او با تاکید بر اینکه تجهیزات آشپزخانه برای حداقل 20 سال قبل است ، گفت: چند ماه قبل چند دستگاه پخت برنج گرفتیم که همین چند مورد دمای محیط آشپزخانه را کمی پایین آورد. برای همین خریدهای محدود بارها درخواست دادیم و و پروسه خرید و تامین این تجهیزات هم حداقل یک سال طول می کشد. مهم ترین خواسته کارکنان آشپزخانه در حال حاضر چیلر و خنک کننده برای سالن کار است چون تابستان کار واقعا سخت است و روزانه سه – چهار نفر از نیروهای آشپزخانه گرمازده می شوند.
مسئول نظارت بر رستوران های منطقه عملیاتی سیری به ساعت کاری نیروها که بدون تعطیلی هر روز از 6 صبح تا 9 شب به صورت شیفتی فعال هستند ، اشاره کرد و گفت: نیروهای شب کار هم از 6 و نیم می آیند تا 6 صبح فعال هستند و غذا نوبت کارها را آماده می کنند.
دریان با تاکید بر اینکه غذا تنها تفریح کارکنان است، به یکی از چالش های آنها یعنی تفاوت سلیقه و طبع غذایی کارکنان اقماری اشاره می کند و می گوید: ذائقه کارکنان متفاوت است و امکان جوابگویی به همه آنها نیست. کارکنان اقماری از همه جای ایران هستند و ما هم متاسفانه با توجه به شرایط فقط یک مدل غذا داریم و هنوز راهکاری برای رضایت همه پیدا نکرده ایم. برای مدتی انواع خورشت ها را اضافه کردیم اما باز هم اعتراض بود؛ شمالی ها قلیه دوست ندارند، جنوبی ها خورشت بامیه دوست ندارند. حتی در مورد شوری و بی نمکی و تندی غذا هم اختلاف وجود دارد. در واقع دوری خانواده و شرایط اقتصادی ، شرایط سخت محیط کار و استراحت و محدودیت های جزیره و ... روی رضایت از غذا تاثیر دارد و کارکنان اعتراضشان را روی غذا خالی می شود.
16 نیرو برای 6 رستوران !
مسئول نظارت بر رستوران های منطقه عملیاتی سیری با بیان اینکه تعهدات پیمانکار و اجرای درست آن هم مسئله مهمی است و اگر نتواند تامین کند، ما مجبوریم جبران کنیم، اظهار می کند: مثلا در دروان کرونا پروتئین کمیاب و مرغ قاچاق می شد و پیمانکار نمی توانست تامین کند و یا در چند سال با گرانی و تغییر قیمت ها پیمانکار جنسی که گران شده را نمی آورد و در نتیجه بخش نظارت زیر سوال می رود؛ یعنی ما از همه طرف از کارکنان تا کارفرما زیر سوال می رویم.
دریان با اعلام این که بزرگ ترین قرارداد منطقه، قرارداد آشپزخانه است، اما فقط دو نفر ناظر داریم، ادامه می دهد: در کنار کمبود نیروی انسانی، هر کدام از کارکنان که بازنشسته می شوند، کسی هم جایگزین نمی شود و تازه تعدادی از نفرات هم به جای آشپزخانه در جای دیگری مشغول کارند و در شرایط معمول حدود 16 نفر از سرآشپز تا سالن کار و کارگر در هر شیفت کاری این 6 رستوران هستند و این یک مسئله جدی است.
او همچنین درباره شرایط سخت کاری و بیماری های جسمی و خستگی بسیار نیروهای شاغل در آشپزخانه گفت: کارکنان آشپزخانه وقتی برای ورزش و استراحت و اوقات فراغت ندارند و حتی برخی از آنها چون وقتی ندارند، در همان کمپ اسفند (کمپ قدیمی و محرومی در ضلع ... جزیره ) اقامت دارند تا زمان کمتری برای رفت و آمدشان صرف شود. آنها حتی جمعه ها و روزهای تعطیل و مراسم ها هم مشغول کارند.
