مجید داوود- نوبت کار
او از 20 سال قبل در این کارخانه فعال است و می گوید مشکلات همیشه وجود دارند و تمام نمی شود و گفتن آن هم مشکلی را هم حل نمی کند. او به برخی مسائل کارکنان مثل ارتقای موقعیت شغلی، ارتباط با سطوح مدیریتی، نگرفتن حق و حقوق متناسب با شغل و شرایط کاری و نبود تناسب بین نوع کار و امتیازی که از سازمان اخذ می شود، اشاره کرد و گفت: برای مدیران تصمیم گیر کار ما در این کارخانه پر ریسک و خطر با کسی که در ستاد تهران کار می کند، فرقی ندارد و همین موضوع باعث نارضایتی زیادی می شود. او با بیان این که در این سال ها 4 یا 5 بار برای لحظه تحویل سال در کارخانه حضور داشته است، اظهار می کند: همکاران با هم سفره ای را ترتیب می دهند و در لحظه تحویل سال یک نفر هم آماده باش ( استندبای) می ماند و بقیه دور هم، زمانی کوتاه را در کنار هم شاد هستند. پس از تحویل سال هم معمولا من با همسرم تماس می گیرم، چون او شاغل است و با وجود بچه ها سرش شلوغ است. داوودی درباره آرزوی خود در سال جدید می گوید: آرزویم این است که 1402، سال خوب و به دور از خشونتی برای همه مردم ایران و جهان باشد و در کشور خودمان هم آرامش و دلگرمی و امید به آینده بیشتر شود.
فرید حافظی- رئیس نوبت کاری
حافظی لیسانس مهندسی شیمی دارد و از 21 سال قبل در این کارخانه مشغول به کار است. او می گوید در هر نوبت کاری به طور مستقیم با 8 تا 12 نفر دیگر در ارتباط است و مسئولیت راه اندازی و یا از کار اندازی، تحویل دهی به تعمیرات، بهبود کل عملیات و ارتباط با واحدهای بالادستی و پایین دست و رئیس عملیات و ... به عهده رئیس نوبت کاری است. او می گوید این کارخانه پس از سال ها فعالیت به اورهال و نوسازی جدی نیاز دارد و می گوید: نبود قطعات تعمیر، کمبود نفرات، کمبود و به صفر رسیدن خدمات رفاهی، نامناسب بودن خودروهای عملیاتی و سرویس کارکنان، غذای بدون کیفیت و ... از جمله مشکلات صنفی و عملیاتی است که بیشتر کارکنان از آن ناراضی هستند. او می گوید مدیران و افراد مسئول مختلفی در این سال ها به کارخانه آمده و سوال می کنند، اما شرایط آنها تغییری نکرده است. حافظی ادامه می دهد: با توجه به نزدیکی محل زندگی خود به کارخانه و حضور در خانه های سازمانی امیدیه، هر 20 سال را در لحظه تحویل سال در در کنار خانواده بوده است. او افزود: به لطف همکاران شیفت و همراهی آنها، تا لحظه آخر در کارخانه می مانم اما برای لحظه تحویل سال خودم را به خانه می رسانم. برای تحویل سال همکاران وسایل هفت سین را خریداری می کنند و سفره می اندازند. سفره هفت سین تا 13 فروردین هم باقی می ماند و در این ایام گاهی روسای واحدها و مسئولین بالاسری به ما سر می زنند، اما معمولا دست پر نمی آیند. وی درباره آرزوی خود در سال 1402 اظهار می کند: آرزویم این است هر روز که من و همکارانم به کارخانه و تاسیسات می رویم، سلامت به خانه های خود بازگردیم. نفت، صنعت پر استرسی است و زمان کاری ما به دلیل کمبود نیرو زیاد است و شرایط کار سختی داریم.
