نگاهی به سه فیلم سینمایی که پیشنهاد می کنیم مخاطب آن باشید
انفجار «دینامیت» و لو رفتن « سیاه باز »
مدت هاست که وضعیت اکران فیلم های سینمایی نه تنها در ایران بلکه در تمامی جهان دستخوش تغییرات و تحولاتی شده است. در کشورمان زمان هایی سینماها بازگشایی شدند، اما با رعایت بسیار بالای پروتکل های بهداشتی و مراقبت های کرونایی گاهی هم تعطیل بودند و مخاطبان سینمای ایران آثار دلخواهشان را از طریق اکران آنلاین دنبال می کردند. به هر صورت شما با رعایت تمامی جوانب بهداشتی، یا از طریق اکران آنلاین و یا از طریق سالن های سینما در صورت اجازه ستاد کرونا می توانید فیلم های مورد علاقه تان را دنبال کنید. این هفته 3 فیلم را به شما معرفی می کنیم که هر یک حال و هوای خاص خودشان را دارند. همراهمان باشید:
قصه عشق پدرم
آنطور که مشخص شده نزدیک به ده سال از ساخت فیلم «قصه عشق پدرم» به کارگردانی محمدرضا ورزی می گذرد، اما به تازگی اکران شده است، چنانکه خود کارگردان نیز بارها بیان کرده، این فیلم ادای دینی است به اساس و بنیان خانواده و خصوصا پدران سرزمین مان. فیلم از درون مایه ای دفاع مقدسی بهره می برد و البته زمینه های اجتماعی و فرهنگی بسیار چشمگیری نیز دارد. بازی های بسیار خوب و داستان روان و غمناک فیلم آن را جالب توجه کرده است. درباره داستان این فیلم آمده است:«قصه عشق پدرم، داستان پدری است که سالهاست در انتظار بازگشت پسرش از جبهه، بارها به دفتر معراج مراجعه کرده و با وجود اینکه فرزندان دیگر و اطرافیان او را متقاعد می کنند که بازگشتی در کار نیست و فرزندش به شهادت رسیده، اما وی امید خود را از دست نمی دهد». مصطفی زمانی، چنگیز جلیلوند، مهراوه شریفی نیا، امیریل ارجمند، بهنوش طباطبایی و محمدرضا شریفی نیا از بازیگران اصلی این فیلم هستند.
سیاه باز
فیلم «سیاه باز» را باید یک فیلم اجتماعی تمام عیار با مسئله روز دانست. حمید همتی، کارگردان این فیلم، برای نخستین بار در سینمای ایران به موضوع «بیت کوین» پرداخته است. محور اصلی داستان فیلم درباره اختلافات یک جمع، بر سر استخراج بیت کوین است. «بیت کوین» موجب می شود که افراد آن جمع، وارد حاشیه های بسیار زیادی شود و قصه فیلم را همین حاشیه ها پیش ببرد. در حقیقت داستان های مختلف و داستان اصلی حول محور «بیت کوین» می گردد. «سیاه باز» بازی های قابل قبولی دارد و توانایی اش در جذب مخاطب تا حدی مورد تایید است. ما هم تاکید می کنیم اگر می خواهید یک فیلم اجتماعی روز با درون مایه های پلیسی و جنایی ببینید « سیاه باز» را دنبال کنید. افسانه بایگان، مهدی کوشکی، المیرا دهقانی، سام قریبیان، آتیلا پسیانی و شاهد احمدلو بازیگران صلی فیلم «سیاه باز» هستند.
دینامیت
شاید هیچ چیز بهتر از یک فیلم کمدی با بازیگران خوب در این روزهای کرونایی و سخت برای مخاطبان سینما دلنشین و خوشایند نباشد. دینامیت دقیقا چنین مشخصاتی دارد، یک فیلم خوش ساخت و طنز به کارگردانی منوچهر اطیابی که عموما فیلم های کمدی اش هم پرفروش بوده اند و هم مخاطبان را راضی نگه داشته اند. «دینامیت» پر از شوخی و بعید است که به شوخی هایش، خصوصا آنها که ابعاد اجتماعی دارند، نخندید. با دیدن این فیلم حتما ساعات خوشی را در کنار خانواده تان خواهید گذراند. بازی ها بسیار خوب است، همچنین متن فیلمنامه هر چند تکراری است، اما قابل قبول از آب درآمده و البته لوکیشن های بسیار متنوع به همراه تیم حرفه ای سینمایی، دینامیت را دیدنی تر کرده و خیالتان را بابت خندیدن های مکرر راحت تر می کند. در خلاصه داستان این فیلم آمده است: «با نقل مكان كردن دو جوان دانشجو به ساختماني با همسايه هاي متفاوت، چالش ها و مشكلاتي پيش روي آنها قرار مي گيرد». پژمان جمشیدی، احمد مهران فر، محسن کیایی، نازنین بیانی و نادرسلیمانی، از بازیگران اصلی فیلم دینامیت هستند.
