راهکارهایی برای رفتارهای اجتماعی و خانوادگی در روزهای سخت
زبان نرم و حسن خلق جواب می دهد
مشعل چقدر زبانمان نرم است؟ چقدر زبان تشکر داريم؟ چقدر قربان صدقه مادر و پدر و فرزندان و همسرمان مي رويم؟ چقدر با لحن مهربان و آرام با مردمي که هر روز در اتوبوس، مترو و تاکسي مي بينيم، برخورد مي کنيم؟ آيا در همه اين لحظات که بخش قابل توجهي از زندگي هر روز ما را تشکيل مي دهند، اين روحيات را داريم؟ اگر داريم، چقدر است؟ نکند که نه تنها اين لحن و بيان نرم را نداريم و با روي تند و خشن و خشک با اطرافيانمان برخورد مي کنيم؟ فکر مي کنيد بيشترين آسيب را از اين نوع برخورد، چه کسي مي بيند؟ آنها يا خود ما؟ در تعاليم ديني مان، همواره بزرگاني گرانقدر، خود و پيروانشان را به حُسن خلق و نرم خويي، ملايمت در گفتار و رفتار و دوري از درشتي و تندخويي فراخوانده اند. پيامبر اسلام(ص) هم خود به همين صفات معروف بوده اند و توصيه هاي زيادي به داشتن روي خوش با مردم داشته اند. به عبارتي رعايت خلق نيکو و دوري از خشونت در رفتار اجتماعي با مردم و اعضاي خانواده، يکي از مهم ترين و اصلي ترين توصيه ها در مسير خودسازي و پرورش توانايي هاي انسان معرفي شده است؛ اما در شرايط سختي که افراد از جهات مختلف اجتماعي، خانوادگي، شغلي، سياسي و بخصوص اقتصادي در فشار و سختي هستند و ممکن است حتي حوصله خودشان را هم نداشته باشند، آيا بايد انتظار داشت که باز هم افراد در مواجهه با ديگران و اطرافيانشان همچنان لبخند بزنند و روي خوش نشان دهند؟ جواب مثبت است؛ چراکه همين روي خوش و لبخند است که مي تواند با انعکاسي مثبت به خودمان برگردد. اگر در همان حال و هواي عصبانيت و خشم و ناراحتي، اخم يا لحن تند داشته باشيم، چه بازتابي به ما برمي گردد؟ قطعا همان بازتاب منفي و به اين ترتيب حال ما دوچندان تلخ و بد مي شود؛ اما براي اينکه در اين شرايط و لحظات و روزهاي سخت، کمي از حجم تلخي و ناراحتي را براي خود و اطرافياني که دوستشان داريم يا با آنها در معاشرت هستيم، کم و به خودمان و آنها کمک کنيم، راهکارهايي وجود دارد که چندان سخت هم نيستند، اين راهکارها را با هم مرور مي کنيم.
*لبخند بزنیم
همواره در مواجهه با اعضای خانواده، دوستان و همکاران یا شهروندان در اتوبوس و مترو، با لبخند با آنها رو به رو شویم. لبخند واقعی و کشیده را در قالب صورتمان بگذاریم و مطمئن باشیم که زیبایی چهره مان با لبخند چند برابر می شود.
*سر شوخی را باز کنیم
همیشه صحبت کردن درباره موضوعات و سر شوخی را باز کردن، یکی از راه های مناسب برای عبور از چالش های روزانه است. در بسیاری از دعواهای روزانه در سطح شهر یا اماکن عمومی یا درون خانواده ها مشکل اصلی این است که به جای چند جمله حرف زدن، سراغ قسمت آخر یعنی قضاوت کردن و گاه ناسزا گفتن می رویم و یکدیگر را می رنجانیم.
*نقاط مثبت را ببینیم
در شرایطی که اوضاع کار و زندگی و حال و هوای آدم ها تلخ و سخت می شود، همه ما سراغ قسمت خالی لیوان و اتفاقات بد یا ویژگی های منفی می رویم، اتفاقا این زمان، همان وقتی است که باید نکات مثبت را ببینیم و با همان دید به افراد دور و بر خود نگاه کنیم.
*ادب را کنار نگذاریم
از قدیم گفته اند که «ادب مرد به ز دولت اوست» مهم نیست چقدر عصبانی هستیم؟ چقدر حق داریم؟ و یا چقدر خسارت دیده ایم؟ در هر شرایطی لازم است جانب ادب و احترام را رعایت کنیم؛ چراکه در این مورد هم هر چقدر از مرزها بگذریم، به ضرر خود ما تمام می شود و طرف مقابل هم ممکن است همان اندازه از مرزها بگذرد و آن وقت حتما حالمان بهتر نخواهد شد.
*نگرش منفی را کنار بگذاریم
داشتن نگاه مثبت، دوری از افسردگی و احساسات دلسردکننده، می تواند به شادی در لحظه و امید به آینده کمک کند. اتفاقات تلخ و سخت و روزهای پر از بدشانسی، ممکن است برای همه ما وجود داشته باشد؛ اما مهم است از آن روز چطور بگذریم و به خودمان و اطرافیانمان کمترین آسیب را برسانیم.