احسان ناظم پور - ابزار دقیق
ناظم پور از هشت سال قبل فعالیت خود را در کارخانه NGL 1000 آغاز کرده و مسئولیت تعمیرات و سیستم کنترل کارخانه با این بخش است. ناظم پور به فرسودگی بخش های مختلف کارخانه و نیاز به اورهال آن که نیمه کاره گذاشته شده، اشاره و تصریح می کند: ادوات و تجهیزاتی که می آوردند، قدیمی شده و قطعات جدید تحویل نمی دهند و همین موضوع فشار و ریسک کار در تاسیسات را بالا برده است. او می گوید: همه ظاهر کارخانه را می بینند و فکر می کنند همه چیز خوب پیش می رود اما کسی که اینجا کار می کند در واقع جانش را کف دستش گرفته و با هر نشت، استرس بالایی را تحمل می کنیم. تعداد کارکنان کم و گاهی شیفت های کاری زمان بر می شوند طوری که ممکن است دو روز بعد به خانه برگردند. مثلا برای شب یلدا از عصر همان روز عملیاتی پیش آمد و تا ساعت 4 عصر روز بعد نتوانستند به خانه بروند؛ اما این شرایط کاری در میزان حقوق و مزایا تفاوتی ایجاد نمی کند و تازه باید دنبال حقمان برویم. ناظم پور با اشاره به فریز شدن خود و تعداد دیگری از همکارانش اظهار می کند: سمت سازمانی وجود ندارد و بسیاری از سمت ها را در منطقه حذف کرده اند و امیدی به پیشرفت کاری نداریم و در عین حال امکانات رفاهی هم نزدیک به صفر است. خانه ای که به عنوان اسکان تحویل داده اند، در سطح حداقلی است و باید چند صد میلیون خرج کنیم تا برای زندگی آماده شود؛ از ما هزینه نگهداری خانه می گیرند، اما خانه خالی تحویل می دهند. او می گوید: چون در خانه های سازمانی مستقر است، در زمان تحویل سال در کنار خانواده است اما آرزو دارد همه مردم به آرزویی که در دل دارند برسند و امیدوارم مدیران به نفع کارکنان کار کنند تا مهاجرت اینقدر زیاد نشود و فرار از منطقه نباشد. ناظم پور ادامه می دهد: ارزش نیروی انسانی بالاتر از کارخانه است و اگر ازسوی مسئولان به این مهم توجه بیشتری شود، حتما وضعیت تولید هم بهتر خواهد شد.
سید موسی حسینی - نیروی پیمانکار
او از 14 سال قبل در این کارخانه است. در مورد سختی کار و حجم زیاد مسئولیت و استرس کاری صحبت می کند. او برای همه مردم ایران و همکارانشآرزوی سلامتی دارد و می گوید: برای صنعت نفت هم آرزوی تولید بیشتر دارم و امیدوارم در سال جدید تبدیل وضعیت برای من هم اتفاق بیفتد.
جلال طیبی - آتش کار HSE
طیبی سال ها در اداره حراست بوده و الان در بخشHSE فعال است. او می گوید که باید همیشه آماده به کار باشند و اگر مشکلی هم به وجود بیاید، آنها خط مقدم هستند. او می گوید میزان حقوق در 1400 افزایش داشته و تا حدی مناسب شده اما هنوز بسیار کم است، ضمن اینکه اضافه کارها هم کم محاسبه می شود. او به مشکلاتی در زمینه برای رفت وآمد و سرویس های رسیدن به محل کار اشاره کرد و گفت: یک روز اتوبوس است یک روز مینی بوس و برای تعداد نفرات ما مینی بوس کم است. در این مدت هم قوانین جدید گذاشته اند و حراست اجازه نمی دهد تلفن همراهمان را داخل سایت بیاوریم و چون تلفن ثابت هم نداریم، مجبوریم برای کارهای شخصی تا در ورودی برویم و برگردیم و وقتی کار واجبی داشته باشیم، واقعا شرایط سخت می شود. برای شیفت عید و سال تحویل هم اینجا بوده ام، با همکاران سفره می اندازیم و به همراه دوستان دور هم ساعتی می نشینیم. بعد از سال تحویل هم من به خانواده تماس می گیرم. آرزو دارم همه بیماران شفا یابند و از جمله فرزند خودم بهبود یابد؛ 5 ساله است و دیابت دارد و چند بار در روز انسولین می زند و برای تهیه انسولین و هزینه ها گرفتاری زیادی داریم.
