هنرنمايي طبيعت

کوه های رنگین کمانی آلاداغ لار

ايران، سرزميني زيبا و هزاررنگ است که به هر گوشه اش بنگريد با طبيعتي تماشايي و چشم نواز مواجه مي شويد؛ چشم انداز هايي که با رنگين کماني از رنگ جلوه گري مي کنند و تصويري خارق العاده پيش رويتان قرار مي دهند. يکي از اين چشم اندازهاي طبيعي شگفت انگيز در مسير ميانه – زنجان خودنمايي مي کند؛ جاده اي که در ميانه هاي آن با کوه هاي رنگين کماني روبه رو مي شويد که با رنگ هاي قرمز، زرد، سفيد و نارنجي هنرنمايي طبيعت را به رخ رهگذران مي کشد.

آلاداغ لار کجاست؟

کوه هاي رنگي «آلاداغ لار» که حدود 70 کيلومترمربع وسعت دارد، در 25 کيلومتري شمال شرقي تبريز و در مسير شهرستان خواجه و اتوبان ميانه – زنجان قرار گرفته است. قدمت اين کوه ها 15 ميليون سال برآورد شده و از آنها به عنوان يکي از شاهکارهاي بي نظير طبيعت ياد مي شود. آلا در زبان ترکي به معناي رنگارنگ است و داغ نيز معني کوه مي دهد. به همين دليل است که به اين کوه هاي خيره کننده رنگارنگ «آلاداغ لار» مي گويند.

دلايل رنگي شدن کوه ها

از دلايل رنگي شدن اين کوه ها مي توان به شرايط اکسيدان (زنگ زدگي) و وفور اکسيژن و ترکيب آن با اين عنصر اشاره کرد که باعث شده برخي نقاط «آلاداغ لار» به رنگ قرمز در آيد. برخي رنگ ها نيز نشان از وجود مواد معدني دارد. به عنوان مثال رنگ سبز اين کوه ها نشان دهنده مواد معدني مس است که به دليل کربناته شدن به اين رنگ درآمده است.

گشت و گذار در ميان کوه ها

حضور در اين منطقه و گشت و گذار در ميان کوه هاي «آلاداغ لار» اين فرصت را به شما مي دهد که مناظر تازه اي را ببينيد و به تماشاي رنگ هاي افسونگري بنشيند که تابلويي از زيبايي ها را برايتان به تصوير مي کشد.

آبراهه ها

در ميان اين کوه ها، گاهي آبراهه هايي جريان دارند که شکلي خاص به آنها بخشيده اند. انعکاس زيبايي کوه هاي رنگارنگ در آب، تصاوير خيره کننده اي را خلق کرده که نمي توان از آن لحظه اي چشم برداشت.

ديدن روستاهايي رنگين

در اطراف کوه هاي رنگين کماني «آلاداغ لار»، روستاها و آبادي هايي خودنمايي مي کند که همچون خاک اين کوه ها رنگين هستند، به حدي که گويي طبيعت، با رنگ هاي شاد آنها را نقاشي کرده است. گواه اين مدعا هم خاک هاي رنگي به کار رفته در کاهگل ديوار خانه هاست.

عکاسي کردن

رنگي بودن کوه ها و تپه هاي اين منطقه، چشم اندازي پيش رويتان قرار مي دهد که نمي توانيد از ثبت آنها  چشم پوشي کنيد. در کوه هاي «آلاداغ لار» رنگ هاي مسي و زرد، وقتي در شرايط نور مناسب و هواي گرم قرار مي گيرند، به يکي از زيباترين مناظر روي زمين تبديل مي شوند که مي تواند بهترين سوژه براي عکاسي باشد. پس دوربين تان را در اين سفر فراموش نکنيد تا بتوانيد عکس هاي زيبا و به يادماندني را به ثبت برسانيد.

بهترين فصل سفر

در تمام ايام سال مي توانيد راهي اين منطقه شويد و از ديدن کوه هاي رنگين کماني لذت ببريد. اين کوه ها در تمام فصول سال زيبا و شگفت انگيز هستند. در فصل بهار و تابستان کوه هاي «آلاداغ لار» با تابش نور خورشيد رنگ خاصي پيدا مي کنند و در پاييز و زمستان نيز با بارش باران و برف، تصويري متفاوت را مقابل ديدگانتان قرار مي دهند.

