گفت وگو با بانوی اژدها سوارنفتی
به دنبال موفقیت های جدیددر دراگون بوت هستم
مشعل مژگان رایج که در رشته قایقرانی دراگون بوت به همراه تیم سکان تهران رتبه چهارم جهانی را به دست آورده است، از چگونگی حضور خود در این رشته ورزشی گفت.
رایج یکی از کارمندان شرکت مهندسی و توسعه نفت کشور است که افزون بر انجام وظیفه دراین شرکت در زمینه های دیگری همچون عکاسی و ورزش نیز فعالیت دارد.
او طی 8 سال گذشته با حضور در رشته قایقرانی دراگون توانسته است موفقیت های قابل توجهی به دست آورد. دراولین حضور بین المللی خود درمسابقات جهانی دراگون بوت تایلند، توانست با همراهی تیم سکان تهران، رتبه چهارم جهانی را در رشته قایقرانی دراگون به دست آورد.
مژگان رایج چند نمایشگاه عکاسی هم برگزار کرده و فعالیت در این رشته هم از دیگر علایق اوست. موفقیت او درمسابقات دراگون بوت قهرمانی جهانی تایلند را بهانه ای قرار دادیم تا با این ورزشکار هنرمند و عضوی از خانواده نفت، گفت وگویی کوتاه داشته باشیم
درباره رشته دراگون بوت و موفقیت خود در مسابقات جهانی تایلند بگویید.
رشته دراگون بوت یا قایق اژدها، یکی از رشته های تیمی پارویی دنیا به شمار می رود. این رشته ورزشی در قایق هایی با حضور ۱۰ یا ۲۰ پاروزن به همراه یک سکاندار و یک طبال انجام می شود که در مجموع در هر قایق ۱۲ یا ۲۲ نفر حضور دارند و من نزدیک به 8 سال است که در تیم قایقرانی دراگون بوت بزرگسالان در تیم سکان تهران حضور دارم.
این تیم زیر نظر فدراسیون قایقرانی فعالیت می کند و توانسته است با حضور در مسابقات لیگ قهرمانی 1401 و 1402 رتبه اول قایقرانی را در رشته دراگون بوت به دست آورد و امکان حضور در مسابقات جهانی تایلند را پیدا کند.
از چه زمانی در صنعت نفت مشغول به کار هستید؟
نزدیک به 21 سال سابقه کار در صنعت نفت را دارم و همچنان به عنوان یک پیمانکار درشرکت مهندسی و توسعه نفت (متن) در بخش مدیریت مهندسی ساختمان فعالیت می کنم. متولد 1353 هستم و 8 سال است که در رشته قایقرانی به عنوان یک رشته ورزشی فعالیت می کنم.
چه چیز باعث شد از بین رشته های ورزشی به رشته قایقرانی علاقه مند شوید؟
همیشه درزندگی خود علاقه بسیاری به ورزش داشتم و رشته های مختلف ورزشی را امتحان کرده ام و بعد ازتجربه رشته های ورزشی مختلف، تصمیم گرفتم رشته ورزشی قایقرانی را تجربه کنم. رشته تورینگ راتجربه کردم وبعد ازآن با آشنایی با رشته قایقرانی دراگون بوت و فعالیت گروهی که در آن صورت می گرفت، تصمیم گرفتم در این رشته فعالیت خود را ادامه دهم.
نکته جالب توجه در رشته قایقرانی دراگون این است که هیچ محدودیت سنی برای آن وجود ندارد؛ در این قایق، ورزشکاران 18 سال به بالا می توانند حضور داشته باشند و هیچ رده سنی برای آن در نظر گرفته نشده است. البته این ورزش نیاز به استقامت و مقاومت خوب بدنی دارد؛ به همین دلیل ورزشکار باید بیش از هرچیز روی بدنسازی و دو میدانی کار کند تا از نظر جسمی برای فعالیت در این ورزش آماده باشد. من این رشته را تقریبا در 41 سالگی آغاز کرده ام؛ البته تاکید می کنم که پیش از این نیز فعالیت ورزشی داشته ام، اما به صورت تیمی و حرفه ای در مسابقات شرکت نمی کردم. ازجمله رشته هایی که تا امروز در آن فعالیت داشته ام می توانم به بدنسازی و تنیس روی میز اشاره کنم.
آیا مجموعه نفت و شرکت متن در این مسیر با شما همکاری می کنند ؟
این ورزش را کاملا به صورت شخصی آغاز کرده ام؛ البته این را هم بگویم که هنگام شرکت درمسابقات و یا زمان تمرین ها، همراهی لازم را برای حضور در اردو و مسابقات با من داشته است.
درباره حضور خود در مسابقات جهانی تایلند بگویید.