امکان تهیه غذای رژیمی برای همه کارکنان وجود ندارد
سامان اسکندری،کارشناس تغذیه رستوران های جزیره سیری نیز درباره اعتراض هایی که به چربی غذا و نگرانی هایی که کارکنان در مورد سلامت و کلسترول و چاقی خودشان دارند ، به مشعل می گوید: چیزی به عنوان غذای رژیمی برای همه کارکنان وجود ندارد وتنها برای کارکنانی که بیماری خاص دارند، 50 پرس غذای رژیمی هر روز تهیه می شود. در عین حال امکانات و تجهیزاتی مثل "گاز و فر"مورد نیاز برای تهیه غذای رژیمی نداریم و موضوعاتی همچون میزان چربی غذا هم مقوله ای نیست که در این شرایط چندان قابل کنترل باشد. او با بیان اینکه کارکنان در مورد برند محصولات حساس هستند و اگر معتبر و معروف نباشد، حرف و حدیث زیاد می شود، گفت: محصولاتی که تهیه می شود، سیب سلامت دارند و ما سعی می کنیم سلامت آنها حفظ شود.
بدون استراحت، از یک شیفت به شیفت دیگر
وحید صالحی، سرآشپز آشپزخانه رستوران پاسارگاد که از 15سال قبل در جزیره است نیز می گوید: مهم ترین مسئله برای ما کمبود تجهیزات و قدیمی بودن آنهاست و این موارد مستقیما روی زمان کمتر کار و خستگی و کیفیت بیشتر کار و غذا ، تاثیر می گذارد.
او می افزاید: تجهیزات کاملا سنتی و محدود به یک دیگ و اجاق، فر، چرخ گوشت، دستگاه خرد کن و ماشین ظرفشویی است.خنک کننده برای سالن نداریم و گرمای تابستان قابل تحمل نیست. تعداد نیروها هم کم است و اگر یکی از نفرات کم یا مریض شود، جایگزینی برای او وجود ندارد.
صالحی به وضعیت محل اقامت شان هم اشاره می کند و می گوید: کمپی که ما در آن حضور داریم، مناسب نیست ولی چون فقط می خواهیم نزدیک آشپزخانه باشد، مجبوریم همان جا بمانیم. چون زمان استراحتمان کم است. اتاق هایمان سه - چهار نفره است و امکانات مناسبی ندارند
او با بیان اینکه چیزی به اسم استراحت و ورزش و اوقات فراغت نداریم و از یک شیفت به شیفت دیگر می رویم، ادامه می دهد: پا درد یا دیسک کمر بیماری های شایع در این شغل است که غالب مااز آن بی بهره نیستیم. همه ما پیمانکار هستیم و تازه از سال گذشته که حقوق ها یکسان سازی شد، دریافتی هایمان کمی افزایش یافته است. علی گودرزی هم که آشپز همین آشپزخانه است و از این که شغلشان جزو شغل های سخت و زیان آور محسوب می شود و می توانند با 20 سال کار بازنشسته شوند، اما پیمانکار زیر این بار مالی نمی رود و پرداخت این بیمه را قبول نمی کند، اظهار نارضایتی می کند و می گوید: به ما می گویند طرف حساب شما پیمانکار است و اگر شکایتی دارید، به او مربوط می شود. ما خودمان راضی هستیم حق بیمه از ما کسر و سختی کار اعمال شود، اما باز هم اقدامی در این زمینه صورت نگرفته است.