راه دسترسي

از استان آذربايجان شرقي، 25 کيلومتري شمال شرقي تبريز، وارد جاده ميانه - زنجان شويد. در ميانه هاي راه، اين کوه هاي رنگي قابل مشاهده هستند.

توصيه

* هنگام حضور در اين مناطق، از آثار ارزشمند کشورمان محافظت کنيد.

* از آسيب رساندن به جاذبه هاي تاريخي بپرهيزيد.

* زباله هايتان را در طبيعت رها نکنيد.

* در حفظ آثار باارزش و تاريخي کشورمان بکوشيد تا نسل آينده نيز بتواند از ديدن آنها لذت ببرد.

 

غذاهای محلی ایران

امتحان کردن غذاهاي محلي، تجربه اي لذت بخش است که نمي توان از کنار آن بسادگي گذشت.

مهیاوه؛ هرمزگان

يکي از پرطرفدارترين غذاهاي محلي استان هرمزگان، مهياوه يا مهوه است.

اين غذا آبکي، تيره رنگ، شور و تند است که آن را از مخلوط يک نوع ماهي ريز به نام متوتا، خندل (نوعي خردل)،گشنيز و رازيانه درست مي کنند و با نان يا همراه با غذاهاي ديگر مي خورند. اين غذاي محلي خوش آب و رنگ بسيار مقوي (کلسيم و فسفر) و اشتهاآور است.

دنده کباب، کرمانشاه

دنده کباب، يکي از قديمي ترين و  دنده کباب و نام آشناترين غذاي کرمانشاه است. اين کباب که شهرت جهاني دارد، در فهرست ميراث ناملموس ملي به ثبت رسيده است. دنده کباب اصيل کرمانشاهي از گوشت دنده گوسفند، رب گوجه، زعفران و ادويه تهيه مي شود. پختن اين غذاي محلي کار هر کسي نيست و مهارت هاي خاص خود را مي خواهد.

اناربیج؛ گیلان

اناربيج (سبزي فسنجان)، يکي از خورش هاي معروف و پرطرفدار استان گيلان است. اين خورش در واقع نوعي فسنجان تابستاني است. فسنجان، غذاي گرمي است که در تابستان چندان طرفدار ندارد؛ اما از آنجا که غذاي سنتي گيلاني ها به شمار مي رود، مردمان اين خطه با اضافه کردن مقداري سبزي آن را به غذايي تابستاني تبديل کرده اند. اين غذاي فوق العاده به همراه باقالي قاتق و زيتون پرورده سرو مي شود.

 

دانستنی های بوم گردی

سابقه اقامتگاه هاي بوم گردي در ايران

واحدهاي بوم گردي از يک دهه قبل بتدريج در ايران شکل گرفتند. مناطق گردشگرپذير کشور به صورت خودجوش، واحدهايي احداث کردند که نشانه هايي از جوامع محلي داشتند. اقدامي که باعث شده، مسافران و گردشگران با فرهنگ و نوع زندگي مردم مناطق مختلف از نزديک آشنا شوند و در فعاليت هاي روزمره آنان مشارکت کنند و مشکلات برخي از آنها را از نزديک ببينند.  واحدهاي بوم گردي در روزهاي آغازين خود مانند امروز شناسنامه نداشتند و نظارت دقيقي روي آنها نبود؛ اما با گذشت زمان و استقبال گردشگران، سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري ضوابطي را براي احداث آنها تدوين کرد تا امروز کسب و کارهاي کوچکي در اين زمينه شکل بگيرد.  در حال حاضر اقامتگاه هاي بوم گردي زيادي در نقاط مختلف کشور احداث شده اند که سالانه ميزبان مسافران و گردشگران زيادي هستند؛ ميزباناني که علاوه بر پذيرايي، وظيفه معرفي فرهنگ و آداب مناطق خود را هم دارند.

بوم گاه هاي سنتي

با توجه به شرايط طبيعي و اقليمي هر منطقه، اقامتگاه هاي بوم گردي متفاوت است. اين اقامتگاه ها مي تواند کاروانسراي قديمي، يک خانه روستايي خشتي در قلب کوير يا سياه چادرهاي عشاير ايراني باشد که امروز مرمت و احيا شده تا از علاقه مندان اين نوع گردشگري پذيرايي کند.   تفاوت هاي اقليمي و فرهنگي در ايران باعث شده بوم گاه هاي متنوعي در سراسر ايران وجود داشته باشد. تفاوت هايي که فرهنگ غني ايرانيان از جمله مهمان نوازي، احترام به طبيعت، مراسم هاي آييني و لباس هاي زيبا و سنتي و همچنين سبک هاي متنوع زندگي در اقليم هاي متفاوت را به جهانيان نشان مي دهد. با رواج بوم گردي، مردم در شهرهاي مختلف ايران توانسته اند در صنعت گردشگري اتفاق اميدوارکننده اي را رقم بزنند؛ اتفاقي که هم به سود ميزبانان تمام مي شود و هم به سود مهمانان است. در اين بين نکته اي که بايد به آن اشاره کرد، ميانگين وجود اقامتگاه هاي بوم گردي در استان هاي مختلف کشور است. براساس آمار، استان هاي مرکزي و شمالي کشور بيشترين اقامتگاه هاي بوم گردي را در خود جاي داده اند که از جمله آنها مي توان به استان يزد اشاره کرد که به دليل دارا بودن بافت شهري قديمي از اقامتگاه هاي بوم گردي زيادي برخوردار است. اقامتگاه هاي بوم گردي شهر يزد، در واقع خانه هاي قديمي هستند که با پيشينه باستاني خود، تاريخ گذشتگان را روايت مي کنند و داراي معماري خاص مناطق کويري هستند که از جمله آنها مي توان به نيم دايره بودن سقف ها در برخي از بخش هاي اين خانه ها اشاره کرد که طاق دوري يا ضربي ناميده مي شود. مصالح خشتي و کاهگلي به کار رفته در بناي اين خانه ها، موجب استقبال گردشگران داخلي و خارجي زيادي از اين شهر تاريخي شده است.

 

صنایع دستی

ظروف مسي و شيشه اي صنايع دستي، برخاسته از قدمت فرهنگي- هنري هر خطه و نمادي از آداب و رسوم، سنن، ارزش ها و سبک زندگي مناطق مختلف است. براي توليد اين دست ساخته هاي کم نظير، نيازي به تکنولوژي پيشرفته نيست و دانش توليد صنايع دستي به صورت بومي بوده و از نسلي به نسل ديگر منتقل شده است. در ادامه معرفي صنايع دستي ايران به کهن ترين فناوري ايران پرداخته ايم.

هنر 5هزار ساله

از کهن ترين فناوري هاي مردمان ايران زمين بايد به توليد ظروف مسي و شيشه اي و شکل دادن به آنها در ادوار گذشته اشاره کرد. شيشه گري، يکي از قديمي ترين صنايع دست ساز بشري است که ايرانيان پيشروان آن بوده اند. اين هنر که زمان پارت ها و ساسانيان در ايران رواج پيدا کرد، در دوران سلجوقيان به اوج شکوفايي خود رسيد. در اين هنر از دو تکنيک دميدن در قالب يا دميدن آزاد استفاده مي شد. شکل دهي و ايجاد نقش هاي برجسته روي شيشه، اين صنعت را به يک فناوري با قابليت بالا تبديل کرد.  يکي ديگر از صنايع دستي کهن ايران، مسگري است که قدمت آن حداقل به 5 هزار سال پيش مي رسد. اولين مسگران نيز ايرانيان بوده اند. اين صنعت محبوب در جهان نه تنها از نظر هنري، بلکه به دليل دارا بودن قابليت هاي بسيار زيادي همچون ميکرب زدايي در غذا، قدرت تحمل حرارت بالا و داشتن اشکال زيبا، از نظر پزشکي هم بسيار مورد توجه است. مراکز اصلي و مشهور اين هنر شهرهاي کاشان، اصفهان، کرمان، زنجان و شيراز هستند.  ظروف شيشه اي و مسي، سهم زيادي در صادرات صنايع دستي ايران دارند.