حضور درمسابقات جهانی تایلند به این دلیل بود که در لیگ قایقرانی به عنوان قهرمان شناخته شدیم و بر اساس امتیازی که از این قهرمانی به دست آوردیم، توانستیم به عنوان نماینده ایران در مسابقات قهرمانی جهان تایلند شرکت کنیم. مقامی که در این مسابقات به دست آوردیم نیز رده چهارم درمسافت دو هزاربود که دراین بخش کشورهایی چون استرالیا، آمریکا و آلمان توانستند به ترتیب در رده اول تا سوم قرار بگیرند.
به عنوان یک ورزشکار، مهم ترین جذابیتی که در رشته قایقرانی دراگون وجود دارد، چیست؟
دراگون بوت، یک رشته کاملا تیمی است و اعضای تیم از 10 نفر به بالا هستند؛ می توان گفت همین کار تیمی و علاقه ای که من به کار تیمی دارم، باعث شد تا بتوانم این رشته را برای فعالیت حرفه ای انتخاب کنم و از این نوع همکاری تیمی بسیار لذت ببرم.
با توجه به موفقیتی که به دست آورده اید، برنامه آینده شما برای ادامه فعالیت در این رشته چیست؟
با توجه به اینکه این مسابقات اولین حضور من به عنوان یک ورزشکار در سطح بین المللی بود، برنامه های مختلفی را برای این رشته ورزشی در نظر دارم. تا آنجا که می دانم قرار است یک لیگ کشوری در حوزه قایقرانی برگزار شود که زمان برگزاری آن احتمالا آبان یا بهمن ماه خواهد بود. با حضور دراین لیگ، انتخابات برای حضور تیم ها در مسابقات قهرمانی آسیا نیز انجام می شود و تمام تلاش خود را می کنیم تا دراین لیگ نیزموفق عمل کنیم که بتوانیم بازهم درمسابقات بین المللی حضور داشته باشیم. البته همه این موارد بستگی به این دارد که فدراسیون قایقرانی هم این امکان را فراهم کند که بتوانیم در این مسابقات حضور داشته باشیم.
به عنوان یک ورزشکار با چه مشکلاتی در این رشته رو به روهستید؟
بی شک درورزش های آبی با مشکلات بسیاری مواجه هستیم که از جمله این مشکلات می توان به این پایین بودن سطح آب دریاچه برای تمرین اشاره کرد.همین مساله سبب می شود که فشار بسیاری به بدن ورزشکار وارد وباعث آسیب دیدگی ورزشکار شود. اما یکی دیگر از مهم ترین مشکلات موضوع تامین هزینه های این ورزش است. تمام هزینه های حضور در مسابقات بین المللی به عهده ورزشکار است وهیچ بودجه حمایتی هم وجود ندارد؛ این موضوع می تواند شرایط سختی را برای ورزشکار فراهم کند. البته در اینجا می خواهم از فرصت استفاده و از آقای سهرابی، رئیس فدراسیون قایقرانی نیز تشکر کنم چرا که همیشه حامی تیم دراگون بانوان بوده اند و حضور درمسابقات جهانی با حمایت های ایشان محقق شد، همچنین ازمربیان خود، آقایان سجاد غریبی و پیمان مشیری برای حمایت هایشان تشکر می کنم.
تمرینات ورزشی شما در طول هفته چگونه است؟
در طول هفته 6 روز تمرین می کنم که شامل سه روز بدنسازی و سه روز تمرین روی قایق است. هنگام آماده شدن برای مسابقات در اردوی تمرینی؛ هر روز قایقرانی و بدنسازی را انجام می دهیم.
مساله مهمی که پیش از هرچیزبه آن اعتقاد دارم این است که اگر هر فردی تمام تمرکز خود را روی هدفی که دنبال می کند، بگذارد، حتی اگر مسیر ناهموار و طوفانی باشد باز هم می تواند آن را برای خود هموارکند و به موفقیت دست یابد.
به جز ورزش و اشتغال در صنعت نفت، فعالیت دیگری را هم دنبال می کنید؟
عکاسی از دیگرعلایق من است و مدرک تحصیلی در این رشته را هم دارم. افزون بر فعالیت در صنعت نفت وحضور درمیدان های ورزشی، چند نمایشگاه عکس هم برگزار کرده ام. بیشترعلاقه و حرفه من به سمت هنر کشیده شده، اما ورزش و نفت نیز بخشی از زندگی ام هستند. فعالیت هنری خود در رشته عکاسی را ازسال 1387 آغاز و نمایشگاه های مختلفی با سبک عکاسی انتزاعی برگزار کرده ام. در این سبک عکاس یک اثر را از نگاه خود خلق وآن را عکاسی می کند. «روزهای زندگی»، «جوانه ها» و «همه عشق می پرستیم» نیز نمایشگاه هایی هستند که تاکنون به برگزاری آنها اقدام کرده ام. متاسفانه از عکاسی در فعالیت کاری خود استفاده نمی کنم؛ البته چند سال پیش چند بار در پروژه های عکاسی با شرکت مهندسی و توسعه نفت همکاری داشتم، اما بعد از آن دیگر چنین همکاری صورت نگرفت. من هنر عکاسی را هم درست مانند ورزش به صورت شخصی دنبال می کنم.