نگاهی به اقدام ها و فعالیت های ورزشی پالایشگاه لاوان
اولویت سلامت کارکنان است
مشعل جزیره لاوان یکی از جزایر استان هرمزگان و بزرگ ترین آنها پس از قشم و کیش به مساحت 81 کیلومتر است. زمانی که نام این جزیره شنیده می شود، بی شک اولین تصویر ذهنی برای بسیاری، پالایشگاه نفت لاوان یا همان شرکت پالایش نفت لاوان است؛ هرچند این پالایشگاه، نیروهای خبره غیربومی را در بخش های مختلف آن به کار گرفته؛ اما مدیریت این پالایشگاه با توجه به تعهداتی که در حوزه مسؤولیت اجتماعی دارد، شرایط اشتغال بومیان این جزیره را نیز فراهم آورده است و آنها در واحدهای مختلف پالایشگاه لاوان به کار و فعالیت مشغول هستند و نزدیک به 80 درصد مردان بومی این جزیره را به خود اختصاص می دهد. کمبود امکانات فرهنگی و ورزشی در چنین جزایری موجب شده است، ساکنان آنها از شرایط تفریحی و سرگرمی خاصی برای گذران اوقات فراغت خود برخوردار نباشند، در حالی که توجه به چنین مواردی، بویژه ورزش می تواند در بالا بردن روحیه و انگیزه، همچنین افزایش بازده کار در این محیط های کاری، تاثیری دوچندان داشته باشد. ساخت فضای مناسب ورزشی- فرهنگی به منظور تحقق چنین اهدافی برای کارکنان یک پالایشگاه، آن هم در یک جزیره دور، کوچک و گرم، به خودی خود انجام نمی شود؛ اینجاست که مدیریت چنین پالایشگاهی برای سلامت کارکنان خود باید به میدان بیاید و این فضای مناسب را برای انجام فعالیت های ورزشی کارکنان فراهم آورد؛ این کاری است که پالایشگاه لاوان با برنامه ریزی و همکاری مدیران آن مجموعه توانسته انجام دهد و حتی از کمترین ظرفیت ها برای ایجاد فضای ورزشی و سرگرمی کارکنانش بهره برده است. محمد آواره، رئیس ورزش پالایشگاه نفت لاوان از سال 1400 این مسؤولیت را پذیرفته و طی دو سال گذشته، تلاش کرده از ظرفیت بالقوه پالایشگاه به بهترین نحو برای ایجاد فضای ورزشی و سرگرمی کارکنان بهره ببرد. در سفر به لاوان و حضور در پالایشگاه نفت آن، با آواره همکلام شدیم و او از فعالیت ها و برنامه های در دست اقدام برای افزایش فضای مطلوب ورزشی کارکنان این پالایشگاه سخن گفت.
لاوان، با 81 کیلومتر مساحت،جزیره ای است که وجود پالایشگاه نفت لاوان آن را به یک منطقه عملیاتی بدل کرده و از آنجا که اطراف آن را آب فراگرفته، راه های ارتباطی اش با خشکی یا با شناور است و یا با بالگرد؛ افرادی هم که در پالایشگاه لاوان مشغول به کار هستند، بنا بر ماهیت کار پالایشگاه، اقماری هستند و این یعنی در این جزیره گرم و دور، شرایط برای کار و زندگی باید قابل تحمل باشد.
رئیس ورزش پالایشگاه نفت لاوان می گوید: نباید فراموش کرد که جزیره لاوان و در واقع پالایشگاه نفت لاوان، یک منطقه عملیاتی است که افراد در آن زندگی اقماری را دنبال می کنند. به همین دلیل واقعا سخت است که بعد از 12 ساعت کار طاقت فرسا از آنها بخواهیم که بعد از کمی استراحت، ورزش کنند. به همین دلیل باید به دنبال راه و روشی متفاوت برای جذب کارکنان به سالن های ورزشی باشیم. بر همین اساس و با موافقت مدیرعامل و مدیر منابع انسانی شرکت پالایش نفت لاوان مبنی بر افزایش منابع مالی با وجود محدودیت های بودجه ای، سلامت کارکنان در اولویت قرار گرفته و حمایت های لازم نیز انجام شده است.
