پول توجیبی نظارت و مسئولیت
عده زیادی از کودکان و نوجوانان، از میزان پولی که به عنوان پول توجیبی از والدین خود دریافت می کنند، ناراضی هستند و معتقدند که این مبلغ برای مخارج شان کافی نیست. در مقابل، والدین هم عقیده دارند که میزان پول دریافتی فرزندان شان زیاد است. البته مبلغ و میزان پول توجیبی بچه ها با شناخت والدین از نیازهای آنان و شناخت فرزندان از وضع مالی والدین شان ارتباط مستقیم دارد. در واقع اغلب مواقع، فرزندان از مشکلات و سختی های والدین اطلاع ندارند و نمی دانند آنها برای کسب درآمد چقدر زحمت می کشند یا مجبور به انجام چه تعهداتی هستند. بعضی فرزندان هم می دانند؛ اما حس و درک خوبی نسبت به مشکلات والدین ندارند، یعنی با این که می دانند والدین وضعیت مالی سختی دارند، اما تقاضاهای نامعقول می کنند.
البته عکس این شرایط مالی هم صادق است، یعنی والدین با شرایط خوب مالی، اساسی ترین نیازهای فرزندشان را نادیده می گیرند. در واقع اگر رابطه والدین و فرزندان مختل باشد، بر سر پول توجیبی عدم توافق و نارضایتی به وجود خواهد آمد.
مسلماً پول توجیبی، زمانی یک مسیر موفق و رضایت بخش را طی می کند که والدین با هم و با فرزندان شان روابط دوسویه و رضایت بخش داشته باشند؛ روابطی که در آن هم والدین نیازهای فرزندان شان را بدانند و هم فرزندان از مشکلات یا توانمندی های والدین خود باخبر باشند.
در بهترین شکل، پول توجیبی در یک خانواده موفق و کارآمد می تواند جریانی رشد دهنده و راضی کننده برای هر دو طرف باشد. یعنی فرزندان راضی و سپاسگزار و والدین هم خشنود و مطمئن باشند.
چقدر پول توجیبی باید پرداخت کرد؟
ابتدا تصمیم بگیرید که شما از عهده پرداخت چه مقدار پول برمی آیید. اول از دادن مبالغ کم شروع کنید، به طوری که فرزندتان بتواند خوراکی یا وسایل ارزان قیمت (مثل کارت بازی یا برچسب) بخرد و نگهداری و خرج کردن پول او را نظارت کنید.
مقدار پول توجیبی در خانواده های مختلف متفاوت است. اگر پول توجیبی بچه ای کم باشد، ممکن است او برای تهیه پول مورد نیازش به سراغ کیف مادر برود و اگر مقدار این پول زیاد باشد، ممکن است باعث ایجاد حسادت بین او و دوستانش شود. گاهی ممکن است در خانواده ای پول کافی وجود نداشته باشد؛ اما حتی مقدار بسیار کم پول توجیبی هم می تواند به فرزندان کمک کند تا مستقل شدن را یاد بگیرند.
در بعضی خانواده ها بچه ها هر قدر که بخواهند پول می گیرند و پول توجیبی برای آنها معنا ندارد. در این خانواده ها، فرزندان فرصت های ارزشمندی را برای یادگیری مسائل مختلف از دست می دهند، مسائلی مثل انتخاب کردن، به تعویق انداختن تمایلات، تصمیم گیری، پس انداز، پیش بینی و...
بعضی خانواده ها قسمتی از پول توجیبی فرزندان شان را در حساب سپرده بانکی آنها می گذارند. بعضی دیگر هم قسمتی از پول توجیبی را همان اول به آنها می دهند و از آنها می خواهند که خود به بانک بروند و آن را هر ماه به صورت منظم در حساب بانکی شان بگذارند. با پرداخت مقدار مناسب پول توجیبی شروع کنید و به آنها یاد بدهید که برای نیازهای دیگرشان که با پول بیشتر برطرف می شود، کار کنند. اگر خیلی دوست دارند چیزی را بخرند، می توانند آن را از پس انداز پول توجیبی شان تهیه کنند. برای پرداخت پول توجیبی، هیچ فرمول خاصی وجود ندارد. تنها نکته مهم، میزان نیاز فرد و توانایی مالی خانواده است. والدین باید مطمئن باشند که می توانند پول توجیبی را تا آخر ماه پرداخت کنند و این پول نباید آن قدر زیاد باشد و نه آن قدر کم که کودک یا نوجوان برای رفع خواسته های خود به اعمال نادرست دست بزند. بسیار دیده شده که خانواده های متوسط برای همسانی فرزندان شان با همسالانی که وضع مالی بهتری دارند، پول توجیبی زیادی را در اختیار آنها قرار می دهند. در این صورت کودک یا نوجوان با عدم درک صحیح از وضعیت مالی و امکانات اقتصادی خانواده خود، در آینده توقع بیشتری از والدین پیدا می کند و زیاده خواه می شود که این مشکلاتی را در سنین بالاتر ایجاد می کند. پول توجیبی باید به اندازه نیاز کودک و در حد امکانات مالی خانواده پرداخت شود. توصیه این است که به کودکان مقرری مختصری داده شود تا حس اعتماد والدین و امنیت مالی در کودکان ارضا شود و چنانچه کودک پول بیشتری احتیاج داشت، این مبلغ را در مقابل کار اضافی مثل شستن اتومبیل، کمک به مادر و نگهداری از خواهر یا برادر کوچک تر دریافت کند. به این ترتیب، کودکان و نوجوانان علاوه بر کسب توانایی عملی، به ارزش پول نیز پی می برند. در واقع فرزندان با دریافت مبلغ مشخصی بر حسب سن، شخصیت و شرایط اقتصادی خانواده خود، با مسائل مالی پیرامون آشنا می شوند و یاد می گیرند که چگونه از پولی که در اختیارشان گذاشته می شود، بیشترین و بهترین استفاده را ببرند.
