گپ و گفتی با پرستاران مناطق بهداشت و درمان صنعت نفت به مناسبت روز پرستار
فرشتگان روی زمین
مشعل این روزها وقتی نام پرستار را می شنویم، بی اختیار به یاد رشادت های آنان در کمک رسانی به هم نوعان خود در شرایط سخت کرونا می افتیم، پرستارانی از جنس آرامش که درد بیماران را به جان می خرند و برای آنها محیطی امن و بدون استرس ایجاد می کنند، فرشتگانی سفیدپوش که در پشت سنگر جنگ با کرونا بی دریغ و بدون ترس از این ویروس منحوس به بیماران و مراجعه کنندگان خدمات ارائه می دهند. پرستاران فرشته هایی هستند که تمام قد سفیدپوش شده اند تا دیگر هموطنان خود سیاه پوش نباشند. طی دوسال گذشته تا کنون دوران سخت و متفاوتی را تجربه کرده ایم که تا پیش از این، در موقعیتی این چنینی قرار نگرفته ایم و شاید به همین خاطر باشد که عده ای هنوز شدت و اندازه این خطر بزرگ را درک نکرده اند و رفتارهای عادی و روزانه خود را همانند گذشته انجام می دهند. اگر رعایت دستورعمل ها با جدیت گذشته دنبال نشود، احتمال شیوع و اوج دوباره این ویروس منحوس وجود دارد. روز پرستار را که مصادف است با ولادت بانو حضرت زینب (س) ارج می نهیم و به آنان دست مریزاد می گوییم. در گزارش پیش رو با برخی پرستاران در مناطق بهداشت و درمان صنعت نفت گفت و گو کرده ایم که مشروح آن را در ادامه می خوانید.
در ادامه گفت و گو با برخی پرستاران بیمارستان نفت تهران هم صحبت می شوم، یکی از آنها سیمین هاشمیون، سرپرستار بخش اورژانس بیمارستان نفت تهران است که 27 سال از عمر خود را صرف خدمت به بیماران کرده است. او اورژانس را این گونه توصیف می کند: اورژانس همانند فصل بهار است، زیرا زمانی آرام و زمانی دیگر پرتلاطم است و در تمام رده های سنی از نوزادان تا سالمندان در این بخش بستری می شوند، از این رو باید پرستاران این بخش خویشتندار باشند. آنها با بیمارانی که احیا می شوند و گاه فوت می کنند، در ارتباط هستند و این باعث تضعیف روحیه شان می شود، اما باید در این شرایط هم کارشان را به درستی انجام دهند و هم به همراه بیمار آرامش بدهند. او با اشاره به سختی کار خود ادامه می دهد: نوبت کاری، بخصوص در شیفت شب، فرسایشی است و باید 24 ساعته خدمات ارائه کنیم. به همین دلیل پس ازگذشت چند سال، بیشتر پرستاران درخواست کار در نوبت صبح دارند، اما وقتی نیروی جوانی نداریم که جایگزین آنها کنیم، نمی توانیم به درخواستشان پاسخ مثبت دهیم. از زمان شیوع کرونا نیز سختی کار پرستاران این بخش بیشتر شده است که امیدواریم با رعایت دستورعمل های بهداشتی از سوی شهروندان، روز به روز شاهد کاهش این بیماری و ریشه کن شدن آن در سطح کشورمان و جهان باشیم.
پرستاری، عشق است و علاقه
گفت و گو با کامران زیاری، پرستار بخش آی سی یو جراحی بیمارستان نفت تهران، رنگ و بوی دیگری دارد. او سال 1364 در رشته پرستاری فارغ التحصیل شده و دو سال قبل از پایان درس، در یکی از بیمارستان های تهران کار خود را شروع کرده است. زیاری درباره سختی های پرستاری در دوران جنگ تحمیلی می گوید: در دوران جنگ تحمیلی با کمبود پرستار رو به رو بودیم، به همین دلیل هر بیمارستانی، دانشکده پرستاری داشت تا دانشجویان بعد از فارغ التحصیلی در پشت خاکریزهای جنگ تحمیلی و بیمارستان ها، حرفه پرستاری را پیش گیرند، اما بعد از سال 1366 این رشته متمرکز شد و دانشگاه های علوم پزشکی و شهید بهشتی در این رشته جذب دانشجو داشتند. او معتقد است که شغل پرستاری باید با عشق و علاقه همراه باشد، اما متاسفانه مشغله کاری باعث کاهش آن شده و وضعیت اقتصادی نیز مزید بر علت است. زیاری در ادامه به سختی های کار بخش آی سی یو جراحی می پردازد و می گوید: بیمارانی در این بخش بستری هستند که به مراقبت های ویژه بعد از عمل نیاز دارند. سن آنها بالاست یا بیماری های زمینه ای دارند که باید 24 تا 48 ساعت تحت نظر باشند. به همین دلیل، دیدن درد و رنج یک انسان، در روحیه ما تأثیر می گذارد. او ادامه می دهد: وقتی یک بیمار بعد از مراقبت های ویژه، سلامت خود را به دست می آورد و مرخص می شود، بسیار خوشحال می شویم؛ اما گاهی اوقات شرایطی پیش می آید و نتیجه عکس می گیریم و بیمار از دنیا می رود که این موضوع، روحیه ما را تضعیف می کند.