حرکتی برای افزایش روحیه ورزشی
زمانی که در پالایشگاه قدم می زنید، جدا از اینکه کارکنان پالایشگاه فرم کاری به تن دارند و در حال انجام مسؤولیت های روزانه خود هستند، گاهی نیز چشمت به افرادی می خورد که لباس هایی یک شکل به تن کرده اند که شبیه فرم کاری نیست و بیشتر به لباسی برای اوقات فراغت شبیه است. از آواره، جویای ماجرای این لباس ها می شوم و او توضیح می دهد: در همان روزهای ابتدایی پذیرش مسئولیت به عنوان رئیس ورزش پالایشگاه به مدیرعامل پیشنهاد دادم به منظور ایجاد انگیزه و افزایش فعالیت ورزشی کارکنان بعد از ساعت کار، خوب است برای 1350 نیروی پالایشگاه، لباس یکسانی شامل تیشرت، شلوارک و کفش پیاده روی در نظر بگیریم که این پیشنهاد مورد قبول واقع شد و توانستیم با برنامه ریزی مناسب این لباس ها را تهیه و در اختیار کارکنان قرار دهیم.
سوار بر دوچرخه های پلاک دار
نکته جالب دیگری که به چشم می آمد، این بود که هرچند هوا در جزیره گرم است و افراد ترجیح می دهند، حتی مسیر کوتاه را هم با ماشین و زیر باد خنک کولر طی کنند، اما کارکنان مسیرهای مختلف پالایشگاه را با دوچرخه هایی که در اختیار داشتند، طی می کردند، حتی برخی از بومیان شاغل در پالایشگاه نیز از دوچرخه به عنوان وسیله نقلیه خود استفاده می کردند که این خود، نقطه قوتی برای شادابی و سلامت فرد به شمار می رود. رئیس ورزش پالایشگاه لاوان در این باره می گوید : در گذشته موجودی دوچرخه پالایشگاه 200 دستگاه بود و آمار دقیقی از شرایط دوچرخه ها و اینکه هر دوچرخه در اختیار چه کسی است، وجود نداشت. به همین دلیل به کارکنان اعلام کردیم دوچرخه ها را برگردانند تا تعمیرات لازم روی آنها انجام و پلاک کوبی شوند و دوباره در اختیارشان قرار گیرد. از همان سال 1400 تا به امروز هرچند ماه یک بار تعمیرکار به پالایشگاه می آید و دوچرخه ها را تعمیر می کند و در اختیار کارکنان می گذارد. همین مساله سبب شده تا کارکنان بتوانند براحتی از دوچرخه ها استفاده کنند؛ البته با توجه به اینکه با افزایش نیرو مواجه بودیم، توانستیم با دریافت مجوزهای لازم، 200 دوچرخه دیگر برای کارکنان پالایشگاه تهیه کنیم که در حال حاضر، موجودی دوچرخه پالایشگاه نزدیک به 500 دستگاه است که برای هر دو نیروی اقماری، یک دوچرخه در نظر گرفته شده و کارکنان براحتی از این دوچرخه ها برای تردد استفاده می کنند.