حمداله دیلمی، جانشین رئیس کارخانه NGL 1000
دیلمی با اشاره به سختی کار و استرس زیاد ناشی از شرایط داخلی کارخانه گفت: استرس کاری، دوری از خانواده و تعداد کم نفرات که باعث فشرده شدن شیفت ها می شود، نارضایتی را بیشتر می کند اما همکاران با همدلی توانستند از این مسیر سخت عبور کنند. در این کارخانه از کل ایران حضور دارند و برخی از آنها با قبول شرایط همراه با خانواده در همین منطقه ساکن شده اند. در زمان سال تحویل و نوروز هم در کارخانه حضور داشته ام و همراه با همکاران سفره هفت سین می چینیم، دور هم جمع می شویم و تبریک می گوییم. صمیمیت خاصی بین همکاران وجود دارد و تا حد زیادی به یکدیگر وابسته شده ایم. او می گوید: متاسفانه نفرات غیرشرکتی فکر می کنند طور دیگری درباره ما فکر می کنند. ما هم طبق قانون حقوق دریافت می کنیم که اتفاقا برای آن محدودیت هم گذاشته اند. متاسفانه نگاه ها و تصور اشتباهی از کارکنان نفت وجود دارد و باعث فاصله و دشمنی بین ما و مردم می شوند. ما سنگربان امنیتی اقتصاد کشور هستیم. کارخانه ها بیت المال است و ما حافظ آنها هستیم و اگر اتفاقی اینجا رخ دهد، ما به جای فرار باید کارخانه را نجات دهیم. دیلمی آرزو کرد که در سال جدید همکاران، خانواده و همشهریان و همه هموطنان در سلامت و امنیت باشند.
امین عبدی- کارمند آزمایشگاه کارخانه
او هم تجربه حضور در کارخانه و سر سفره هفت سین را داشته و می گوید دورهمی سفره ای پهن می کنیم و زمانی کنار آن شاد هستیم. عبدی آرزوی سلامتی و شادی برای مردم دارد و می گوید: امیدوارم ناراحتی هایی که برای مردم وجود دارد از بین برود و دلشان شاد شود. برای صنعت نفت هم آرزو دارم نیروهای پیمانکاری به حق و حقوق خود برسند و تبدیل وضعیت شوند. دیلمی با اشاره به سختی کار و استرس زیاد ناشی از شرایط داخلی کارخانه گفت: استرس کاری، دوری از خانواده و تعداد کم نفرات که باعث فشرده شدن شیفت ها می شود، نارضایتی را بیشتر می کند اما همکاران با همدلی توانستند از این مسیر سخت عبور کنند. در این کارخانه از کل ایران حضور دارند و برخی از آنها با قبول شرایط همراه با خانواده در همین منطقه ساکن شده اند. در زمان سال تحویل و نوروز هم در کارخانه حضور داشته ام و همراه با همکاران سفره هفت سین می چینیم،
دور هم جمع می شویم و تبریک می گوییم. صمیمیت خاصی بین همکاران وجود دارد و تا حد زیادی به یکدیگر وابسته شده ایم. او می گوید: متاسفانه نفرات غیرشرکتی فکر می کنند طور دیگری درباره ما فکر می کنندما هم طبق قانون حقوق دریافت می کنیم که اتفاقا برای آن محدودیت هم گذاشته اند. متاسفانه نگاه ها و تصور اشتباهی از کارکنان نفت وجود دارد و باعث فاصله و دشمنی بین ما و مردم می شوند. ما سنگربان امنیتی اقتصاد کشور هستیم. کارخانه ها بیت المال است و ما حافظ آنها هستیم و اگر اتفاقی اینجا رخ دهد، ما به جای فرار باید کارخانه را نجات دهیم. دیلمی آرزو کرد که در سال جدید همکاران، خانواده و همشهریان و همه هموطنان در سلامت و امنیت باشند.