* زبان تشکر و تعريف داشته باشيم
بسياري از افراد با زبان نرم، تعريف کردن يا قربان صدقه رفتن، به قول معروف موش را از سوراخ بيرون مي کشند. پس در شرايطي که فضا سنگين است و دو طرف از هم عصباني هستند يا احتمال برخورد و چالشي بين افراد وجود دارد، اين شيوه ها مي تواند کاربردي باشد.
*قضاوت نکنیم
یکی از دلایل بیشتر اختلافات و ناراحتی ها این است که افراد را مورد قضاوت قرار می دهیم و چون مطابق نظرمان رفتار نمی شود، دلخور می شویم و یا به عکس مورد قضاوت دیگران قرار می گیریم. بهتر است همانطور که به خودمان در امور مختلف حق می دهیم، به دیگران هم حق بدهیم و فراموش نکنیم همانقدر که ابعاد مختلف زندگی ما برای دیگران آشکار نیست، ما هم دیگران را کامل نمی شناسیم؛ پس قضاوت نکنیم.
*در چرخه اخبار منفی نیفتیم
در شرایط سخت و تلخ اجتماعی، سیاسی و اقتصادی معمولا اخبار منفی زیادی اعلام و منتشر می شود و بسیاری از اخبار هم صحت ندارند یا صرفا شایعه هستند. بنابراین بهتر است که در این شرایط، کمتر در چرخه انتشار اخبار منفی قرار بگیریم؛ زیرا این اخبار روحیه ما را منفی تر می کند و ممکن است در لحظه، عصبانیتی را به ما تحمیل کند که نتیجه آن برخورد خشن با اطرافیانمان باشد.
*آرام کننده باشیم
در مشاجرات، بعضی افراد بنزین روی آتش می ریزند و برخی دیگر هم آب. بهتر است در شرایطی که همه عصبانی هستند، ما آن فردی باشیم که جو را آرام می کند و آبی بر آتش می ریزد. بغل کردن افراد، روی خوش داشتن، خنده را شروع کردن و سر شوخی را باز کردن می تواند فضا را تغییر دهد.
*خانواده اولویت دارد
توجه داشته باشیم، اعضای خانواده و دوستانی که هر روز در کنارمان هستند، در اولویت این روی خوش قرار دارند و هر نوع کج خلقی و تندرویی مثل آینه ای مستقیم به خود ما انعکاس پیدا می کند. بهتر است عصبانیت، خستگی و حال بد محیط کار را بیرون در خانه بگذاریم و با روی خوش به چهره منتظر همسر، فرزندان یا والدینمان نگاه کنیم و همه محبتمان را به آنها ببخشیم.
چای نعنا
منصور ضابطيان بعد از نوشتن چهار سفرنامه، حالا شرح سفر بيست روزه اش در ارديبهشت سال 96 به مراکش را با مخاطبان بي شمار فارسي زبانش در قالب کتاب «چاي نعنا» به اشتراک گذاشته است. به گفته نويسنده، اين کتاب بيشتر شامل بخش هاي مرکزي و شمالي مراکش است و سفر به بخش هاي جنوبي اين کشور حديث ديگري دارد. اگر سفرنامه هاي قبلي ضابطيان را خوانده باشيد، مي توانيد با خيال راحت اين کتاب را نيز انتخاب کنيد؛ البته خود نويسنده هم براي شما توصيه اي دارد: «قبل از شروع مطالعه کتاب توصيه مي کنم، دسته اي نعناي تازه بخريد، آن را با کمي چاي سبز يا سياه توي قوري دم کنيد، پنج دقيقه صبر کنيد و... حالا کتاب آماده خواندن است. به مراکش خوش آمديد.» پشت جلد اين کتاب چنين آمده است: «مراکش، دروازه آفريقاست و نزديک ترين کشور آفريقايي به اروپا. مراکش زماني مرا وسوسه کرد که در جنوب اسپانيا فيلم مي ساختم و وقتي در کوچه پس کوچه هاي گرانادا قدم مي زدم، احساسي از خويشاوندي با مردم آن منطقه داشتم. ايراني ها مراکش را چندان نمي شناسند. در همه اين سال ها مراکش جزو کشورهايي بوده که ايراني ها کمتر به آنجا رفت و آمد داشته اند...»
جهان با من برقص
دکتر به جهانگير گفته که قرار است تا چند ماه ديگر به دليل بيماري فوت کند و دوستان جهانگير براي آخرين تولد او دورهم جمع شده اند. اين موقعيت موجب مي شود آنها درباره زندگي و خودشان فکر و اختلافاتشان را مرور کنند. علي مصفا، جواد عزتي، هانيه توسلي، پژمان جمشيدي، سياوش چراغي پور، کاظم سياحي و مهراب قاسم خاني از بازيگران اين فيلم هستند. اين فيلم را سروش صحت کارگرداني کرده و به همراه ايمان صفايي، نويسندگي اين داستان را هم برعهده داشته است.