افزایش فضای ورزشی به 1800 مترمربع
درباره فضای ورزشی قابل استفاده در پالایشگاه می پرسم. هرچند در طول بازدید از پالایشگاه فضاهای بازی شامل زمین چمن، زمین تنیس و زمین بسکتبال را دیده بودم، درست زمانی که هوا رو به خنکی می رود، کارکنانی که شیفت کاری خود را تحویل داده اند، بعد از استراحت کوتاهی در این زمین ها حضور پیدا کرده و با یگدیگر بازی می کنند. آواره، درباره فضای ورزشی موجود می گوید: پیش از این فضای ورزشی پالایشگاه، نزدیک به 1300 مترمربع بود که به تعمیر و به روزرسانی نیاز داشت و باید بخشی از این فضا بازسازی می شد. برای بازسازی فضاهای مورد نظر مدیران عملیاتی با استفاده از نیروهای خود شرایط را برای بازسازی فراهم کردند و از ابزاری که در اختیار داشتیم، برای این کار استفاده کردیم. حتی چمن زمین فوتبال را عوض کردیم تا کسانی که فوتبال بازی می کنند، بتوانند براحتی از این زمین ها استفاده کنند. همچنین سعی کردیم از برخی فضاهایی که مورد استفاده قرار نمی گرفت، برای ایجاد فضای ورزشی استفاده کنیم، به گونه ای که در حال حاضر به حدود 1800 مترمربع رسیده است. او ادامه می دهد: برای تجهیز سالن های ورزشی، به همه کارکنان توجه شد. به عنوان مثال، پالایشگاه 3 کشتی گیر بسیار خوب دارد که در المپیاد ورزشی نفت، توانستند مدال طلا دریافت کنند. به همین دلیل تصمیم گرفتیم بخشی از این فضا را به تمرین کشتی گیران اختصاص دهیم و تشک و سایر امکانات ورزشی لازم را برای آنها فراهم کنیم؛ البته این امکانات تنها به فضای ورزشی محدود نمی شود و سعی کردیم در تابستان 2 روز در هفته شرایطی ایجاد کنیم تا کارکنان به دریا رفته و در آنجا شنا کنند، حتی مسابقه شنا در دریا نیز برگزار کردیم؛ البته مسابقات مختلفی در پالایشگاه طی سال برگزار می شود که از آن جمله می توان به مسابقات بیلیارد، دوومیدانی، والیبال، مچ اندازی، دارت و ... اشاره کرد که بخشی از آن، با همکاری کارکنان فلات قاره برگزار شده است.
بانوانی که رویای والیبال در سر دارند
پیش از این در ابتدای گزارش به این مساله اشاره کردم که جزیره لاوان بجز کارکنان اقماری، ساکنان دیگری هم دارد که شامل بومیان این منطقه هستند. افرادی که این جزیره، خاک آبا و اجدادی شان است و نسل در نسل در این جزیره کوچک زندگی کرده اند؛ بومیانی که با تمام کمبودها و مشکلاتی که برای زندگی در چنین فضایی دارند، بازهم به زندگی در خاک خود ادامه داده اند؛ اما تاسیس یک پالایشگاه نفتی در چنین جزیره ای، چه آورده ای می تواند برای بومیان آن داشته باشد؛ شاید در اولین نگاه، موضوع ایجاد شغل برای بومیان مورد توجه قرار بگیرد. بسیاری از جوانان بومی این جزیره، در پالایشگاه مشغول به کار هستند، اما در کنار اشتغالزایی، موضوع دیگری نیز به میان می آید، آن هم تعهدی است که پالایشگاه همسو با اهداف مسؤولیت اجتماعی خود در قبال مردم این منطقه احساس می کند.
برای دیدار کوتاهی با بومیان لاوان به روستای کوچک ،اما مسکونی این جزیره می روم. تعدادی از اهالی روستا برای برنامه ای که عصرها در اسکله از سوی پالایشگاه برای کودکان و زنان برگزار می شود، جمع شده اند. آنجا با دختر جوان 22 ساله ای آشنا می شوم که نامش مریم جزایری است. مریم از دیگران خوش صحبت تر و مشخص است که با آغوش باز پذیرای غریبه هایی است که با کنجکاوی، جزیره و مردمش را دنبال می کنند. از او که منشی شورا و دهیاری دهکده است، درباره امکاناتی که پالایشگاه برای آنها بخصوص در حوزه ورزش برایشان فراهم کرده، می پرسم.
