چانه زنی برای شیفت نوروزی
از هلیکوپتر به سمت سکوی مسکونی نوروز 2 می رویم که با یک پل به سکوی بهره برداری متصل است. در سالن اجتماعات سکو وقتی صحبت از لحظه تحویل سال 1402 و شیفت نفرات می شود، رئیس سکوی نوروز می گوید: دغدغه ما در زمان تعیین شیفت ها این است که همه کارکنان می خواهند کنار خانواده خود باشند. هرچقدر هم تلاش کنیم مجموع نفرات حداقل یک هفته از این ایام را به شهرشان بروند، به دلیل محدودیت نفرات امکان پذیر نیست و بار استخراج نفت و اقتصاد کشور بر دوش تمام نیروهای عملیاتی در بخش های مختلف صنعت نفت است. هر میزان سر شیفت های نوروز چانه زنی شود، نوروز در اینجا معنا ندارد و کار مثل دیگر مواقع حالت عادی دنبال می شود. نیروها کم و انتظارات بالاست و همین اندک نفرات باید به موقع پروژه ها را انجام دهند. بنابراین، تنها چیزی که در کار ما اهمیت پیدا نمی کند، نوروز است. تنها تفاوت آن، این است سعی می کنیم به فردی که شیفت است، در حد امکان مرخصی دهیم. این دغدغه ها هیچ جا نیست. تفاوت نوع کار روی سکو این است که نیروی انسانی باید بی وقفه تولید را پایدار نگه دارد و توقفی در کار نیست و ما خسته باشیم، نمی گوییم کار نمی کنیم.
دعا می کنیم کنار خانواده باشیم
اینجا در لحظه تحویل سال،اولین چیزی که در لحظه به ذهن می آید، این است که ای کاش مثل سایر مردم،در کنار خانواده حضور داشتیم. هیچ کدام از ما جزو مشاغل سخت هم نیستیم. در دوره کرونا ما نمی توانستیم بگوییم سرکار نمی آییم. بارها دریا متلاطم بوده و سرکار آمدیم. رسانه باید بیشتر، مشکلات را مطرح کند. دغدغه برای حل این مشکلات وجود ندارد. نمی توانیم بگوییم مقصر کیست؟ به صورت یکپارچه عزمی برای حل آن نیست.
کار ما را به مردم معرفی کنید
یکی دیگر از مواردی که به عنوان دغدغه از سوی کارکنان مطرح می شود، ناشناخته بودن کار روی سکوست. رئیس سکو می گوید: کار روی سکو نه تنها برای مردم، حتی برای خانواده های ما هم شناخته شده نیست. بزرگ ترین معضل این است که رسانه، مردم و دولت سه قشر کاملا متفاوت و تفکیک شده در معرفی این نوع کار خیلی توفیق نداشته اند. از همه چیز ناراحت کننده تر این است که به فریاد دادخواهی سکو کاران، بابت تفکیک و تغییر نگرش و رویکرد مسؤولان نفت در امور منابع انسانی از قبیل سقف حقوق ،سختی کار و سنوات بازنشستگی، از دیگر کارمندان مجموعه وزارت نفت، اهمیتی داده نمی شود. علت آن هم این است که درک صحیحی از کار اقماری، عملیاتی و کار در سکوهای نفتی وجود ندارد. هنوز مردم سکو را با اسکله و کشتی یکی می دانند. از این رو تا زمانی که شناخت ایجاد نشود، هر میزان ما از درد و مشکلات بگوییم، قابل لمس نیست و فایده ای ندارد و شما(رسانه) لطف می کنید، می آیید، کلیپی تهیه و پخش اما بعد فراموش می شود.
نفت پرمشتری نوروز و سروش
نکته دیگری که باید بدانیم، آنکه نفت میادین سروش و نوروز از نفت های پرفروش کشور است که هیچ گاه تولید آن حتی در تحریم ها متوقف نشده است. نفت از اینجا در فاصله 50 کیلومتری به سکوی سروش می رسد و پس از فراورش هشت کیلومتر آن سوتر برای صادرات به پایانه صادراتی خلیج فارس می رود. سکوهای نوروز 1 و 2 به فاصله حدود سه چهار کیلومتری از هم قرار دارند. سابقه نوروز 1 به سال 1349 بازمی گردد که پس از سکوی بهرگانسر از قدیمی های خلیج فارس محسوب می شود و نام آن با جنگ و موشک باران و نشت های پی درپی بر اثر اصابت گلوله های جنگی پیوند خورده است. میدان نوروز به دلیل برخورداری از گاز شیرین، به موازات تولید نفت، استخراج گاز هم در آن انجام می شود و در جمع آوری گازهای همراه پیشگام بوده و نفت و گاز به جزیره خارگ ارسال می شود. به گفته رئیس سکو اکنون استخراج نفت در حال انجام و البته حفظ و نگهداشت آن در شرایط تحریمی موجود به مراتب از زمان راه اندازی سخت تر است که برای تامین قطعات و دور زدن تحریم باید دست به ابتکارات مختلف زد. بد نیست بدانید در ایام نوروز که ما در حال سپری کردن تعطیلات و مسافرت، دید و بازدید هستیم. کارکنان سکوی نوروز در تدارک اجرایی کردن طرح های مختلف از جمله طرحی هستند که کل کشور با افزایش حدود 10 میلیون بشکه ای در روز از آن منتفع خواهند شد. یکی از این طرح ها مربوط به پمپی کردن چاه هاست. اهمیت اقدام هایی از این دست در سکوی نوروز و سروش به این دلیل است که نفت استخراجی آن از نوع سنگین و API ویژه ای است که مشتری خاص خود را دارد. به همین دلیل این سکو که در زمان حضور ما با حداکثر ظرفیت در حال تولید است، در زمان تحریم های مختلف هم روند تولید در آن تداوم داشته و مشمول کاهش تکلیفی مختصری شده است. با توجه به این وابستگی مشتریان خاص به نوع نفت سروش و نوروز کارکنان آن می گویند ما مسؤولیت سنگین تری پیدا کردیم و در شرایط موجود هم به دلیل نگهداشت تولید و ضرورت پایداری، حساسیت کار بیشتر شده است.
در بازدید پیش از نوروز پای آرزوی کارکنان این سکو برای تحویل سال 1402 نشستیم و هریک آروزیی کردند: