دسترسی کودکان به شبکه های اجتماعی مجازی باید چگونه باشد
آسیب جدی مجازی
جهان امروز را شبکه هاي اجتماعي مجازي احاطه کرده اند؛ به گونه اي که سازنده جهان معنايي ما شده اند. اين فناوري ارتباطي که محاسن بسيار زيادي دارد و زندگي در دنياي امروز را آسان تر از هر زمان ديگري ساخته است مضراتي را نيز در پي دارد؛ مضراتي که بيش از همه متوجه کودکان است و دامن آنها را مي گيرد. آسيب شبکه اجتماعي به کودکان با آسيب هاي حين بازي در مدرسه، يا مهدکودک قياس پذير نيست. اين آسيب با يک شکستگي سر يا پا، يا آبله مرغان گرفتن زمين تا آسمان تفاوت دارد و از آنچه گمان مي کنيم بسيار بالاتر و ممکن است سهمگين تر باشد. فناوري خوب است، اما بهتر از آن توجه و مراقب کودکانمان از رويارويي و بهره برداري غلط از فناوري چون شبکه هاي اجتماعي است.
محدودیت سنی
برای شروع به فعالیت فرزندان تان در شبکه های اجتماعی، محدودیت سنی تعیین کنید. زمانی که بچه ها احساس کنند والدین هرگز به آنها اجازه استفاده از این شبکه ها را نمی دهند، پروفایل شخصی خود را به صورت ناشناس می سازند و فعالیت می کنند. محدودیت سنی اغلب شبکه های اجتماعی حداقل 13 سال است.
رایانه کجا باشد؟
هرگز اجازه ندهید کودکان در اتاق خواب شخصی خود به کامپیوتر دسترسی داشته باشند. تمام فعالیت آنها باید در مکان های مرکزی خانه مانند پذیرایی انجام شود. قرار دادن رایانه یا لب تاپ در مکان های مرکزی خانه به شما کمک می کند تا فعالیت های فرزندتان را در شبکه های اجتماعی زیر نظر داشته باشید. کودکان اگر بدانند والدینشان می توانند فعالیت آنها ببینند، از رفتارهای نامناسب آنلاین اجتناب می کنند.
خط مشی دهی
والدین باید برای رسانه های اجتماعی و یادگیری آنها وقت بگذارند و خود را با رسانه های اجتماعی بی شماری که فرزندانشان از آنها استفاده می کنند، آشنا کنند و کودکان برای دسترسی به سایت های رسانه های اجتماعی باید از قوانین اجباری والدین پیروی کنند. این قوانین شامل محدودیت های زمانی برای ساعاتی است که در روز در سایت های رسانه های اجتماعی هستند، می شود. والدین نیز باید برای بررسی فعالیت کودکان خود در شبکه های اجتماعی وقت بگذارند. همچنین والدین و کودکان می توانند با یکدیگر در سایت های رسانه های اجتماعی تعامل داشته باشند.
نوع برخورد
زمانی که تخلفی از فرزند تان دیدید، به خصوص برای دفعات اول، خشم را به صورت کامل کنار بگذارید. شما هیچ وقت نمی توانید فرزند تان را به زور مجبور به کاری کنید، البته ممکن است همان لحظه از شما حرف شنوی داشته باشد که مثلا وارد این سایت یا شبکه اجتماعی نشود؛ اما زمانی که شما برای خرید به بیرون رفته اید یا به هر دلیلی در خانه حضور ندارید، او تنهاست و کنجکاو که فلان سایت چه چیزی دارد که پدر یا مادرم من را به این شکل سرزنش کردند. سعی کنید فرزندانتان را طوری راهنمایی کنید که به موارد مثبت اینترنت علاقه مند شوند و شروع به یادگیری کنند مثلا می توانید از بازی های فکر آنلاین شروع کنید یا برنامه نویسی های ابتدایی.
حفظ حریم خصوصی
کارشناسان امنیتی آنلاین معتقدند که والدین باید تنظیمات حریم خصوصی فرزندانشان را در رسانه های اجتماعی بررسی کنند تا پروفایل آنها هرگز اطلاعات شخصی، مانند آدرس و شماره تلفن را افشا نکند. به بیان دیگر، تفاوت بین اشتراک گذاری اطلاعات و فاش کردن اطلاعات را به کودکان بیاموزند. مثلاً وقتی در اینترنت صحبت از به اشتراک گذاری عکس، عقاید، تجربه ها و ... است، به کودکان یاد بدهند که هرگز اطلاعات شخصی، شماره تماس، آدرس، شماره حساب بانکی، پس ورد و ... را به اشتراک نگذارند. همچنین با آنها درباره عکس یا اطلاعاتی که در اینترنت به اشتراک می گذارند، صحبت کنند و به آنها این نکته را گوشزد کنند که اگر چه می توان بعدها آن را حذف کرد، اما امکان خطر حتی در همان زمان کوتاه وجود دارد و نمی توان اثرات آن را به کلی از بین برد.
