گفت و گوی «مشعل» با معاون وزیر نفت در توسعه مدیریت و سرمایه انسانی درباره عملکرد هزار روزه
صدای کارکنان را شنیدیم
برقراری عدالت برای نیروی انسانی
مشعل معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی را می توان یکی از سخت ترین و پرچالش ترین بخش های صنعت نفت در آغاز فعالیت وزارت نفت دولت سیزدهم دانست؛ به این دلیل که نیروی انسانی این صنعت با انباشت مطالبات و مشکلاتی مواجه بود که امیدی به حل آنها وجود نداشت. با گذشت سه سال از عمر دولت سیزدهم (هزار روز) هفته نامه «مشعل» با مهدی علی مددی، معاون وزیر در توسعه مدیریت و سرمایه انسانی، در دفتر کار وی واقع در طبقه چهاردهم ساختمان وزارت نفت گفت وگو کرده و به تشریح کامل اقدام های این دوره پرداخته است. مهدی علی مددی با سابقه حدود 20 سال فعالیت در حوزه منابع انسانی از سال 1400 به عنوان معاون وزیر در توسعه مدیریت و سرمایه انسانی منصوب شد تا چهره ای از دل کارکنان به معاونت مرتبط با نیروی انسانی راه یابد. او می گوید: معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی وزارت نفت فعالیت خود را با کارنامه خوبی در سه سال اخیر به ثمر رسانده است و امیدواریم دولت بعد هم یک دولت خوب و ادامه دهنده دولت مردمی سیزدهم باشد. سعی کردم همه موضوعات مرتبط با منابع انسانی را در مسیر و ریل كارشناسي قرار دهم.
وقتی از او درباره مهم ترین نگرانی اش در ماه های پایانی دولت سیزدهم در حوزه کارکنان می پرسم، می گوید: سقف حقوق همیشه از چالش های اصلی است؛ سایر موارد و مطالبات قابل حل است.
اظهار امیدواری او این است که هر مدیری در آینده قرار است در این بخش فعالیت کند، عاشقانه، دلسوزانه و تخصصی پیگیر مسائل کارکنان باشد. متن کامل این گفت وگو در ادامه می آید.
آقای علی مددی شما از 21 شهریور ۱۴۰۰ به عنوان معاون وزیر در توسعه مدیریت و سرمایه انسانی منصوب شدید، در آغاز کار با چه فضایی در حوزه کارکنان صنعت نفت رو به رو بودید؟
در آغاز کار دولت سیزدهم، نیروی انسانی صنعت نفت شرایط سختی داشت و در همه بخش ها کم توجهی شده بود، براین اساس با رویکرد دولت مردمی سیزدهم، یعنی توجه به آحاد کارکنان دولت و مطالبات آنها، کار را شروع و سعی کردیم در قالب نشست هایی با کارکنان و کارشناسان در مسیر کار کارشناسی و حوزه های قوانین مقرراتی، مشکلات را حل کنیم. رویکرد اصلی، حل مساله و نه حذف آن بود. در فضایی این معاونت را تحویل گرفتیم که با وجود قوانین معطله ازجمله تبدیل وضعیت ایثارگران، حذف سمت های سازمانی، انتظارات فارغ التحصیلان دانشگاه صنعت نفت، آزمون قرارداد مدت معین نوین و توانمندسازی، مشمولان بند (و) و بند (د) ایثارگران، بلاتکلیف ماندن آزمون توانمندسازی قرارداد مدت موقت، متوقف کردن آزمون استخدامی سال 92 با متضرر شدن جمعی از متقاضیان، ابتر ماندن یکسری مجوزهای خاص وزرای گذشته، ابطال مصوبه ایثارگران 1497، بحث عزیزان شاغل در صنعت نفت که فوت شده ناشی از کار تلقی می شدند، توانستیم به نحوی امور را پیش ببریم که کسی را حذف نکنیم. تمام موضوعات را دسته بندی و با کارکنان و کارشناسان توانستیم شورای عالی مدیریت منابع انسانی را احیا کنیم.
احیای این شورا مقدمه ای برای رسیدگی به مطالبات بود؟
دقیقا همین طور است. حوزه سرمایه انسانی باید به شکل تخصصی دنبال شود. نمی توانستیم فراتخصصی به سمت حل مشکلات و معضلات برویم. از همه ظرفیت های کارشناسی استفاده کرده و توانستیم تمامی مطالبات و خواسته های کارکنان را در مسیر کار کارشناسی بیاوریم. رویکرد مقام عالی وزارت به حل مسائل نیروی انسانی بسیار کمک کرد. گاهی تصمیم گیری ها بار مالی داشت و شرکت ها هم بسیار امیدوارانه ورود و استقبال و به طور کامل همراهی می کردند.
