حکمت های فاطمی
تداوم خط رسالت
حضرت فاطمه (س) فرموده اند: «قَد اَوصاکُم رَسُولُ اللهِ بِاتِّباعِنا وَ مَوَدَّتِنا وَ التَّمَسُّک بنا فقال اللّه :« قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى: پیامبر خدا شما را به تبعیّت از ما، دوستی با ما و تمسّک و اطاعت از ما وصیت کرده است.»
خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید: «(ای پیامبر!) بگو من هیچ پاداشى از شما بر رسالتم درخواست نمىكنم جز دوست داشتن اهل بیتم» (العوالم، ج ۱۱، ص ۶۱۲)
شرح حدیث
تداوم خط رسالت، در سایه ولایت و وصایت است. اینکه «مودّت اهل بیت» در قرآن، اجر رسالت حضرت رسول (ص) قرار گرفته، برای آن است که امت محمدی، با تمسّک به ولایت این خاندان و مهرورزی با عترت پاک پیامبر، راه طهارت و هدایت را بپویند و به بیراهه و ضلالت نیفتند.
کلام حضرت زهرا (س) نکوهش آنانی است که بر خلاف توصیه پیامبر (ص) به خاندان رسالت بی مهری کردند و به جای آن که پیرو آنان باشند، در پی دیگران رفتند و تکلیف واجب و الهیِ «مودّت ذی القربی» را به فراموشی سپردند.
چگونه می توان دم از سنت نبوی زد و فرمان او را از یاد برد؟ چگونه می توان مدعی دوستی حضرت محمد (ص) بود و وصیت او را درباره اهل بیت (ع) عمل نکرد؟
در این سخن، تکیه بر سه عنصر «تبعیّت»، «مودّت» و «تمسّک» است و این سه، گواه صداقت افراد در مسلمانی و حب خدا و رسول است.
آنکه پیرو اهل بیت باشد، به بیراهه نمی رود، آنکه مودّت این خاندان را داشته باشد، هدایت یافته است و آنکه تمسّک به عترت پاک پیامبر بجوید، به شفاعت آنان خواهد رسید.
سخنی درباره جشن های نیمه شعبان
ماه شعبان که از راه می رسد، پس از سپری شدن آغازین روز های آن، که مصادف با ولادت امام حسین (ع)، حضرت ابوالفضل (ع) و امام سجاد(ع) است، گویی شهر و دیار، کوی و برزن به جنبش و تکاپو برای گرامیداشت مولود نیمه شعبان می افتد و از این رهگذر، صحنه های زیبای عشق به مهدی موعود (عج) در جنبشی کاملاً مردمی و عاشقانه خلق می شود که بدون شک، در ایام دیگر سال مثل آن تکرار ناشدنی است.
برگزاری جشن های باشکوه نیمه شعبان، اگرچه زیبا و پر از حسنه است؛ اما متأسفانه رسوخ خرافات و انجام برخی حرکات نسنجیده، زیبایی آن را تحت الشعاع قرار می دهد. به عنوان مثال ساختن مجسمه های اژد ها، حیوانات و این قبیل ساخته های عوامانه، ضمن آنکه حال و هوای مذهبی و معنوی جشن ها را کمرنگ و نامحسوس می کند، به دلیل رسوخ خرافات و بدعت هایی در آن، ذهن جوان مسلمان ایرانی را از درک حقیقت و معرفت مهدوی دور می کند. حقیقت و معرفتی که بی گمان غایت اصلی همه این شور و شعف و برگزاری جشن ها به شمار می رود و غفلت از آن، ضایعه اسفباری است که دل نازنین امام عصر(عج) را به درد می آورد.
مسأله تأسفبار دیگر، پخش موسیقی های غیرمجاز در برخی چادر هایی است که به مناسبت نیمه شعبان در کوچه و محلات برپا می شود که گذشته از حرمت شرعی آن، خود عامل وهن اهل بیت (ع) و شخص امام زمان(عج) است؛ البته ناگفته نماند که در سالیان اخیر، حجم این قبیل ناهنجاری های دینی در شهر ها رو به کاهش است. با این حال نمی توان به طور کلی از وجود آن غافل شد و بی تفاوت از کنارش گذشت.
پاسخ به شبهات در ارتباط با امام زمان(عج)
نکته حائز اهمیت دیگر در این میان، ضرورت تبیین زوایای گوناگون مهدویت برای جوانان، بویژه پاسخگویی به ده ها و صد ها شبهه ای است که در ارتباط با امام زمان (عج) طرح می شود. این وظیفه البته در وهله نخست از عالمان دینی مورد انتظار است و اینکه بتوانند متناسب با درک و فهم مخاطبان خویش و نیز بهره گیری از بیان شیوا و جذاب در انجام این مأموریت خطیر موفق باشند و برای این کار، چه زمانی بهتر از ایام نیمه شعبان و چه مکانی مناسب تر از چنین محافلی که جوانان در آن گردهم می آیند. چه خوب است بانیان این مجالس و محافل از استادان و روحانیونی که در این زمینه دارای تخصص لازم بوده و از انحرافات و آسیب ها جدا هستند، بهره کافی ببرند.