یادآوری خطرها
کودکان نمی دانند دسترسی افراد غریبه به اطلاعات رسانه های اجتماعی آنها چقدر آسان است. نشستن پشت صفحه کلید ،کودکان را تشویق می کند تا درباره هر موضوعی اظهارنظر یا حتی مردم را تهدید کنند. مهم ترین بخش راهنمای پدر و مادر درزمینه رسانه های اجتماعی این است که به کودکان هشدار دهند افراد غریبه را به جمع دوستانشان در رسانه های مجازی وارد نکنند. به فرزندانمان آموزش دهیم تا دسترسی به اطلاعات پروفایل خود را برای همه جز افراد نزدیک مورد اعتماد و امن خود محدود کنند. تنظیمات مستمر، حریم خصوصی وب سایت، به کاربران این اجازه را می دهد تا انتخاب کنند اطلاعاتشان را با چه کسانی در میان گذارند.
عمل ما سازنده فرهنگ ما
به عنوان يک مادر يا يک پدر هميشه دوست داريم فرزندمان بهترين رفتارها را با ما و ديگران داشته باشد. مادران علاقه دارند فرزندانشان خوش اخلاق، صادق، فهيم و نکته سنجش باشند و پدرها مي خواهند رفتار فرزندشان مايه افتخار خانواده باشد. همه اين خواستن ها و آرزوها خوب است، اما يک شرط مهم و اساسي دارد. يادمان مي رود خوبي هايي را که مي گوييم، فرزندمان اول بايد ببيند تا عمل کند و چه جايي بيشتر و بالاتر از خانواده براي ديدن رفتار هاي خوب، وجود دارد. فرزند ما در بستر خانواده مي بيند، مي آموزد و رفتار مي کند. پس مراقب رفتارمان باشيم چون کودک هر چه از ما ببيند، همان مي شود نه هر چه از ما بشنود.
فداکاري
شايد فکر کنيد که کسي قدر فداکاري هاي شما را نمي داند يا حتي آنها را به ياد نمي آورد، اما اشتباه مي کنيد، زيرا اين اعمال تاثير زيادي روي فرزندان تان خواهد گذاشت. آنها براي شمايي که آرزوهايتان را تنها به نفع آنها کنار گذاشته ايد، ارزش و احترام زيادي قائل هستند.
محافظت
وقتي کودکتان کابوس مي بيند و از بيخوابي و ترس، به آغوش شما پناه مي آورد، وقتي که ناراحت است و به او مي گوييد که هيچ مشکلي به وجود نخواهد آمد و همه چيز درست خواهد شد، يا زماني که او را محکم در آغوش مي گيريد و براي درمان بيماري اش به اين در و آن در مي زنيد ، تمام اين لحظات را در خاطر او ثبت خواهيد کرد و در واقع اينها اصل محافظت در رفتار را به او مي آموزد.
نصيحت
از آنجا که تجربه هاي شما بيش از فرزندتان است، او شما را الگوي خود قرار مي دهد و براي گرفتن نصيحت و پيشنهاد به شما رجوع مي کند. اگر چه شما پاسخ تمام پرسش هاي او رانمي دانيد، اما همين که از او حمايت مي کنيد، برايش امنيت و آرامش است. حتي اگر به نصيحت هاي شما عمل نکند، باز هم آنقدر تاثيرگذار است که تا ابد قدردان تان خواهد بود. برخي پدر و مادرها عقيده دارند يک راه موثر براي آموزش توانايي محافظت از خود در فرزندان شان، سختگيري در مورد نشان دادن عشق و علاقه خود به آنها و نيز تاکيد سخت و محکم در اجراي دستورات است. ممکن است شمايي که اين روش را از طريق پدر و مادر خود گرفته ايد، احساس کنيد تا به حال اين روش يک اثر مثبت روي زندگيتان داشته است، اما چنانچه خوب فکر کنيد مي بينيد بدون هرگونه درک درستي از شکست و يا طرد شدن، زندگي مي کنيد. ممکن است نشان دادن عشق و علاقه با سختگيري، گاهي جواب بدهد، اما روش مناسبي براي تبديل فرزندان به يک بزرگسال سالم و موفق نيست.