نیلوفر حسینی، مسؤول این آزمایشگاه و مسؤول آزمایشگاه های سایر درمانگاه های شرکت نفت در سطح شهر تهران است. 29 سال سابقه کار دارد و به دلیل حساس بودن معاینات طب صنعتی، در این درمانگاه به صورت ثابت حضور دارد.
او می گوید: آزمایش های مرسوم و نیمه تخصصی در درمانگاه مرکزی نفت انجام می شود و اگر امکان شرایط پایش برخی آزمایش ها فراهم نباشد، تحت شرایط خاصی با کلدباکس به بیمارستان صنعت نفت ارسال می کنیم.
حسینی، آزمایشگاه را در دو بخش تشخیصی و پاراکلینیکی حائز اهمیت می داند و ادامه می دهد: پزشکان، سیکل درمان را از طریق آزمایش رصد می کنند. ما در دوران کووید مراجعات اورژانس زیادی داشتیم و با توجه به اینکه این درمانگاه طب کار است، این عزیزان بعد از درمان و برای برگشت به کار، اگر علائمی داشته باشند، دوباره از سوی پزشک برای آنها آزمایش نوشته می شد.
مسؤول آزمایشگاه درمانگاه مرکزی نفت، کار خود را بسیار پر مسؤولیت، دقیق، حساس و با وجدان و علاقه تعریف می کند و در زمینه سختی ها و کمبودها می گوید: کار ما یک جنبه فیزیکی و یک جنبه انسانی دارد. جنبه فیزیکی آن شامل یکسری تجهیزات و کیت های آزمایشگاهی می شود که بسیار حایز اهمیت است و جنبه انسانی آن به نیروی انسانی، مکان و فضای لازم برای کار برمی گردد که خوشبختانه از این نظر شرایط خوبی داریم.
اکنون مسأله اصلی، کیت های آزمایشگاهی است و به دلیل شرایطشان ، مشکلاتی در تهیه آنها وجود دارد؛ چراکه مواد اولیه آنها به سختی وارد می شود و شرکت ها نمی توانند کیفیت قبلی را ارائه کنند، بنابراین مجبوریم کیت ها را تغییر دهیم و کیت جدید جایگزین کنیم.
حسینی به دیگر کمبودهای این آزمایشگاه اشاره می کند و ادامه می دهد: یکسری سوزن برای خون گیری داشتیم که خوب بود و زمانی که دوباره درخواست دادیم، سوزن هایی با کیفیت پایین برایمان آوردند که این باعث نارضایتی مراجعه کنندگان بود.
به گفته او، نظارت دائم از آزمایشگاه درمانگاه صنعت نفت صورت می گیرد و نمونه ها به طور روزانه از سوی بیمارستان نفت تهران بررسی شده و سالانه نیز سه بار از طریق شرکت های بین المللی، نمونه هایی برایمان در بخش های مختلف به منظور پایش ارسال می شود تا دقت ما را در جواب آزمایش ها بسنجند.
پذیرش روزانه بیش از 50 نفر
واحد پرستاری درمانگاه وزارت نفت علاوه بر مسؤولیت اصلی این واحد، خدمات اورژانس نیز ارائه و روزانه 50 تا 100 نفر را پذیرش می کند. یکی از کارشناسان پرستاری این درمانگاه، فاطمه هادیان است که 8 ساله به طور مستمر فعالیت می کنند. او می گوید: به این دلیل که چند مرکز مانند شهید تندگویان، نفت مناطق مرکزی، پالایش و پخش و وزارت نفت و شرکت های تابعه تحت نظر درمانگاه مرکزی نفت هستند، تعداد مراجعه کنندگان آن زیاد است.
هادیان ادامه می دهد: تعداد اعزامی ها از سوی درمانگاه زیاد است و در کوتاه ترین زمان ممکن خود را به بالین بیمار می رسانیم و کارهای اولیه را انجام می دهیم و آنهایی که به بررسی بیشتر نیاز دارند، با اورژانس هماهنگ کرده و به بیمارستان نفت تهران منتقل می شوند و کسانی که بیمه تامین اجتماعی دارند نیز به مراکز تحت پوشش آن خارج از صنعت نفت ارسال می شوند.