مریم جزایری می گوید: فضای ورزشی قابل توجهی از جمله سالن بدنسازی یا زمین چمن مختص فوتبال برای آقایان در جزیره فراهم شده که مورد استقبال جوانان و نوجوانان نیز قرار گرفته و حتی مسابقاتی هم بین جزیره لاوان و دیگر جزیره ها برگزار می شود که این مساله بسیار مهم و تاثیرگذار است. درباره ورزش بانوان نیز باید بگویم که بانوان و آقایان به صورت مشترک در ساعت های متفاوت از سالن بدنسازی ساخته شده، استفاده می کنند؛ اما پیش از این، یک تیم والیبال برای بانوان در نظر گرفته شده بود که به دلیل نبود مربی برای ارائه آموزش های لازم، استقبال کمی از آن شد. این در حالی است که بیشتر بانوان حاضر در این جزیره، علاقه بسیاری به والیبال دارند؛ اما چون هیچ مربی حاضر نیست به این جزیره بیاید، امکان آموزش بسیار کم است.
تجهیز سالن های ورزشی روستا در سایه خدمات اجتماعی
آواره، رئیس ورزش پالایشگاه نفت لاوان می گوید : ما از تمام فرصت ها استفاده می کنیم تا بتوانیم مردم بومی جزیره لاوان را به سمت ورزش سوق دهیم و تلاش می کنیم تا امکانات مناسبی در این زمینه فراهم کنیم. به همین منظور با مساعدت مدیرعامل پالایشگاه، در مجموعه آموزشی جزیره، فضای ورزشی فراهم کردیم که شامل یک زمین چمن، توپ، تور، توپ والیبال، میز پینگ پنگ و... می شود. همچنین دهکده یک زمین فوتبال اصلی دارد که از سوی پالایشگاه بازسازی و زمین آن با چمن مصنوعی پوشیده شده و در اختیار اهالی قرار گرفته است. در کنار آن نیز شورای دهکده از ما خواست تا از تیم فوتسال این جزیره حمایت کنیم که ما نیز تجهیزات و لباس های مورد نیاز این تیم را تامین کردیم. علاوه بر آن با بازدید مدیران عملیاتی از سالن بدنسازی دهکده، قرار است سقف این سالن بازسازی و بعد از آن یک سیستم خنک کننده مناسب برای آن در نظر گرفته شود.
وی درباره بازدید منصور قنبرزاده ، مدیرکل اداره سلامت و تربیت بدنی وزارت نفت از این جزیره توضیح داد: ایشان بعد از حضور در این جزیره، از من خواست برآورد بودجه ای داشته باشیم تا بخشی از امکانات مورد نیاز این جزیره را تامین کنند. در صورت تامین این امکانات، می توانیم میزبانی مسابقات پالایشگاه را به عهده بگیریم که بی شک، با حضور ورزشکاران می تواند گردش اقتصادی خوبی را برای روستا به همراه داشته باشد.
آواره در بخشی از صبحت های خود به نیروهای پیمانکار پالایشگاه نیز اشاره می کند و می گوید: این نیروها معمولا در بخش دیگری از پالایشگاه و در کانکس هایی که برای آنها در نظر گرفته شده، سکونت دارند و با توجه به فاصله بین کانکس ها و سالن های ورزشی کارکنان، ساختمان کوچکی را در نزدیکی کانکس های سکونتی پیمانکاران که پیش از آن مورد استفاده قرار نمی گرفت، بازسازی کرده و برخی از امکانات را برای آنها فراهم کردیم تا خارج از ساعت کاری بتوانند زمان فراغت خود را در این فضا بگذرانند.
روز که با غروب خورشید داغ لاوان به پایان می رسد، تازه چهره جدیدی از این جزیره با شن های طلایی به چشم می خورد. هوا کمی خنک تر شده، هرچند همچنان شرجی است. از کنار زمین های ورزشی پالایشگاه که رد می شوی، با روشن شدن نورافکن ها، کارکنان پالایشگاه را می بینی که با لباس های ورزشی مشغول بازی فوتبال هستند و هرازگاهی فریاد «گل» و بعد از آن، خنده دو تیم شنیده می شود. در پشت این خنده ها، پیامی پنهان است که می گوید: «هرچند سخت، هرچند دشوار، اما طاقت می آوریم.»