در صحبت های خود به شکل گیری معاونت بین الملل اشاره کردید. لطفا در این باره بیشتر توضیح دهید؟
همانطور که اشاره کردم، در دانشگاه صنعت نفت، معاونت بین الملل را با هدف ارتباط و گسترش سطح تعامل با دانشگاه های کشورهای مختلف راه اندازی کردیم. در این خصوص، نخستین تفاهمنامه نیز با دانشگاه نفت و گاز بصره درباره بسته های علمی-آموزشی، برگزاری دوره های آموزشی و تبادل استادان و ارائه خدمات علمی و آموزشی به امضا رسید. بیشتر تمرکزمان روی کشورهای CIS و چین است که اگر بتوانیم تبادل استاد و دانشجو و انتقال تجربیات دو طرف را داشته باشیم، قطعا می توانیم برنامه های علمی و پژوهشی مشترکی را تعریف و عملیاتی کنیم.
این اقدام جدای از اینکه در تربیت افراد متخصص و با تجربه تاثیرگذار است، اشاعه دهنده فرهنگ نیز خواهد بود؛ چرا که موضوع قرابت و تعاملات فرهنگی فی النفسه می تواند برای کشور قدرت آفرین باشد. به همین خاطر بنا داریم تمرکز اصلی مان بر حوزه بین الملل هم باشد؛ زیرا دستاوردهای چشمگیری را هم در این مسیر متصور هستیم.
بر اساس قوانین، یک درصد از ورودی های دانشگاه می توانند دانشجویان خارجی باشند. این افراد، کلاس هایشان با دانشجوهای داخلی برگزار می شود. در حال حاضر حدود 4 دانشجو از کشور عراق در دانشگاه نفت مشغول به تحصیل هستند. این کار، حرکتی بود که از قبل شروع شد و نتیجه مطلوبی نداشت؛ اما بنا داریم در سال تحصیلی جدید، در مقطع کارشناسی ارشد، دانشجوی خارجی جذب کنیم و این روال را برای سال های آتی تا مقطع دکترا آن هم در رشته های مزیت دار گسترش دهیم. ظرفیتی که برای جذب دانشجوی خارجی اعلام کردیم، در مجموع 25 نفر در مقطع کارشناسی ارشد است که به تفکیک، 10 نفر در اهواز، 9 نفر در آبادان و 6 نفر هم در تهران پذیرش خواهند شد.
بر اساس رتبه بندی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، دانشگاه صنعت نفت جزو پنج دانشگاه برتر محسوب می شود و این نشان می دهد که با وجود تمام محدودیت ها،پتانسیل خوبی در بدنه این دانشگاه وجود دارد که بسیار ارزشمند است. رقبای زیادی در میان دانشگاه های سراسر کشور داریم و این فرصت برای تمامی دانشجویان مهیاست تا در رشته های فنی شرکت کرده و بتوانند از موقعیت های آموزشی و پژوهشی دانشگاه صنعت نفت بهره مند شوند.
در مقاطعی، تنها جذب دانشجوی آقا در دانشگاه صنعت نفت انجام می شد. در حال حاضر وضع به چه منوال است؟
دانشگاه نفت در گذشته تک جنسیتی بود که البته دلیل داشت. ماهیت کار در صنعت نفت و گاز می طلبید که بیشتر آقایان در این دانشگاه پذیرش شوند و به تحصیل بپردازند که بعد از اتمام تحصیل هم جذب صنعت نفت و گاز می شدند؛ اما بعدها ضوابطی در وزارت علوم برای پذیرش دانشجویان در برخی رشته ها در نظر گرفته شد. به این صورت که برخی رشته ها دو جنسیتی و برخی هم تک جنسیتی تعیین شد. بر این اساس، دانشگاه صنعت نفت نیز از این قاعده مستثنا نیست و طبق ضوابط عمل می کند و هیچ گونه تبعیضی هم در پذیرش دانشجو قائل نیست.
مسأله مهم این است: راز ماندگاری در صنعتی مانند نفت و گاز، تنها در گرو ماندن و فعالیت کردن در شرایط مختلف است. به همین دلیل است که دانشجویان دانشگاه نفت، علاوه بر فراگیری مهارت های آموزشی، به دل مناطق عملیاتی می روند و با شرایط کار در بخش های مختلف از نزدیک آشنا می شوند تا وقتی جذب بازار کار شدند، فعالیت ها برایشان ناآشنا نباشد و براحتی بتوانند با محیط کار ارتباط برقرار کنند. این کار، خود مزیت بزرگی برای صنعت نفت است و دانشجویان فارغ التحصیل دانشگاه نفت به واسطه حضور مداوم در مناطق عملیاتی از این مزیت برخودار هستند. متاسفانه از سال 97 به بعد با ابلاغیه های وزیر وقت نفت، هرگونه امتیازدهی نسبت به جذب و پذیرش دانشجو ازسوی دانشگاه نفت برداشته و باعث شد ورودی ها تا سطح پایینی تنزل پیدا کند و افزون بر آن، تجهیزات برای دانشگاه گرفته نمی شد، درحالی که وزارت نفت تسهیلات ویژه ای را برای دیگر دانشگاه ها در نظر داشت.
