جعفر توفیقی در گفت و گو با «مشعل» اعلام کرد:
17 سندهمکاری حاصل ارتباط پژوهشگاه صنعت نفت با دانشگاه
مرجان طباطبائي: ضرورت پررنگ شدن ارتباط ميان صنعت و دانشگاه را مي توان از الزام هاي مناسبات هر جامعه اقتصادي دانست که حاصل جمع آن، ارتقاي دانش و فناوري در اين حوزه خواهد بود. اين مساله در مراکز تخصصي اقتصادي کشور، همچون پژوهشگاه صنعت نفت، داراي نقشي دو چندان است، آنگونه که جعفر توفيقي در قامت رياست پژوهشگاه صنعت نفت به عنوان چهره اي که از دل دانشگاه آمده، در گفت وگو با «مشعل» مي گويد که تقويت و توسعه اين مهم را در دستور کار خود قرار داده است.به گفته او در حال حاضر بالغ بر 17 قرارداد و تفاهمنامه ميان پژوهشگاه صنعت نفت و دانشگاه هاي مختلف در زمينه به كارگيري ظرفيت ها و توانمندي هاي طرفين شامل منابع انساني، امكانات و فضاي آزمايشگاهي، كارگاهي، كتابخانه اي، بانك هاي اطلاعاتي، ارائه طرح هاي پژوهشي مشترك بين المللي، برگزاري مشترك دوره هاي آموزشي و توسعه نرم افزار هاي تخصصي به امضا رسيده است.صحبت از نقش دانشجويان در پروژه هاي پژوهشي که مي شود، اشاره مي کند که تقريبا در 10 سال گذشته، حدود 400 دانشجوي دکترا و کارشناسي ارشد از دانشگاه هاي مختلف در پژوهشگاه مشغول پروژه بودند.خواسته او از مديران صنعت نفت اين است که از ظرفيت پژوهشگاه صنعت نفت، غفلت نکنند و ارزش بيشتري براي پژوهشگاه قائل شوند. متن گفت وگوي «مشعل» با رييس پژوهشگاه صنعت نفت در ادامه مي آيد:
گفت وگو را از ضرورت ارتباط دانشگاه و صنعت نفت آغاز کنيم. نقطه تلاقي اين دو حوزه کجاست؟
اقتصاد دانش بنيان، يکي از سياست هاي اصلي کشور ماست که آن هم موکول به صنعت دانش بنيان است؛ صنعتي که از ظرفيت هاي دانشي کشور و حتي جهان، بيشترين بهره را مي برد و روز به روز سطح توانمندي هاي دانشي و فناوري خود را ارتقا مي دهد. با توجه به اينکه موضوع اصلي در صنعت دانش بنيان، مساله دانش است، بنابراين نقش دانشگاه ها بسيار اهميت مي يابد. امروز دانشگاه ها کالايي را عرضه مي کنند که صنعت دانش بنيان، بشدت به آن نيازمند است. همين، نقطه تلاقي دانشگاه و صنعت محسوب مي شود؛ صنعتي که اصرار دارد به ترازهاي بالاتري از دانش و فناوري ارتقا پيدا کند و قابل رقابت در تراز جهاني باشد، بتواند به اقتصاد کشور کمک کند و از بهر ه وري بالايي برخوردار باشد. بنابراين اينجاست که ارتباط و همکاري ميان دانشگاه و صنعت گره مي خورد و به نظر من به يک ضرورت تبديل مي شود. به شکلي که مطالعه تجربه جهاني هم بيانگر آن است که تمام صنايعي که امروز در سطح جهان از نظر دسترسي به فناوري پيشتاز و پيشرو هستند، حتما با شبکه اي از دانشگاه هاي خود و ساير کشورها در ارتباط و همکاري بوده و هستند. بنابراين ارتباط ميان دانشگاه و صنعت، حياتي و ضروري است. اگر اين اتفاق نيفتد، دستيابي به صنعت و اقتصاد دانش بنيان دشوار خواهد بود.