گل گشتی در انواع موسیقی نواحی مختلف ایران (بخش ششم و پایانی)
ایران ما صدایی شنیدنی دارد
ایران، سرزمینی کهن است که آوازه هنر و فرهنگ آن تمامی دنیا را درنوردیده است. در هیچ جشنواره معتبر بین المللی امکان ندارد نامی از موسیقی ایران نباشد. موسیقی نواحی مختلف ایران، بسیار غنی و باستانی هستند و هر کدام ظرفیت های بسیار بالایی دارند. موسیقی نقطه به نقطه این سرزمین شنیدنی است. از خراسان تا لرستان و از آذربایجان تا کرانه های خلیج فارس با ما باشید تا شما را با دنیایی از موسیقی متنوع ایرانی آشنا کنیم. بخش ششم و پایانی را می خوانید:
شوشتری
شوشتر اگر چه اکنون شهر کوچکی در مرکز استان خوزستان است، اما در دل این شهر کوچک، تمدنی و فرهنگی بسیار بزرگ قرار دارد. از زمان هخامنشیان و در دوران های مختلف تاریخی و تمدنی کشورمان، شهر شوشتر جایگاه بسیار بزرگی از لحاظ هنری و فرهنگی داشته است. این شهر زیبا که چونان نگینی در استان خوزستان می درخشد، موسیقی مشهوری به نام «شوشتری» دارد. «شوشتری» همچنین یکی از گوشه های موسیقایی بسیار مهم در دستگاه همایون است و گاه بر اساس همین گوشه موسیقایی می توان آوازها و تصنیف ها و قطعات زیادی اجرا کرد. در جای جای کشور نیز گوشه شوشتری که برگرفته از موسیقی کهن شوشتر است، جایگاه بسیار بالایی دارد. موسیقی شوشتری بیست و چهار مقام دارد که در زبان محلی به «بیست و چهار مقوم» مشهور است. از سازهای اصلی این موسیقی می توان به نی جفته، سرنای کوچک، تار و داره اشاره کرد. این موسیقی در مراسم های مختلف آیینی و مذهبی، شادی و عزاداری خود را نمایان کرده است. اگر می خواهید با این موسیقی زیبا بیشتر آشنا شوید، آثار مجید فرهنگ و مهیار شادروان را دنبال کنید.
کرمانی
جایی در دل کویر مرکزی ایران، نگینی به نام کرمان چنان می درخشد که شهره اش عالم گیر شده است. این خطه از سرزمین ایران نیز دارای موسیقی منحصر به فردی است که شنیدن آن خالی از لطف نیست هرچند بسیاری از علاقه مندان به موسیقی در ایران گمان می کنند که منطقه کرمان موسیقی مخصوص به خود ندارد و تنها به موسیقی سنتی و اصیل ایران در آنجا پرداخته می شود. لالایی های کرمان بسیار معروفند، همچنین از انواع دیگر موسیقی این ناحیه می توان به ترانه های کار، آوازها و ترانه های حماسی و چوپانی نیز اشاره کرد. موسیقی نواحی کرمان آوازهای بسیار غمناکی نیز دارد. سازهای مختص موسیقی کرمانی عبارتند از: دهل، جاریک، سوتاکو و چوغرو. یکی از عجیب ترین این سازها «سوتاکو» است که در حقیقت یک میوه انار است که آن را خشک کرده و درون آن را خالی می کنند و با قراردادن چهار یا شش سوراخ در آن می دمند و تولید موسیقی می کنند. کافی است برای شنیدن موسیقی نواحی کرمان سری به فضای مجازی بزنید و اجراهای زیبای هنرمندان کرمانی را شاهد باشید.
آذربایجانی
در بخش های پیشین گفتیم که برخی مناطق و نواحی سرزمین بزرگمان ایران، دارای تنوع موسیقایی بسیار زیادی است از جمله مناطق خراسان، آذربایجان و کردستان. از موسیقی عاشیقی آذربایجانی سخن گفتیم و این بار می خواهیم از موسیقی مقامی این منطقه از سرزمین مان صحبت کنیم. موسیقی مقامی (به آذری: موغامی) آذربایجانی یکی از نزدیک ترین و شبیه ترین موسیقی های روی کره خاکی به موسیقی ردیف دستگاهی یا همان موسیقی سنتی و اصیل ایرانی است. سرزمین زیبای آذربایجان یکی از کهن ترین بخش های ایران، مهد هنر و فرهنگ و موسیقی است. موسیقی مقامی آذربایجانی اگر چه به زبان ترکی آذری اجرا می شود، اما لحن ها، حالت ها و حتی سازهای این نوع موسیقی شباهت های بسیار زیادی با موسیقی ردیف دستگاهی دارد. هفت مقام موسیقی آذربایجانی شامل: راست، شور، شوشتر، بیات شیراز، چهارگاه و همایون است. البته سه مقام فرعی دیگر نیز وجود دارد که نام های آنها عبارتند از: سارنج، شهناز و چهارگاه از نوعی دیگر. این موسیقی زیبا دقیقا تحریرهای پیچیده موسیقی سنتی را نیز دارد و از سازهای اصلی آن می توان به تار آذری، کمانچه آذری، دایره و بالابان اشاره کرد. این موسیقی دلنشین علاوه در مناطق آذربایجان، اردبیل، همدان، زنجان و قزوین در جمهوری آذربایجان و جمهوری داغستان روسیه و مناطق متنوعی از قفقاز رواج بسیار زیادی دارد. اگر می خواهید با این موسیقی اصیل ارتباط بیشتری پیدا کنید، پیشنهاد می کنیم آثار اساتیدی چون: غلامرضا بگیجه خانی، هابیل علی اف، عالیم قاسم اف، رامیز قلی اف، ودود موذن و علی سلیمی را دنبال کنید.