ورزش ، اوقات فراغت یا استراحت مثل بقیه کارکنان نداریم
برزو نظرپور، یکی از نیروهای آشپزخانه و سالن است که از سال 83 در جزیره است و محاسن سفید و صورت خسته اش گویای روزگاری است که بر او گذشته است. پیمانکار اقماری جزیره است و از ساعت 6 تا 12 و نیم و بعد 3 بعد از ظهر تا 9 شب را در آشپزخانه و سالن می گذراند. او چندان اهل صحبت و گلایه نیست ، فقط می گوید: روز تعطیل و جمعه نداریم، آشپزخانه خیلی گرم است
فیض الله ماهوری، سرمهماندار رستوران پاسارگاد یا همان صدخوابه است. او هم از سال 83 درجزیره است و در نوبت صبح و عصر به طورکامل در آشپزخانه و سالن حضور دارد و یکی از مهم ترین خواسته هایش کم شدن فشار کار و داشتن فرصت استراحت بین ساعت کاری و داشتن اوقات فراغت مثل دیگر کارکنان است. معین انتظامی، سالن کار رستوران پاسارگار است. او از 7 سال قبل به جزیره آمده و می گوید تابستان از آشپزخانه آتش بلند می شود و واقعا طاقت فرساست. او می گوید: ما در سالن هستیم و اینجا اسپیلت ها روشن هستند، اما همکارانمان واقعا کارشان سخت است. 12 ساعت در روز کار می کنیم، اما زمان استراحتمان واقعا کافی نیست و اگر تعداد نیروها بیشتر شود، نیروها می توانند حداقل دوساعت بیشتر در هر روز استراحت کنند و بازدهی کارشان هم بیشتر می شود. شجاع لطیفی ، مهماندار رستوران پاسارگاد است و از 8 سال قبل در این شغل است. او به ساعت کاری فشرده اشاره می کند و می گوید: همه کارکنان بعد از ساعت 6 عصر دیگر برای خودشان هستند و می توانند بخوابند، ورزش کنند، تلوزیون ببینند و یا برای ماهیگیری و شنا بروند ولی ما فرصتی برای استراحت و ورزش و استخر و امورات دیگر نداریم.
شکایتی نداریم، اما کاش تجهیزاتمان نوسازی شود
اما یک درجه سخت تر از شرایط نیروهای آشپزخانه های جزیر سیری هم وجود دارد و آن هم نیروهای آشپزخانه های سکوهای نفتی است.سکوهای نصر ، ایلام و مبارک سکوهای نفتی منطقه عملیاتی سیری هستند که هر کدام سکوهای فرعی هم دارند. کار نیروهای خدماتی به این ترتیب است که برخی از 4 صبح برای سرو صبحانه می آیند و 7 صبح به استراحت می روند. برخی نیز از 6 صبح می آیند تا 12 ظهر برای ناهار و دوباره از ساعت 5 تا 11 برای شام و این شیفت بدون توقف و به نوبت ادامه می یابد. آشپز هم از 6 صبح تا 12 و از 3 تا 9 شب فعال است. سیروس نجفی، آشپز سکوی نصر است. او از 15 سال قبل روی این محیط محدود و آهنی شاغل و هر روز کارش پخت و پز است. او به همراه یک آشپز ، دو نیروی خدماتی سالن دار(گارسن)، یک ظرف شور و یک قناد، آشپزخانه سکوی نصر را می گردانند و طبق برنامه غذایی جزیره برای کارکنان سکوی نصر و سکوهای فرعی غذا آماده می کنند و یا با شناور برایشان ارسال می کنند. نجفی می گوید: غذای سکوهای فرعی را بلافاصله بعد از سرو غذای کارکنان سکوی اصلی ، در ظروف یکبار مصرف آماده و ارسال می کنیم. اما آنجا امکان و فضایی برای گرم کردن ندارند و باید همینطور توی همین ظروف و یا سرد شده بخورند. می گوید همه کارکنان پیمانکار هستند و با شناور تردد می کنند و اگر دریاخرابی باشد یا نفر مقابلشان نیاید ، تا سه هفته یا یک ماه هم می مانند. آشپز آشپزخانه سکوی نصر خالصانه شکایتی از آنچه موجود است ندارد و می گوید کارگری همین است و ما هم قبول کرده ایم، اما ایکاش تجهیزاتمان نوسازی شود؛ هم شرایط بهداشتی ایمنی بهتری داریم و هم سلامت کارکنان بیشتر رعایت می شود. به یادحرف های فیض الله ماهوری، سرمهماندار رستوران پاسارگاد می افتم که می گفت: تعطیل و جمعه نداریم و آشپزخانه خیلی گرم است».
حرف او دراین آشپزخانه، شاید حرف همکاران دیگر با شرایط مشابه باشد.حرف هایی که درآنها انتظار و توقع چندانی نیست.بی تردید ماهوری وهمکاران او به دنبال این هستند که با ایجاد شرایط بهتر،خدمات بهتری به همکاران خود ارائه دهند.