گپی با کارمند نفتی که همسرش هم در صنعت نفت شاغل است
از شناخت در محیط کار تا تشکیل زندگی موفق
وحید هاشمی ازدواج و تشکیل خانواده، پیوندی مقدس، میثاقی محکم، بنایی محبوب نزد خداوند و عاملی موثر در حفظ دین، پذیرش عبادت انسان، تکوین مودت در رحمت، پاسداری از حریم عفت، تضمین رزق و روزی و تعظیم سنت نبوی است. محیط های كاری نيز می تواند یكی از محل های آشنایی افراد با یكدیگر محسوب شود و بسیار اتفاق می افتد كه افراد پس از آشنایی با یكدیگر در این محیط، تصمیم به خواستگاری و ازدواج با هم می گیرند. محمد قربانپور، کارمند واحد مکانیک شرکت خطوط لوله و مخابرات نفت منطقه فارس از جمله این افراد بوده و همسرش هم در این منطقه شاغل است. با وی درباره ازدواج کارمندی صحبت هایی داشتیم که در ادامه می آید:
خودتان را معرفی کنید، از چه سالی وارد صنعت نفت شدید؟
سال 1361 در شهرستان رامسر متولد شدم. 13 سال است که کارمند رسمی وزارت نفت هستم و 6 سال در شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب حضور داشتم. اکنون نیز حدود 7 سال است که در شرکت خطوط لوله و مخابرات نفت منطقه فارس فعالیت می کنم. تحصیلات خود را تا مقطع کارشناسی ارشد در رشته مهندسی مکانیک ساخت و تولید ادامه داده ام.
چگونه با همسرتان آشنا شدید؟
همسرم خانم آزاده صالحی متولد سال 1365در نورآباد ممسنی است. ایشان هم 13 سال است که در صنعت نفت فعالیت می کند. سال 1386 در آزمون استخدامی وزارت نفت شرکت کردند و پس از طی مراحل آزمون کتبی، در صنعت بزرگ نفت ایران پذیرفته شدند. همسرم مدرک کارشناسی ارشد حسابداری دارد و در واحد امور مالی شرکت خطوط لوله و مخابرات نفت منطقه فارس مشغول به فعالیت است. سال 1391 با همسرم آشنا شدیم و پس از یک سال نامزدی و انجام مراسم آشنایی خانواده ها، سال 1392 ازدواج کردیم و حدود 7 سال است که در کنار یکدیگر زندگی می کنیم. ما در واقع به سبک کارمندی ازدواج کردیم.
فرزند دارید؟
بله، خدا را شکر با نگاهی که خداوند متعال به زندگی ما داشت، یک فرزند دختر به ما عطا کرد.
دیدگاه خانواده هایتان نسبت به ازدواج فرزندانشان به سبک کارمندی چگونه است؟
با توجه به علاقه مندی خودم و همسرم بر این ازدواج، نظری مثبت داشتند. به اين دليل که ما همدیگر را در محیط کار تا حدود زیادی شناخته و با اخلاق و رفتار هم آشنا بوديم و مهم ترین عامل رضایت دو طرف برای شروع یک زندگی از نظر خانواده مشهود بود.
نسبت کار و زندگی خودتان و همسرتان چگونه است؟
با توجه به این که بنده در واحد عملیاتی مشغول به فعالیت هستم، هر ماه و به طور متوسط 10 الی 15 روز از خانواده دورم. این دوری در مواقع بسیاری، باعث ایجاد ناراحتی های روحی برای همسرم می شود و تمام مشکلات زندگی را بر دوش وی مي اندازد، علاوه بر اینکه اداره و کنترل امور منزل نیز به عهده ایشان است. نوع فعالیت واحدهای فنی، بیشتر مواقع تعمیرات اضطراری است و گاه در طول سال، فعالیت کاری به شب کاری یا حداقل 12 ساعت فعالیت مستمر نیز می انجامد. خطرات جاده ای در طول مسیر مراکز انتقال نفت نیز از جمله استرس هایی است که در شغل واحدهای فنی وجود دارد، از این رو بیشتر همکاران و خانواده ها درگیر این مسأله هستند. همچنین در بسیاری مواقع از دسترس خارج هستیم؛ اما به هر حال هفته هایی که در مرکز منطقه حضور داریم، می توانیم در طول روز، احوالی از خانواده بپرسیم و به نوعی روحیه ای تازه کنیم.