عوامل تخریب فرهنگ مهدویت
آنچه مشخص است، اینکه متاسفانه عوامل تخریب فرهنگ مهدویت، در سال های اخیر افزایش یافته است. شاید اشاره به این عوامل به اختصار لازم باشد تا خطرها مطرح شود و افرادی که برای مقابله با این خطرها احساس وظیفه می کنند، به فکر چاره بیفتند.
* ترویج خرافات و پیرایه بستن به وجود مقدس حضرت حجت (عج).
* تعیین زمان برای ظهور حضرت با آنکه مورد نهی صریح است و کسی نمی تواند و حق ندارد زمانی برای ظهور تعیین کند.
* ادعای ارتباط با حضرت حجت (عج) که شمار مدعیان در سال های اخیر رو به فزونی رفته و همچنان ادامه دارد.
* بیان این قبیل ادعاها ـ چه مربوط به گذشته و چه مربوط به حال ـ از سوی بعضی سخنرانان و مداحان و سرگرم کردن مردم بی خبر به مطالبی که با مبانی دینی در تضاد است.
* پخش برخی مطالب سست از رسانه ملی که در باور مردم تاثیرگذار است.
* اضافه شدن بر تعداد اماکنی که ادعای تعلق آنها به حضرت امام زمان (عج) از طریق افراد سودجو مطرح می شود و افراد بی خبر نیز آن را باور می کنند و این اماکن به محل رفت و آمدهای عمومی تبدیل می شوند و عناصر فریبکار هر روز پیرایه هایی نیز بر پیرایه های موجود اضافه می کنند.
* رواج ملاهی و مناهی و منکرات در مجالس جشن نیمه شعبان و به فراموشی سپرده شدن سنت های قدیمی که بر اعتقادات دینی استوار بودند و پایه های اعتقادی مردم را تحکیم می کردند.
* سوء استفاده هایی که دشمنان مهدویت از رواج خرافات در میان مردم می کنند و اصل اعتقاد به مهدی موعود را زیر سؤال می برند.
در برخورد با این خطرها، وظیفه همه پیروان اهل بیت بسیار سنگین است. با تمام تلاش و کوشش مراجع بزرگوار و علمای دلسوز، باز به نظر می رسد که جای افرادی چون شهید مطهری خالی است که با قلم و بیان خود، در برابر این همه انحرافات بایستند و امام زمان (عج) را با علم خود در این دوران غربت، یاری کنند.
فرهنگ مهدوی، مظلوم است. این مظلومیت را حوزه های علمیه با قیام علمی و تبلیغی خود می توانند برطرف کنند.
و ختم کلام هم اینکه اگر ما ادعای شیعه بودن داریم و خود را از محبان حضرت حجت (عج) به شمار می آوریم ـ که ان شاءالله همین گونه هم است ـ باید ضمن حضور در شادی های اهل بیت(ع) با رفتار و کردار خود، وظیفه شیعه بودن خویش را بدرستی انجام دهیم و بکوشیم که در برگزاری جشن های ماه شعبان، موجب عزت بیشتر دین و آیین مان شویم، نه اینکه خدای ناکرده، با افتادن در دام خرافات، موجب وهن بزرگان دین خود باشیم.
عطر ماندگار: بیانات مقام معظم رهبری
مسأله انتظار
(درسی) که اعتقاد به مهدویّت و جشن های نیمه شعبان، باید به ما بدهد، این است؛ عدالتی که ما در انتظار آن هستیم - عدالت حضرت مهدی (عج) که مربوط به سطح جهان است - با موعظه و نصیحت به دست نمی آید، یعنی مهدی موعودِ ملت ها نمی آید ستمگران عالم را نصیحت کند که ظلم و زیاده طلبی و سلطه گری و استثمار نکنند.
با زبان نصیحت، عدالت در هیچ نقطه عالم مستقر نمی شود. استقرار عدالت، چه در سطح جهانی - آن طور که آن وارث انبیا انجام خواهد داد- و چه در همه بخش های دنیا، احتیاج به این دارد که مردمان عادل و انسان های صالح و عدالت طلب، قدرت را در دست داشته باشند و با زبان قدرت، با زورگویان حرف بزنند.
با کسانی که سرمست قدرت ظالمانه هستند، نمی شود با زبان نصیحت حرف زد؛ با آنها باید با زبان اقتدار صحبت کرد. آغاز دعوت پیغمبران الهی با زبان نصیحت است؛ اما بعد از آنکه توانستند طرفداران خود را گرد آورند و تجهیز کنند، با دشمنان توحید و دشمنان بشریت، با زبان قدرت حرف می زدند... امام زمان ارواحنافداه، با اقتدار و قدرت و تکیه بر توانایی هایی که ایمان والای خودِ او و ایمان پیروان و دوستانش، او را مجهّز به آن قدرت کرده است، گریبان ستمگران عالم را می گیرد و کاخ های ستم را ویران می کند.
30/07/1381