گفت وگو با بانوی نفتی که موفق به کسب مدال سیمرغ شده است
از ارتفاع صفر تا بلندترین قله های ایران
مرضیه ناصری از همکاران شاغل در صنعت نفت است که توانسته با صعود به 31 قله، مدال سیمرغ دریافت کند. ناصری، متولد سال 1361 در جزیره خارگ است که از سال 1385 به عنوان کارشناس مالی مدیریت عملیات عمومی شرکت پایانه های نفتی ایران در این منطقه فعالیت می کند. او از جمله همکاران نفتی است که در حوزه ورزش فعال بوده و توانسته پس از صعود به 31 قله بلند کشور، مدال سیمرغ بگیرد. ناصری، عضو کمیته ورزش عملیات عمومی خارگ است و تلاش می کند از این طریق، شرایط لازم را برای ایجاد رشته های ورزشی بیشتر برای آقایان و بانوان فراهم کند. با این بانوی ورزشکار و همکار نفتی گفت وگویی داشتیم که در ادامه می خوانید.
چه انگیزه ای باعث شد تا سنگ نوردی و یخ نوردی را به عنوان رشته ورزشی خود انتخاب کنید؟
اولین بار که تصمیم گرفتم رشته هایی مانند سنگ نوردی و یخ نوردی را تجربه کنم، نگاه حرفه ای به آن نداشتم؛ بلکه با عضویت در هیات سنگ نوردی این تصمیم را گرفتم؛ اما کم کم به صورت حرفه ای با این دو رشته ورزشی آشنا شدم و آن را تجربه کردم. در واقع با حضور در هیات سنگ نوردی و یخ نوردی و شرکت در کلاس های عمومی این رشته های ورزشی به یخ نوردی علاقه مند شدم و تصمیم گرفتم به صورت حرفه ای دوره های آن را بگذرانم و تا کنون نیز در این حوزه فعالیت دارم.
از چه زمانی فعالیت در این دو رشته را آغاز کردید؟
از سال 1396 . در آن سال یک هیات کوهنوردی در جزیره خارگ و زیر نظر استان بوشهر تشکیل شد و با حضور در این هیات، یک سری تمرین ها و پیاده روی ها را آغاز کردیم. از بین افراد حاضر در این هیات، چند نفری تصمیم گرفتیم وارد این رشته شویم. نکته مهمی که وجود داشت، این بود زمانی که رشته کوهنوردی را انتخاب کردم، اصلا قصد نداشتم در یک رشته تخصصی فعالیت کنم و من و هم تیمی هایم بیشتر به این فکر بودیم که به قله های مختلف صعود کنیم، تجهیزات بخریم و با کوهنوردان دیگر آشنا شویم. این اولین رویای من برای انتخاب رشته کوهنوردی بود؛ اما بعد از آشنایی با یخ نوردی متوجه شدم که علاقه خاصی به این رشته دارم.
با توجه به اینکه در جزیره خارگ ساکن هستید، مطمئنا انتخاب چنین رشته ای برای شما با چالش های بسیاری همراه است؟
دقیقا، در جزیره خارگ، سایت ورزشی برای یخ نوردی وجود نداشت و برای استفاده از یک سایت مناسب برای تمرین، باید مسافت زیادی را طی می کردیم، همچنین تجهیزات زیادی هم در اختیار نداشتیم؛ اما با این حال مربیان این رشته کمک کردند و تجهیزات لازم را در اختیار ما گذاشتند، حتی ما را به چند باشگاه معرفی کردند تا بتوانیم تجهیزات مورد نیاز خود را از آنجا تهیه کنیم و به تمرین ادامه دهیم؛ البته بیشتر تمرین هایم، در سایت حسن دره تهران بوده است.
امکانات جزیره خارگ برای فعالیت هایی مانند سنگ نوردی چگونه است؟
این جزیره، یک سالن سنگ نوردی دارد که متعلق به شرکت نفت است؛ اما 3 سالی می شود که فعال نیست؛ چون از نظر قانونی باید برای سالن سنگ نوردی یک مربی حضور داشته باشد تا علاقه مندان بتوانند در آن تمرین کنند؛ اما چون تعداد علاقه مندان به این رشته در خارگ کم بود، مربی و امکانات مناسب وجود نداشت. به همین دلیل، سنگ نوردی در این جزیره به پیمایش تبدیل شد؛ البته یک سری صخره هایی وجود دارد؛ اما با توجه به اینکه خارگ یک جزیره مرجانی است، نمی توانستیم از این صخره ها برای ایجاد کارگاه استفاده کنیم.