بیشتر مدیران مجموعه نفت بر متناسب سازی نظام آموزشی دانشگاه با نیازهای صنعت نفت تاکید زیادی دارند. از دید شما، دانشگاه صنعت نفت تا چه میزان می تواند در پاسخگویی به نیازهای صنعت نفت توانمند باشد؟
اینکه ماموریت دانشگاه نفت چه باید باشد، بر اساس تدوین یک طرح جامع تعریف و تبیین می شود که البته نقش و تصمیم گیری وزارت نفت نیز در این امر دخیل است؛ زیرا بخشی از ماموریت دانشگاه را وزارت نفت و آن هم بر اساس نیازمندی های خود تعیین و مشخص می کند. به هر حال دانشگاه نفت، یک مرکز آموزشی و تحقیقاتی وابسته به وزارت نفت است و اساس کار هم این گونه است که ماموریت ها متناسب با نیازمندی ها برنامه ریزی شود. بنده به این موضوع اذعان دارم که دانشگاه نفت، باید ماموریت گرا باشد و تا زمانی که ماموریت جدیدی به ما ابلاغ نشود، ما با همان چارچوب و شیوه گذشته عمل خواهیم کرد. اکنون در دنیا هدف، تنها محدود به انرژی نفت نیست. از سال 2020 رشته مهندسی نفت از کل دانشگاه های اروپا جمع شد و اکنون تمرکزها به سمت ذخیره سازی منبع هیدروژن است. دنیا با شتاب بسیاری به سمت این انرژی و جایگزینی آن با انرژی های فسیلی حرکت می کند، به نحوی که عربستان برای سال 2030 بازار بزرگی را در زمینه منبع هیدروژن برای خودش متصور شده و سرمایه گذاری های عظیمی را نیز در این زمینه انجام داده است. بنابراین ما نیز باید وارد گود شویم تا بتوانیم هر چه سریع تردر این مسیر، گام های بلندی برداریم.
ضروری است که وزارت نفت برای دانشگاه مزیت سازی کند. محدودیت های سال های گذشته، لطمات جبران ناپذیری را به بار آورده و اکنون دانشگاه نفت، در یک بلاتکلیفی و سر درگمی است و باید هرچه سریع تر زیرساخت های فرسوده احیا شود تا بتواند در مسیر توسعه و پیشرفت حرکت کند. نکته دیگری که در این زمینه ضروری است، اینکه نسبت به مقوله آموزش و پژوهش باید دیدی فراتر داشت و در این زمینه، سرمایه گذاری جزء لاینفک تمامی طرح های آموزشی است. اکنون بحث کارآفرینی مبتنی بر فرایندهای نوآورانه مطرح است، بخصوص این مولفه در حوزه نفت و گاز نمود بیشتری دارد. مباحث پیرامون نوآوری و کارآفرینی، تنها روی کاغذ باقی می ماند و هیچ گونه اقدام عملی برای آن انجام نمی شود. باید سازوکار مشخصی را برای آن در نظر گرفت، فراخوان داد و دانشجویان را برای ورود به این عرصه ترغیب کرد.
ساماندهی وضع دانشجویان یکی از مهم ترین دغدغه ها به شمار می آید. چه فکری برای بهبود این شرایط دارید؟
توجه به وضع معیشتی دانشجویان، بویژه مقاطع دکترا، از موضوعاتی است که باید به جد پیگیر آن بود؛ البته دانشگاه نفت برای این دسته از دانشجویان، مبلغی را به عنوان حقوق و مزایای ماهانه در نظر گرفته که در کنار فراهم کردن امکانات آموزشی، می تواند تا حدودی در زمینه پیشرفت تحصیلی این عزیزان تاثیرگذار باشد. ناگفته نماند که تعیین بودجه برای دانشجویان در حیطه وظایف ما تعریف نشده و از جانب وزارت نفت تامین می شود و به هر میزان اعتباری که در اختیار ما قرار داده شود، ما نیز به همان میزان برای دانشجویان هزینه خواهیم کرد. اسکان دانشجویان، تامین روزانه سه وعده غذا، کمک هزینه معیشتی و همچنین فراهم کردن امکانات آزمایشگاهی که به تنهایی می تواند هزینه های سرسام آوری رابرای دانشجویان به همراه داشته باشد، از جمله اقدام هایی است که دانشگاه نفت در اختیار دانشجویان قرار می دهد. به هر تقدیر تمام تلاش ما این است که بتوانیم شرایطی را فراهم آوریم تا دانشجویان با کمترین دغدغه به تحصیل بپردازند.