گپ و گفتی با همکار نفتی و مربی دروازه بانان تیم ملی فوتسا
امیدوارم مدرسه فوتسال نفت به زودی راه اندازی شود
اصغر قهرمانی از قهرمانان ملی فوتسال که سال هاست به استخدام نفت درآمده، می گوید یکی از دلایل انتخاب دروازه بانی، فیگور و حرکات این پست بود.
از جمله کسانی که به واسطه افتخاراتی که برای ایران در سطح بین المللی به دست آورده و جذب وزارت نفت شده اند، اصغر قهرمانی از چهره های شاخص فوتسال ایران است. او سال ها در تیم ملی فوتسال کشور به عنوان دروازه بان حضور داشته و در حال حاضر نیز به عنوان مربی دروازه بانان تیم ملی فوتسال امید فعالیت دارد.قهرمانی می گوید: به دلیل اهمیت بالای فوتبال در جهان به رشته فوتسال، همچنین استعدادیابی و آموزش در این رشته،، توجه کمتری شده است. با همه اینها، این امکان وجود دارد که بزودی یک مدرسه فوتسال در نفت تشکیل شود. با این دروازه بان پیشکسوت، درباره فوتسال و فعالیت هایش در این حوزه به گفت وگو نشستیم.
از چه زمانی احساس کردید که به رشته ورزشی فوتسال علاقه دارید؟
زمانی که نوجوان بودم، رشته ای به نام فوتسال در ایران وجود نداشت و من نیز همانند دیگر ورزشکاران دوران خود، فوتبال بازی کردن را از زمین های خاکی محل زندگی ام، یعنی منطقه مجیدیه تهران آغاز کردم. به خاطر دارم زمین خاکی سبلان، یکی از بهترین زمین های فوتبال کشور بود و من بازی تیم های مختلف ازجمله تیم فوتبال «یاد مجیدیه» را بارها در این زمین دیده بودم، تیمی که بسیاری از بزرگان فوتبال در آن بازی می کردند. اما فوتبال را به صورت حرفه ای و به عنوان دروازه بان از تیم مهر شمیران آغاز کردم و بعد از آن نیز به تیم کشتیرانی رفتم. سال 1372 بود که با حضور در جام رمضان به رشته فوتسال پیوستم و توانستم افتخارات بسیاری را در این رشته کسب کنم. به یاد دارم که آن سال در تیم فتح بازی می کردم که به همراه بابک معصومی، احمد پری آذر، کیومرث کاظمی و رضا رضایی کمال به تیم ملی فوتسال دعوت و من سه دوره به عنوان دروازه بان برتر جام رمضان انتخاب شدم.
چه چیز باعث شد تا دروازه بانی فوتبال و بعد از آن فوتسال را انتخاب کنید؟
زمانی که بازی های فوتبال را در زمین های خاکی دنبال می کردم، یکی از جذاب ترین و هیجان انگیزترین پست ها از نظر من دروازه بانی بود و شاید یکی از مهم ترین دلایل آن، حرکات، فیگور و توپ گیری هایی بود که دروازه بان در نفس گیرترین شرایط انجام می داد؛ البته به غیر از علاقه، استعداد بسیاری نیز در این زمینه داشتم و معمولا در لیست اصلی تیم بخصوص در فوتسال قرار داشتم. در مدت حضورم درتیم ملی فوتسال، چهار دوره در مسابقات آسیایی شرکت کردم و دو دوره هم در جام جهانی شرکت داشتم. یادم می آید که در جام جهانی برزیل، تیم ملی فوتسال ایران به عنوان پدیده مسابقات انتخاب شد. 37 ساله بودم که بعد از بازگشت از جام جهانی برزیل، از تیم ملی فوتسال به عنوان ورزشکار خداحافظی کردم. تمام سال هایی که در تیم ملی فوتسال حضور داشتم، در کنار ستارگان این رشته، در تورنمنت های بسیاری حضور داشتیم و توانستیم موفقیت های بسیاری در سطح بین المللی به دست آوریم. بعد از آن بود که به عنوان مربی دروازه بان تیم ملی امید و جوانان با جوراندینیو، سرمربی تیم ملی فوتسال همکاری کردم و این همکاری سبب شد تا بسیاری از نکات دروازه بانی را فرا بگیریم.
در چه تیم هایی بازی کردید؟
زمانی که به عنوان فوتسالیست فعالیت می کردم، در تیم های مختلفی مثل دانشگاه آزاد، پرسپولیس و شهر آفتاب بازی کردم و هم اکنون نیز به عنوان مربی دروازه بانان درتیم ملی فوتسال امید حضور دارم.
چگونه وارد صنعت نفت شدید؟
از سال 1383 به نفت پیوستم که این حضور درست زمانی بود که وزارت نفت، قهرمانان ملی را استخدام می کرد. در آن دوره، وزارت نفت هیچ تیم فوتسالی نداشت و ما بیشتر در تیم ملی حضور داشتیم یا در امور ورزش نفت فعالیت می کردیم.
با توجه به فعالیت مدرسه فوتبال نفت و حضور شما در آن، کمی از اهمیت و فعالیت این مدرسه بگویید.