شما موفق به دریافت مدال سیمرغ شده اید، در این باره توضیح دهید؟
با توجه به اینکه 31 استان در کشور وجود دارد، فدراسیون کوهنوردی طرحی را برای کوهنوردان مطرح کرد که براساس آن، بلندترین قله هر استان انتخاب و به کوهنوردان اعلام شد به هرکسی که بتواند این 31 قله را فتح کند، مدال سیمرغ اهدا می شود؛ البته در ابتدا فتح قله به هر شکلی برای دریافت مدال کافی بود؛ اما بعد از مدتی فدراسیون یک سری دوره های عمومی را با محوریت محیط زیست و ادامه بقا در شرایط سخت برای حضور در این طرح و دریافت مدال اجباری کرد. من هم در این دوره ها شرکت کردم و توانستم 31 قله منتخب را فتح کنم؛ البته باید بگویم که برخی از قله ها را چون با هم تیمی هایم بوده ام، چند بار فتح کرده ام.
از بین 31 قله ای که فتح کرده اید، کدام یک برای شما چالش بیشتری به همراه داشته است؟
نمی توان گفت که کدام قله سخت تر بوده؛ چرا که همه چیز به توان جسمی و شرایط آب و هوایی بستگی دارد. به عنوان مثال، ممکن است برای یک کوهنورد، صعود به قله دماوند آسان باشد؛ اما صعود قله پیمایشی برای او سخت باشد. با توجه به تجربه هایی که دارم، صعود به قله دماوند سخت تر بود که مهم ترین دلیل آن هم تفاوت ارتفاع یا همان ارتفاع زدگی برای صعود به قله است. به یاد دارم در اولین تجربه صعود به دماوند، توان جسمانی بالایی نداشتم و به خودم هم فرصت ندادم تا هم هوا شوم؛ چون از ارتفاع منفی، یعنی جزیره خارگ برای صعود به دماوند رفتم، دچار ارتفاع زدگی شدم.
هزینه های صعود به قله های مختلف به صورت شخصی پرداخت می شود یا حامی مالی دارید؟
اگر برنامه گروهی برای صعود داشته باشیم، هزینه پروازها یا کشتی های خروجی از خارگ از سوی شرکت نفت تامین می شود؛ اما هزینه خوراک و ... در طول صعود، به عهده خودمان است؛ اما زمانی که به صورت انفرادی تصمیم به صعود می گیریم، باید تمام هزینه ها را شخصا بپردازیم.
به عنوان یک کوهنورد دوست دارید کدام قله را فتح کنید؟
بی شک برای هر کوهنوردی، آرمانی ترین صعود، صعود به قله اورست است؛ اما در کنار آن قله های سخت تری مانند K2 نیز می تواند برای کوهنورد از جذابیت بالایی برخوردار باشد؛ ولی مهم ترین مشکلی که برای کوهنوردان ایرانی وجود دارد، بحث هزینه است که باید برای صعود به چنین قله هایی پرداخت کنند. این مساله می تواند برای کوهنوردان ایرانی، مشکلات بسیاری را به همراه داشته باشد.
شما عضو کمیته ورزش عملیات عمومی خارگ هم هستید. درباره ماموریت های این کمیته توضیح دهید؟
این کمیته نزدیک به 2 ماه است که ایجاد شده و فعالیت های آن در حال حاضر محدود به برگزاری برنامه های تفریحی و مسابقات معمولی است؛ اما چشم انداز طولانی برای آن در نظر گرفته شده که می تواند به علاقه مندان به ورزش در این جزیره کمک کند. این کمیته در حال حاضر برنامه هایی را برگزار می کند که به تفکیک جنسیتی نیاز ندارد؛ البته آقایان تیم های ورزشی خود را دارند؛ اما با توجه به اینکه تعداد خانم ها در این جزیره کم است، هنوز نتوانسته ایم یک تیم ورزشی مناسب با علاقه ورزشی خانم ها ایجاد کنیم؛ البته ترجیح می دهیم رشته هایی را در جزیره وارد کنیم که شرکت ملی نفت تا کنون آن را پوشش نداده است؛ رشته هایی که برخی همکاران، در آن ورزشکار حرفه ای هستند و می توانند به دیگر همکاران آموزش دهند، مثل تیراندازی.