او از مسؤولان انتظار دارد که به شغل و کارشان بیشتر اهمیت دهند. هادیان ادامه می دهد: سختی کار ما زیاد است، سه پرستار هستیم و حدود 6 هزار کارمند و روزانه بین 50 تا 100نفر به اورژانس مراجعه می کنند.
او در تعریف حرفه خود می گوید: پرستاری، شغل مقدسی است و با حساسیت ها و استرس های خاص همراه است. به گونه ای که وقتی قند خون بیماری 20 باشد، اگر اقدامات اولیه و به موقع برای او صورت نگیرد، به کما می رود و نجات دادن جان او سخت می شود، از این رو می توان گفت که پرستار با جان بیمار در ارتباط است و باید در ثانیه های طلایی، جان او را نجات داد. واحد پرستاری، مادر درمانگاه به شمار می رود.
ارائه داروهای اورژانس به پیمانکاران
واحد داروخانه در مجاورت بخش پرستاری و اورژانس قرار دارد. یکی از نیروهای باسابقه صنعت نفت که متصدی داروخانه درمانگاه مرکزی وزارت نفت است و مهر امسال بازنشسته می شود، مهرداد صنعتی نام دارد. او می گوید: 35 سال به عنوان متصدی داروخانه در درمانگاه های وزارت نفت مشغول به کار بودم و طی این مدت نیز در ستاد بهداشت و درمان صنعت نفت، تدارکات کل دارویی، بیمارستان صنعت نفت تهران، درمان غیرمستقیم، سرویس های دارویی، داروخانه تخصصی بیمارستان نفت تهران و درمانگاه مرکزی صنعت نفت فعالیت کرده ام.
او درباره خدمات قابل ارائه در درمانگاه مرکزی نفت می گوید: خدمات دارویی به کارکنان رسمی داده می شود و پیمانکاران نیز می توانند داروهای اورژانسی را دریافت کنند.
صنعتی، حرفه خود را سخت و پر از مسؤولیت می داند؛ زیرا ممکن است با خوانش اشتباه یک دارو جان بیمار به خطر افتد.
جذب بهترین ها در صنعت نفت
در ادامه راه با رضا کریم زاده، پزشک عمومی درمانگاه مرکزی نفت هم صحبت می شوم. او مقابله با کرونا را به جبهه جنگی ترسیم می کند. او می گوید: بارها شاهد آن بوده ایم که مادری، فرزند مبتلا به کرونای خود را روی تخت معاینه گذاشته و به بیرون رفته و این پزشکان بودند که بدون هیچگونه ترس و واهمه ای خدمات رسانی به بیماران را در راس فعالیت های خود قرار داده اند.
کریم زاده با بیان اینکه در سطح وزارت نفت پزشکان به دو دسته رسمی و پیمانکار (پزشکانی که در گذشته پرکیس بودند) تقسیم می شوند، می گوید: هر ساله چند نفر از پزشکان رسمی صنعت نفت بازنشسته و از سیستم جدا می شوند و سازمان بهداشت و درمان صنعت نفت به سمت جذب پزشکان پیمانکار می رود. اکنون قسمتی به عنوان تامین حقوق و مزایا برای پزشکان داریم و به نظر می رسد که این تامین حقوق و مزایا باید به گونه ای باشد که صنعت نفت، بهترین ها را جذب کند. در این زمینه اقدام هایی از سوی مسؤولان انجام شده؛ اما به دنبال آن هستیم که گام های برداشته شده به نتیجه ای که می خواهیم، برسد و خانواده صنعت نفت بتواند از خدمات درجه یک استفاده کند. خدمات درجه یک با حقوق درجه دو و سه نخواهد بود.
