شديد خدمات و تجهيزات ميدان هاي نفتي فراساحلي، آسيب پذيري مالي و ظرفيت مازاد. اين مسائل منحصر به صنايع فراساحل نيست، اما ممکن است عواقب اين شرايط براي اين بخش بيشتر از بخش خشکي باشد؛ دريافت مجوز راه اندازي پروژه هاي فراساحلي زمانبر است و اين بدان معناست که تاخير در اجرا و بهره برداري از پروژه هاي کنوني و لغو بعضي از اين پروژه ها مي تواند رشد توليد نفت در صنايع فراساحل را براي سال ها به تاخير بيندازد و اين تازه در شرايطي است که اين وضع هميشگي نباشد.
ورشکستگي هايي هم وجود دارد؛ براساس تحليل موسسه رايستاد انرژي، شيوع ويروس همه گير کرونا مي تواند در اروپا، قاره اي که تاحدودي کل نفت خام خود را از بخش هاي فراساحلي برداشت مي کند، خريد خدمات ميدان هاي نفتي را با 5 ميليارد دلار کاهش روبه رو کند و اين به آن معناست که يک پنجم خدمات دهندگان مي توانند کسب وکار خود را از دست دهند. اروپا تنها جايي نيست که عمده نفت خود را از ذخاير فراساحل برداشت مي کند. بسياري از مناطق پيشگام، به ويژه در قاره هاي آفريقا و آمريکاي جنوبي از بحران پديد آمده زيان ديده اند، به طوري که موسسه آي اچ اس مارکيت از احتمال کاهش 14 درصدي تقاضا براي نفت خام در سه ماه کنوني سال جاري ميلادي خبر مي دهد. اين مقدار بر مبناي رقم تقاضاي روزانه 100 ميليون بشکه اي نفت خام در سال 2019 ميلادي، حدود 14 ميليون بشکه در روز است.
بسياري به شرايط بدبين هستند؛ شرکت بريتيش پتروليوم (بي پي) پيش بيني مي کند افت تقاضا در سه ماه دوم امسال روزانه 16 ميليون بشکه بود.
رايستاد برآورد مي کند که کاهش تقاضا براي نفت خام تنها در آوريل امسال روزانه 27 ميليون بشکه در روز بوده است و پيش بيني شرکت معامله گر نفت ترافيگورا حکايت از اين دارد که تقاضاي جهاني نفت خام در ماه آوريل با 35 ميليون بشکه کاهش در روز همراه بوده است.
بخش فراساحل حدود يک سوم ذخاير نفت جهان را شامل مي شود، هزينه برداشت از اين ذخاير نسبت به ذخاير موجود در مناطق خشکي گرانتر است، اما در مقايسه با ذخاير نامتعارف خشکي عمر بيشتري دارند.
کل خدمات ميدان هاي نفتي به طور اختصاصي متمرکز بر حفاري و توليد در بخش فراساحل است، بسياري از شرکت ها در اين بخش ممکن است نتوانند از اين بحران رهايي يابند.
بحران براي بخش فراساحل نفت عواقب اقتصادي گسترده اي دارد؛ براي مناطقي مانند برزيل و خليج گينه، تاخير و لغو اجراي پروژه هاي فراساحلي که به طور ناگهاني توسعه آنها گران شده است، مشکل اقتصادي در مرتبه اي بالاتر از کاهش درآمدهاي نفتي به دليل سقوط قيمت هاي جهاني نفت خام قرار مي گيرد.
آخرين بار، صنايع فراساحل نفت از بحراني کم عمق تر، کم هزينه تر و با رقمي کمتر براي هزينه توليد يک بشکه در ميان حداقل بحران هاي عظيم رهايي يافت؛ اما هنوز بايد منتظر ماند و ديد چگونه بخش هاي فراساحل نفت از پس اين بحران برمي آيند.
نويسنده: آيرينا اسلاو
مترجم: امير دشتي
منبع: اويل پرايس