بیماری زمینه ای جلودارم نبود
حمیدبازدار، پرستار بخش کرونای بیمارستان نفت توحید جم می گوید: زمان کرونا بیشتر بخش های بیمارستان به بیماران کرونایی اختصاص داشت، اما اکنون با فروکش کردن بیشتر بخش ها به فعالیت های روتین خود باز گشته اند و تنها بخش تزریقات به بیماری کرونا اختصاص دارد. به گفته او، از زمان شیوع کرونا در کشور تا کنون اعتماد به نفسمان در مهار این بیماری افزایش یافته است. زمانی که یک بیماری مانند کرونا بیشتر می ماند، راه های درمان آن نیز مانند چگونگی مراقبت از خودمان و ارائه خدمات با کیفیت به مراجعه کنندگان را پیدا می کنیم. مهسا هرمزی، پرستار بخش زنان بیمارستان توحید جم نیز می گوید: بخش زنان از ابتدای بیماری کرونا فعالیت های خود را لغو کرد و به درمان بیماران مبتلا به کووید 19 اختصاص داشت، با پشت سر گذاشتن پیک های مختلف این بخش به حالت عادی خود باز گشته است . افسانه دهباشی که 12 سال است در بخش سی سی یو فعالیت می کند و اکنون سرپرستار این بخش است، می گوید: اوایل کرونا مردم به دلیل ترس از مراجعه و درگیر شدن به بیماری کرونا زمانی که سرما خورده بودند، به بیمارستان نیامدند و بعد از آن شرایط بحرانی شد به گونه ای که بخش آی سی یو در اختیار بخش کووید 19 قرار گرفت.
جدال بادشمن نامرئی
پرستاران؛ فرشتگان سپید پوشی که در شرایط سخت شیوع ویروس کرونا هرچند خسته اما مصمم به تحمل سختی ها و با فداکاری برای نجات بیماران، خندان و امیدوار ایستاده اند. حسین حیدر نژاد، پرستار درمانگاه منطقه ویژه اقتصادی پارس می گوید: ما به علت استرس و خطر سرایت بیماری از نزدیکترین دوستان به خودمان یا خانواده، تماس با آنها را به حداقل رسانده ایم. درمانگاه منطقه ویژه و کادردرمانی، بار طاقت فرسای جدال با این دشمن نامرئی را به جان خریده است تا سلامت هموطنان و رضایت وجدان خود را فراهم کند.
نگران خانواده هایمان هستیم
خط اول مقابله با همه گیری های خاص، کارکنان بهداشتی بیمارستان ها هستند که جان خود را برای انجام وظایف محوله در معرض خطر قرار می دهند. در این میان، پرستاران نقش مهمی در ارائه مراقبت های بهداشتی دارند؛ چرا که بزرگ ترین نیروی انسانی فعال سازمان های مراقبتی بهداشتی محسوب می شوند. پرستاران به دلیل تماس نزدیک با بیماران کووید-19 در برابر عفونت آسیب پذیر بوده و می توانند ویروس را در بین همکاران و اعضای خانواده گسترش دهند. در این باره محمد پارسا مطلق،کارشناس پرستاری مرکز سلامت پتروشیمی ابن سینای عسلویه نیز می گوید: تا قبل از ویروس کرونا، لحظه شماری می کردم شیفتم تمام شود و پیش خانواده برگردم، ولی زمان اوج کرونا اتمام شیفت مصادف می شد با هجوم دلشوره و استرس و افکار منفی که اگر ناقل باشم چه می شود؟ همسر و فرزندم، پدر و مادرم و ...؟ صمد شجاعی مطلق، پرستار درمانگاه فازهای 6 و 7 و 8 پارس جنوبی نیز می گوید: پرستاران اولین افرادی بودند که با مراجعه کننده در ارتباط بودند و احساس خطر بیشتری می کردند. خطر این بود که خودشان مبتلا بشوند و در دوران کمون نیز باعث انتقال به مشتریان دیگری نیز باشند. دوستان و آشنایان به علت اینکه ما پرستار بودیم و در مراکز درمانی مشغول هستیم، از ما دوری می کردند.
تضعیف روحیه پرستاران
در میان پرستاران بخش کرونا، کسانی هستند که با وجود داشتن بیماری زمینه ای برای تحقق آرمان هایشان دل به دریا زده اند و برای مرهم نهادن بر دردهای همنوعان خون در جنگ با کرونا لباس رزم بر تن کرده اند، یکی از آنها سعید رمضانی، کارشناس پرستاری مرکز سلامت کار شرکت پالایش گاز فجر جم می گوید: با وجود داشتن بیماری زمینه ای فشار خون بالا و تپش قلب و گرفتگی یکی از رگهای قلبم از ابتدای پاندومی کرونا جزو تیمERT بهداشت درمان صنعت نفت بوشهر هستم که بیماران مشکوک و محتمل و قطعی کرونا از ابتدای شروع علایم بالینی تا بهبود کامل و بازگشت به کار را پایش می کنم و این روند ادامه دارد و همزمان رابط آموزشی مراکز سلامت کار فجر جم و نار و کنگان و سیراف نیز هستم. با همکاری روزانه و مستمر با اچ اس ای شرکت پالایش گاز فجر، پیگیر بیماران کرونایی این شرکت نیز هستم و جهت آگاهی عموم نیز گروهی در فضای مجازی تشکیل داده ام با عنوان «پیشگیری از کرونا» و علائم بیماری کرونا و و راه های پیشگیری و اصول قرنطینه را به اعضا آموزش می دهم.