پهنای کم باند
شاید این سوال برایتان پیش بیاید که واحد امور اداری در درمانگاه چه وظیفه ای به عهده دارد؟ پاسخ این پرسش را مهرداد قیاسی، مسؤول امور اداری درمانگاه مرکزی نفت می دهد: مکاتبات اداری با ستاد سازمان بهداشت و درمان صنعت نفت به مدیریت سلامت کار و خانواده و کارهای اداری و نامه نگاری برخی مراجعه کنندگان از طریق این واحد صورت می گیرد، ضمن آنکه یکسری خدمات و مراودات نیز از شرکت نفت می گیریم که شامل خدمات آذوقه ای تا آبدارخانه، لوازم التحریر و... می شود. انجام این مراودات با بنده است و یکسری مکاتبات و مراودات نیز با بهداری داریم. به گفته او، درمانگاه مرکزی نفت، نخستین درمانگاهی است که همواره در استفاده از فناوری و سیستم کامپیوتری برای پذیرش پیشگام بوده؛ زیرا با استفاده از فناوری اطلاعات ریز اقدامات به صورت ثبت شده نگهداری می شود تا آمارهایی که ارائه می دهیم، دقیق تر باشد، ضمن آنکه می توانیم نقص هایمان را شناسایی و رفع کنیم. قیاسی می افزاید: متاسفانه سرعت اینترنت این درمانگاه پایین است که دلیل آن به پهنای کم باند بازمی گردد؛ زیرا به صورت رادیویی با بیمارستان در تماس هستیم و کابل نوری نداریم. در نتیجه معطل شدن بیمار برای اینکه پروسه پذیرش طی شود، زیاد است که گاه با نارضایتی بیماران روبه رو می شویم. همچنین درمانگاه هایی که برای مراکز شرکت ملی کار می کنند، تامین تجهیزات آن با شرکت است. به عنوان مثال ما درمانگاه مرکزی نفت در داخل وزارتخانه هستیم و تامین لوازم ما شامل میز، صندلی و... با شرکت ملی است و یک سری را هم بیمارستان باید تهیه کند. تداخل این فرایند و جدا نبودن آن، برای امور اداری سخت است. همچنین با کمبود کاغذ مواجه هستیم؛ زیرا تعداد مراجعه کننده به این درمانگاه زیاد است و همه کاغذ پرینتر می خواهند. از مسؤولان تقاضا دارم کادر درمان را دریابند. به گفته او، همه مراجعه کنندگان همیشه حق ندارند؛ اما ما حق را به آنها می دهیم. دلمان می خواهد جایی نیز از ما دفاع شود و اگر قرار است دستورالعملی داشته باشیم، از حقوق ما نیز دفاع شود؛ زیرا بارها به ناحق زیر سوال رفته ایم و هیچ کس شرایط ما را درک نکرده است.
بازگشت به حرفه اصلی
در پایان راه با علی فراهانی، متصدی واحد پذیرش صحبت می کنم. او در رشته مددکاری اجتماعی تحصیل کرده و مشاور خانواده است و به دلیل برون سپاری واحد مشاوره در مرکز خدمات مشاوره وزارت نفت به درمانگاه مرکزی نفت آمده و در واحدی که هیچگونه همخوانی با حرفه اصلی اش ندارد، به کار مشغول است. او می گوید: با توجه به روحیه مددکاری ای که دارم، تا جایی که بتوانم سعی بر برخورد مناسب با ارباب رجوع دارم. از این رو از مسؤولان تقاضا می کنم بنده را به حرفه ای که چند سال است در آن فعالیت می کنم، بازگردانند.
سخن آخر
زمانی که مصاحبه را پایان داده و به محل کار خود بازمی گردم، تنوع خدمات و فضایی را که کارکنان با دل و جان در آن فعالیت دارند، در ذهنم بازبینی می کنم؛ چیزی جز عشق و علاقه به کار در آن نمی یابم. درمانگاهی که وقتی از بیرون به آن نگاه می کنیم، شاید حجم کار آن قابل درک نباشد؛ اما کارکنانش همواره سعی در ارائه خدماتی در خور شأن مسؤولان و کارکنان صنعت نفت دارند که جا دارد به همه آنها دستمریزاد و خدا قوت گفت.