اینکه زن و شوهر هر دو شاغل باشند، چه مزایا و معایبی در یک زندگی متاهلی دارد؟
یکی از مزایای شاغل بودن همسران این است که از مشکلات کاری همدیگر مطلع می شوند. همچنین با شرکت در فضای کسب و کار و کمک به سازندگی کشور و احساس مفید بودن، به نوعی جریان زندگی پویاتر خواهد شد.
از طرفی شاغل بودن زن و شوهر، نوعی روحیه همکاری و همیاری در منزل به وجود می آورد، به طوری که در انجام کارهای منزل هم حامی و همراه هم خواهند بود. زنان کارمند (بخصوص خانم های شاغل در صنعت نفت) که گاه تا بعد از ظهر سر کار هستند، وقت زیادی از روز را صرف کار و فعالیت محوله در محل کار خود می کنند که این امر باعث خستگی مضاعف آنها می شود، از این رو وقتی زن و شوهر هر دو خسته به منزل برمی گردند، باید برای انجام کارهای منزل با یکدیگر همکاری داشته باشند.
نقش همسرتان را در موفقیت های به د ست آمده بعد از ازدواج چقدر پر رنگ می دانید؟
همه موفقیت های بعد از ازدواجم را مرهون همسرم هستم. ما با راهکارهای مالی، همفکری و تصمیم های دو نفره، توانسته ایم موفقیت های خوبی کسب کنیم، در حالی که اگر مجرد بودم، هرگز به این سطح از پیشرفت نمی رسیدم.
ازدواج به سبک «ازدواج کارمندی» را به سایر همکاران پیشنهاد می کنید؟
بله و آرزو می کنم همه همکاران در سطح شرکت خطوط لوله و مخابرات نفت منطقه فارس سلامت و تندرست باشند و در سایه خداوند متعال، توفیقات الهی شامل حالشان شود.
گپی با مهندس خوش ذوق نفتی که از وسایل دور ریختنی چیزهایی دیدنی ساخته است
ایده های خلاقانه در محیط صنعتی
اعظم محمدشفیع زاده مجید محسنی، کارمند مرکز انتقال نفت نایین، جوان پیشرو در امر استفاده حداکثری از مواد حداقلی و دورریختنی است. او در خطوط لوله و مخابرات منطقه جنوب شرق فعالیت دارد. شغلش اگرچه رسیدگی به همکارانی است که به خدمات فوریت های پزشکی نیاز دارند؛ اما این روح کاوشگرش را قانع نمی کند و همیشه دنبال حل مسأله است. مجید محسنی، اکنون راننده آمبولانس مرکز انتقال نفت نایین است و با خلاقیت های فراوان هنری که دارد، می گوید دغدغه اش رشد و پیشرفت در محل کارش است. گپ و گفت ما را با این همکار نفتی می خوانید:
خودتان را برای خوانندگان
«مشعل» بیشتر معرفی کنید؟
متولد سال 1364 هستم. در رشته مهندسی برق- گرایش قدرت تحصیل کرده ام و حدود 10 سال است که در مرکز انتقال نفت نایین مشغول به کار هستم.
کارتان را چگونه انتخاب کردید، یعنی زمینه علاقه شما بود یا شرایط به نحوی پیش رفت که اینجا مشغول به کار شدید؟
به خاطر مدارکی که در زمینه فوریت های پزشکی داشتم، همچنین گذراندن دوره های امداد هلال احمر و داشتن گواهینامه پایه یک رانندگی، در این مرکز مشغول به کار شدم.
