گفت وگو با دارنده مدال طلای مسابقات ابن سینا در خانواده بزرگ نفت

تیم تحقیقاتی خودم را فعال می کنم

 مشعل       یکی از بهترین اتفاق ها برای همه پدر ها و مادرها این است که فرزندانشان نه تنها از همان ابتدای نوجوانی مسیر مورد علاقه خود را پیدا کنند؛  بلکه در این راه به موفقیت هایی چشمگیر هم دست یابند. در صنعت نفت که بخش قابل توجهی از کارکنان در حوزه های صنعتی فعالند، ارتباط و تعامل کارکنان و خانواده آنها با حوزه های صنعتی معمول است؛ اما برخی خانواده ها، این حوزه فعالیت را به علاقه مندی خود تبدیل می کنند. عارف رنجبر، فرزند محمد رنجبر که از مدیران شرکت فلات قاره ایران در منطقه عملیاتی لاوان است، شرایطی این چنین را در خانواده خود تجربه کرده است. محمد رنجبر دارای یک فرزند دختر و دو پسر به نام های علی و عارف است؛ عارف با علاقه شخصی گام در مسیری گذاشته که آینده درخشانی را برایش رقم خواهد زد. او در 17سالگی با محیط های صنعتی و پروژه های مختلف در سطح محدود آشنا شده  ،چند طرح را خودش در یک کارخانه و مدرسه راه اندازی کرده و امسال هم در جشنواره ابن سینا مدال طلا کسب کرده است.

گفت وگو با محمد رنجبر و پسرش عارف و همچنین موفقیت های او در حوزه تحقیق و پژوهش، موضوع گزارش خانواده نفت این شماره از «مشعل» است که در ادامه می خوانید.

 محمد رنجبر، متولد سال 1356 و ساکن اصفهان است. او مدرک کارشناسی و کارشناسی ارشدش را در رشته مهندسی مکانیک  دانشگاه صنعتی اصفهان گرفته؛ اگرچه از سال 1379 در شرکت هواپیماسازی مشغول به کار شده؛ اما در سال 1383 وارد مجموعه صنعت نفت و شرکت فلات قاره و از همان ابتدا هم در لاوان مستقر می شود. رنجبر که امروز رئیس برنامه ریزی و کنترل طرح ها در منطقه لاوان است ،کارش را از بخش تعمیرات توربین و نیروگاه ها شروع کرده است . او حتی در اواخر دهه80 که خارجی ها کارشان را در نیروگاه لاوان رها می کنند، به  همراه همکارانش بدون کمک خارجی ها این نیروگاه را وارد مدار می کند.

محمد رنجبر می گوید: به دلیل سوابق تحصیلی و کاری در حوزه مکانیک و تجربیات قبلی ام در صنعت هلی کوپتر و ساخت گیربکس، داخلی سازی محصولات در صنعت نفت برای من و همکارانم چندان سخت نبود. به همین دلیل طی سال های گذشته، بارها در مسیر بومی سازی قطعات صنعت نفت دخالت داشته ایم.

او ادامه می دهد: در بسیاری از موارد که روی پروژه ها کار می کردیم، فرزندانم نیز در جریان جزییات کارها قرار می گرفتند، به همین دلیل با بسیاری از موضوعات و مفاهیم شغلی من آشنایی پیدا کرده اند، تا حدی که علایق آنها هم شده است.

رئیس برنامه ریزی و کنترل طرح ها در منطقه لاوان می گوید: پسر بزرگم، علی در رشته مکانیک ساخت و تولید در دانشگاه صنعتی اراک درس می خواند و عارف هم  در رشته ریاضی مشغول تحصیل است؛ اما به ساخت، اختراع و برق علاقه زیادی دارد.

او می گوید: عارف که متولد 1384 است، در کنار درس خواندن به شکل خودآموز و اینترنتی و یا از طریق مشاهده ، کارهای مربوط به رشته برق را آموخته است.

رنجبر می گوید: عارف سال یازدهم دبیرستان است؛ اما تابستان امسال به شکل خودجوش در دوره کارآموزی برق شرکت کرد تا آموزش بیشتری ببیند و در حال حاضر حتی امکان گرفتن پروژه های مرتبط با رشته برق را هم دارد. او از چند سال قبل در مسابقات منطقه ای و استانی شرکت می کرد که در بسیاری از آنها جزو نفرات برتر شد.

او به همراهی و مساعدت یک پژوهش سرا برای آموزش رشته برق به فرزندش (عارف) برای حضور در یک مسابقه پژوهشی اشاره می کند و می گوید: این پژوهش سرا که کار ثبت نام و ارائه مشاوره و اطلاعات به عارف را انجام داده، همراهی و همکاری بیشتری با دانش آموزان دارد.