چند سالی که به عنوان مربی در مدرسه فوتبال نفت فعالیت می کردم، استعدادهای خوبی شناسایی شدند. این در حالی است که در گذشته، صنعت نفت تیم های پایه در رشته های مختلف نداشت. خوشبختانه با حضور هادی افشار ،به عنوان رئیس ورزش و تربیت بدنی در شرکت ملی نفت ایران، شرایطی فراهم شد تا تیم های پایه دوباره فعال شوند و مدرسه فوتبال به مکمل تیم های پایه تبدیل شد. دوره های آموزش فوتبال در مجموعه ورزشی تهرانسر برگزار و هرچند وقت، در اطلاعیه ای برای جذب علاقه مندان برای شرکت در این دوره ها منتشرمی شود. از آنجا که شرکت نفت فلات قاره ایران مدرسه فوتبال داشت، با مسؤولان ورزشی این شرکت صحبت شد تا فرزندان مستعد کارکنان را شناسایی و برای حضور در مدرسه فوتبال نفت معرفی کنند، البته این روند برای دیگر شرکت های زیرمجموعه صنعت نفت نیز انجام می شود.
تا چه اندازه می توان در جذب استعداد برای تیم های پایه فوتسال موفق عمل کرد؟
متاسفانه در حال حاضر حتی در شرکت ملی نفت ایران نیز چیزی به اسم فوتسال وجود ندارد. موضوع این است که فوتسال، یک ورزش متفاوت است؛ چه در کشور ما و چه در دنیا. بسیاری از خانواده ها تمایل دارند فرزندشان فوتبال بازی کند، اما افزون بر موارد زیرساختی، تفاوت هایی به لحاظ مالی در این رشته وجود دارد که شاید به نوعی مانع از آن شود که علاقه مندان به این رشته ورزشی روی آورند. به عنوان مثال، قرارداد یک دروازه بان حرفه ای در فوتبال، عدد قابل توجهی است، درحالی که در رشته فوتسال رقم آن زیاد نیست. بنابراین شرایط مالی می تواند بسیار تاثیرگذار باشد.
موضوع دیگر، زیرساخت های فوتسال است. بنا بر آمار هم اکنون نزدیک به 13 میلیون نفر علاقه مند فوتسالی در کشور داریم، اما مدرسه فوتسالی نیست تا علاقه مندان را جذب و از میان آنها استعدادها را شناسایی کند. خوشبختانه با دیدگاه خوبی که در شرکت ملی نفت ایران به این رشته ورزشی وجود دارد، بنا بر صحبت های انجام شده با هادی افشار، رئیس امور ورزش و تربیت بدنی شرکت ملی نفت ایران، قرار است یک مدرسه فوتسال تاسیس شود، اما زمان دقیق آن هنوز مشخص نیست.
با توجه به حضور قهرمانان ملی فوتسال در صنعت نفت در دهه 80، چه چیز باعث شد تا از این ظرفیت برای تشکیل تیم فوتسال در نفت استفاده نشود؟
در دهه 80، 9 نفر از بهترین های فوتسالیست کشور در نفت حضور داشتند و می توان گفت که یک تیم ملی به استخدام صنعت نفت درآمده بودند و با چنین تیمی می توانستیم هفت دوره قهرمان ایران و حتی قهرمان آسیا شویم، البته تلاش بسیاری کردیم تا بتوانیم از این موقعیت استفاده کنیم. در آن دوره فوتسالیست هایی مانند کاظم محمدی، احمد پری آذر، منصور مولایی، سعید عبدالنژاد، مجتبی آهنگران و عبدالله رضایی نژاد به استخدام نفت درآمده بودند، اما چون در آن زمان فوتبال در اوج بود، از این ظرفیت و موقعیت استفاده نشد. این در حالی بود که می توانستیم قهرمانی های بسیاری را برای صنعت نفت به ارمغان آوریم، البته 15 سال پیش با همراهی علی کاظمی، رئیس ورزش شرکت فلات قاره ایران یک مدرسه فوتسال شکل دادیم و استقبال خوبی هم از آن شد، اما باز فرصتی داده نشد که این ورزش رونق بگیرد و مانع فعالیت این رشته ورزشی شدند.
تا چه اندازه فوتسال امروز ایران با فقر بازیکن تکنیکی مواجه است؟
در چند سال اخیر، تاکتیک های فوتسال با تغییرات زیادی همراه بوده است، اما یکی از مهم ترین دلایلی که موجب شده بازیکن تکنیکی کم شود، جمع شدن زمین های خاکی و گل کوچک بود. فکر می کنم با وجود زمین های خاکی و فوتبال گل کوچک، بچه ها از همان ابتدا با فوتبال آشنا می شدند و همیشه در حال فوتبال بودند. نباید فراموش کرد که بزرگ ترین ستاره های فوتبال ایران، کار خود را از همین زمین های خاکی شروع کرده اند. سال گذشته یک تیم نونهالان با تیم مدرسه فوتبال شرکت ملی نفت بازی کرد و در آن تیم، یک اعجوبه 9 ساله دیدم. وقتی او شروع به دریبل زدن می کند، شوکه می شوید. همه کسانی که آنجا حضور داشتند، از دیدن او تعجب کردند و به نوعی می توان او را «مسی» ایران دانست.
اگر حرف ناگفته ای باقیمانده، بفرمایید؟
ورزش ارتباط مستقیمی با سلامت فکر و جسم انسان ها دارد. فرقی هم نمی کند که فوتبال باشد یا فوتسال یا رشته ورزشی دیگری. آنچه در این میان اهمیت دارد، علاقه مندی به یک رشته ورزشی است. همان طور که اشاره شد، بیش از13میلیون نفر در سراسر کشور علاقه مند به رشته فوتسال هستند که ظرفیت بالقوه بسیار خوبی است و می توانند آینده ساز فوتسال کشور باشند و در تیم های ملی کشور بدرخشند. امیدوارم حرکتی که انتظار می رود در شرکت ملی نفت ایران برای تاسیس مدرسه فوتسال انجام شود، به ورزش کشور تعمیم یابد و با شناسایی استعدادهای این رشته ورزشی، فوتسالیست های مطرحی به جامعه ورزش کشور معرفی شوند.