شنیده ایم در زمینه ساخت سازه های خلاقانه فعال هستید. در این باره بیشتر توضیح می دهید؟
در ورودی نام مرکز را در وسعتی 25 متری، با ضایعات دوریختنی فلزی و بتن درست کردم و داخل مرکز نیز لوگوی شرکت را با استفاده از کاشی های ضایعاتی که رنگ شدند، ساختم و همه این موارد هیچ هزینه ای برای شرکت در بر نداشت.
پس شما اساسا با اشیای دور ریختنی و اصطلاحا ضایعات صنعتی، آثار جدیدی خلق می کنید؟
بله، آثار دیگری هم با استفاده از ضایعات دورریختنی ساخته ام که حتی جنبه کاربردی دارند. به عنوان مثال میز چوبی اداری با استفاده از پالت های چوبی ضایعاتی ساخته شد، همچنین با استفاده از لوله های مستعملی که برای خطوط انتقال نفت استفاده می شد و دیگر کاربرد نداشت و در مرکز موجود بود، 6 عدد آبگرمکن درست کردم که برای مأمورسرا مورد استفاده قرار می گیرد و عملکرد شبیه آبگرمکن های موجود در بازار دارد و چون ضخامت لوله زیاد است، تا سال های سال می تواند مورد استفاده قرار بگیرد و به نسبت آبگرمکن بازاری هزینه بسیار پایینی دارد. همچنین برای توسعه فضای سبز مرکز اقدام هایی انجام دادم. به عنوان مثال، برای نخستین بار درخت های پسته در این مرکز کاشتم که اکنون به 70 درخت رسیده و سال سوم کاشت آنهاست و از سال هشتم به نتیجه می رسند و با یاری خدا از سال دیگر پیوند می خورند.
اجرای سیستم آبیاری قطره ای را نیز با کمک دوستان در مرکز پیاده سازی کردیم. این کار در حالی انجام شد که این منطقه کویری است و با کمبود شدید آب روبه روست. در این روش، از شیوه های قدیمی پرمصرف در مرکز استفاده نمی شود و در حال حاضر حدود 80 درصد درختان و فضای سبز این مرکز، از طریق آبیاری قطره ای، آبیاری می شوند. حتی این سیستم را در شهرک نفت رفسنجان پیاده کردم، به شکلی که اگر با افت فشار آب هم مواجه شویم، باز این سیستم جوابگوست. در حالی که سیستم های پیشین که پیاده شده بود، با افت فشار آب، از کار می افتادند.
پروژه و برنامه ساخت دیگری در دست اقدام دارید؟ کمبودی احساس می کنید که به فکر ساخت آن باشید؟
ساخت ماکت کل مرکز انتقال نفت نایین، همچون مخازن و سازه های مرکز را با استفاده از چوب، ضایعات و وسیله های مستعمل در دست اقدام دارم که ان شاءالله در آینده ای نزدیک ساخته می شود.
در ساخت ماکت باید تا حدی با هنر معماری نیز آشنا باشید، آشنایی شما چه میزان است؟
کار آباء و اجدادی من، ساختمان بوده و همگی معمار بودند. خودم نیز به این کار علاقه دارم، پدرم تکنیسین دفتر فنی و معمار هستند و عموهایم نیز معمارند و در ساخت سازه های قدیمی شهر نایین مثل مسجد، آب انبار و... نیز مشارکت داشتند.
آیا این مدت با حادثه ای رو به رو شده اید که نیاز به فوریت های پزشکی داشته باشد؟
بله از این موارد زیاد داشتیم، همانند برق گرفتگی، افتادن از ارتفاع، گزش مار و عقرب، گازگرفتگی و ... و همچنین یکی از همکاران که ناراحتی قلبی داشت و در بالای مخزن مشغول به فعالیت بود، بعد از این که اطلاع دادند دچار مشکل شده است را توانستم با استفاده از مهارت هایی که آموخته بودم، به ایشان کمکشان کنم.