رنجبر با اشاره به مراحلی که فرزندش پس از طی مسابقات استانی به مسابقات کشوری گذرانده، می گوید: عارف امسال با همکاری این پژوهش سرا در جشنواره بین المللی ابن سینا شرکت کرد و توانست رتبه نخست و نشان طلای آن را دریافت کند. (این مسابقات در سطح بین المللی برگزار می شود و افرادی از کشورهای هند ، روسیه ، کرواسی و مکزیک جزو داوران آن هستند.)

او با بیان اینکه طرح انتخاب شده فرزندش در جشنواره  ابن سینا مربوط به سیستم آتش نشانی کوره های برقی است، می افزاید: در بسیاری از مراحل انجام و اجر ای این کار، عارف شخصا کار را با علاقه پیش برده است؛ البته همسرم، عارف را در این مسیر  بسیار همراهی می کند.

رئیس برنامه ریزی و کنترل طرح ها در منطقه لاوان با بیان اینکه  در دوران دو هفته ای استراحت و بازگشت به خانه، باز هم در صنایع هواپیمایی کار می کند، می گوید: به دلیل مشغله بالای کاری، جای خالی من را همسرم برای بچه ها پر کرده و وقت زیادی به درس و تحصیل و سایر کارهای آنها اختصاص می دهد و زحمات زیادی برای انجام کارهای مربوط به خانه و فرزندانم می کشد که در همین فرصت از ایشان قدردانی و تشکر می کنم.

شرکت در جشنواره ها و مسابقات  را ادامه می دهم

اما عارف رنجبر ، فرزند این مدیر نفتی، به عنوان یک نخبه فعال و با انگیزه در گفت وگو با «مشعل» می گوید: مهم ترین عامل در کسب موفقیت، پیگیری ها و اهتمامی بوده که سعی کرده ام در این مسیر داشته باشم.

 او می افزاید: از چند سال قبل به همراه پدرم در برخی کارگاه های صنعتی حاضر می شدم و به این مدل کارها و تحقیقات صنعتی علاقه زیادی داشتم. با اینکه سنم کم بود؛ اما چند تابستان، در محیط های صنعتی کار و حتی پروژه هایی را هم اجرا کردم.

عارف ادامه  می دهد: سال گذشته در مدرسه مان، پروژه ای را اجرا کردم تا سایر همکلاسی ها به شکل عملی؛ اما با ابعادی مینیاتوری، کاربردهای صنعتی برق را مشاهده کنند که استقبال خوبی هم از آن شد. به شکل همزمان با پژوهش سرای شهید چمران در شاهین شهر نیز همکاری می کردم و وقتی علاقه من را در حوزه برق دیدند، برای ثبت نام در جشنواره ابن سینا اقدام کردند.

او می گوید: براحتی می توانستم در جشنواره خوارزمی هم شرکت کنم و حتی انتخاب شوم؛ اما برخی رقابت ها و ایرادات بی مورد باعث شد از این جشنواره عقب بمانم؛ البته دست از تلاش  برنمی دارم و در جشنواره بعدی خوارزمی شرکت می کنم.

عارف آنقدر به مباحث برق و سازه های صنعتی علاقه دارد که تمام فضای اتاقش را به وسایل مرتبط با این موضوعات اختصاص داده و بخش زیادی از اوقات فراغتش را در کنار درس های مدرسه و زبان، به مطالعه مقاله و ساخت و بررسی پروژه های جدید اختصاص می دهد.

این فرزند نفتی درباره مادر و همراهی ایشان در رسیدن به اهدافش می گوید: در این سال ها، مادرم همراهی و دوستی نزدیکی با من داشته و همیشه مشوقم بوده است. فضای اتاقم به خاطر وسایل و تجربه هایی که کسب می کردم، به هم ریخته و آشفته می شد؛ اما ایشان با صبوری همیشگی شان، اتاقم را مرتب و تمیز می کردند. در یک جمله می توانم بگویم که مادرم در رسیدن به اهدافم نقش پررنگی داشته و دارند که جا دارد از ایشان تشکر کنم.

عارف در پایان این مصاحبه می گوید:  قصد دارم شرکت در مسابقات داخلی و بین المللی را ادامه دهم و چند طرحی را که در ذهن دارم، حتما به اجرا درآورم. برای این طرح ها از جمله یک طرح آزمایشگاهی، یک تیم تحقیقاتی انتخاب کرده ام و متناسب با نیاز پروژه به آنها آموزش می دهم تا این طرح،  بزودی به نتیجه برسد.