این هزار روز کاری چگونه سپری شد و سنگینی کفه ترازو چقدر به نفع کارکنان رقم خورد؟
با توجه به انبوه و انباشت مطالبات مختلف، شرایط سختی بود، اما با دستاوردهایی که حاصل شد، بسیار شیرین گذشت. چون نگاه ما، نگاه حل مساله بود؛ دنبال حذف مساله نبودیم. در پیگیری مسائل سعی نکردیم خدای ناکرده مانع شویم. در حدی که قانون اجازه می داد، مخلصانه مطالبات و درخواست ها را با پیاده سازی قوانین تسهیل کننده دنبال کرده و در این مسیر ریلی را بنا گذاشتیم که درب مدیریت های منابع انسانی وزارت نفت و شرکت های صنعت نفت به روی خواسته کارکنان باز باشد، رویه ای که تا پیش از این حاکم نبود. این روحیه تقویت و این ریل گذاری انجام شده است. می توانم بگویم در این مدت یک کار جمعی و دلی از سوی تمامی همکاران بنده در توسعه مدیریت و سرمایه انسانی انجام شد که لازم می دانم از زحمات تمامی کارشناسان آنها تشکر کنم. ما تصمیم ها را می گرفتیم و اگر زحمات آنها نبود، این اقدام ها به ثمر نمی رسید.
سخت ترین اقدامی که در این مدت موفق شدید به ثمر برسانید، چه بود؟
فکر می کنم اجرای ماده 10 بود که انرژی زیادی از ما گرفت و بسیار سخت بود. سقف و مالیات حقوق ها هم با توجه به اینکه با قوانین بسته ای مواجه بودیم، زمان زیادی از ما گرفت؛ البته در بخش سقف حقوق هنوز نتوانسته ایم رضایت بالایی حاصل کنیم.
اوایل حضورتان در مصاحبه با هفته نامه مشعل اعلام کردید صدای کارکنان را می شنویم که تیتر هم شد، فکر می کنید در این مقطع زمانی صدای اکثریت کارکنان صنعت نفت شنیده شد؟
ما صدا را شنیدیم. اما در برخی موارد قانون اجازه فعالیت نداد. به عنوان نمونه در زمینه سقف حقوق کارکنان توان ما به همین نقطه فعلی رسید. امیدواریم فتح باب شود و همه کمک کنند تا مشکلات حل شود. یا در حوزه نیروهای رسمی که کار با قوانین حاکمیتی سخت بود، اما باید تاکید کنم که کاملا با نیاز و خواسته های کارکنان آشنا هستیم و از مطالبه آنها مطلع و موضوعات و مشکلات برایمان مشهود بوده و از تلاش برای حل و تحقق خواسته آنها فروگذار نمی کنیم.
یکی از شعارها و اولویت های اصلی در این حوزه، عدالت محوری بوده، چقدر در این راه موفق بوده اید؟
آنچه در این سه سال برای آن جنگیدیم، برطرف کردن احساس تبعیض بود که نیروهای پیمانکاری احساس تبعیض نکنند. نباید بگذاریم در این صنعت احساس تبعیض شود. هرچند هنوز نتوانسته ایم به جایگاه مورد نظر برسیم و خواسته های زیادی باقی مانده است.
به موضوع نیروهای پیمانکاری اشاره کردید. از مواردی که این دسته از کارکنان پیگیر هستند، بن کارت و طبقه بندی مشاغل است، در این باره توضیح می دهید.
بن کارت نیروهای پیمانکاری مطابق مبالغ تعیین شده سایر نیروها انجام می شود که از ابتدای امسال به مبلغ 4 میلیون و 900 هزار تومان به صورت ماهانه لحاظ می شود. تاکید و قوانین ما این است که ماهانه باشد و به شکلی دو ماه یک بار یا فصلی نباشد. درصدد هستیم بن کارت به شکل کارت پیاده و از شکل «تارا» خارج شود. در حال حاضر شرکت های ملی گاز ایران و پالایش و پخش فراورده های نفتی ایران وصنایع پتروشیمی به شکل کارت پیاده کرده اند. تصمیمات گرفته شده و ابلاغیه ها زده شده تا پیمانکاران از این بابت خیالشان راحت باشد.