پا هایم بو می دهد چه کنم؟
بویی در هوا پراکنده است که قطعا مربوط به پاست! آیا این بوی پاهای من است؟! آشفته می شوید. خیلی از ما این شرایط را تجربه کرده ایم. به پای بدبو در اصطلاح پزشکی bromodosis می گویند. بوی بد پا، پدیده ای آزار دهنده است که شاید بیماری محسوب نشود و خطرناک نباشد؛ ولی مسلما چیزی است که باید برطرف شود. گاهی دلیل آن را نمی دانیم و برای همین هم نمی توانیم راه حل مناسبی برای خلاص شدن از آن پیدا کنیم. در اینجا چند علت احتمالی بو گرفتن پا و راهکارهای مبارزه با آن را می گوییم.
کنترلی روی عرق تان ندارید
وقتی پا هایتان عرق می کنند، رطوبت و گرما باعث می شود فضای بسیار مناسبی برای باکتری ها ایجاد شده و روی پوست تان ظاهر شود. این باکتری ها با تجزیه عرق و تولید سلول های مرده پوست، این بوی تند و آزاردهنده را تولید می کنند. بهترین راه برای مقابله با بوی ناشی از عرق، این است که جوراب های تان را مرتب عوض کنید، بخصوص وقتی مرطوب می شوند. باید چیزی بپوشید که عرق را جذب کند؛ هرچند شاید تصور پاهای عرق کرده، تابستان و فصل گرما را به ذهن بیاورد؛ اما خیلی از افراد از بوی بد پا های شان در زمستان هم شاکی هستند؛ زیرا خیلی ها جوراب های ضخیم و غیرقابل تنفس می پوشند تا پا های شان گرم بماند. شما حتی در زمستان هم عرق می کنید و وقتی به خانه می آیید، باز هم به دلیل سرما، جوراب های تان را از پا در نمی آورید و عوض نمی کنید. لازم نیست حتما خیلی گرم تان باشد تا خیلی عرق کنید.اگر جوراب های مناسب هم کمکی به شما نکردند، می توانید اسپری ضدعرق یا بوبر را روی پا های تان امتحان کنید.
به کفش های تان استراحت نمی دهید
درست مثل جوراب های تان، کفش های تان هم نباید گرم و مرطوب بمانند. به همین دلیل بسیاری از پزشکان توصیه می کنند که یک کفش را هر روز نپوشید؛ البته، خیلی ها نمی توانند این موضوع را رعایت کنند، بخصوص اگر کارشان به گونه ای باشد که باید کفش های مخصوص بپوشند. اگر مجبور باشید همیشه یک کفش بپوشید، پس رعایت بهداشت پاها اهمیت بیشتری می یابد. برای برداشتن پوسته های خشک و سلول های مرده از کف پاهای تان می توانید از سنگ پا استفاده کنید. نوع کفشی که می پوشید هم بسیار موثر است. اگر بدبویی پا ها اتفاقی است که معمولا برای تان می افتد، همیشه کفش هایی بپوشید که پا های تان نفس بکشد.
مشکل هورمونی دارید
بی نظمی در میزان ترشح هورمون ها هم می تواند تولید عرق تان را تغییر داده و روی بوی بدن تان تأثیر بگذارد. برای همین زنان باردار، یائسه و حتی نوجوانانی که صورتشان پر از جوش است، ممکن است متوجه بوی تندوتیز، بخصوص از پا های شان شوند، یعنی افراد در دوران بلوغ، بارداری، یا هر زمانی که تغییراتی در بدن و شرایط شان ایجاد می شود، با حالت جدی تری از این مشکل روبه رو هستند.
بیماری قارچ پای ورزشکاران دارید
کسانی که به باشگاه می روند، همواره این استرس را دارند که به بیماری قارچ پای ورزشکاران دچار شوند، چون این بیماری غیر از احساس ناخوشایندی که دارد، می تواند موجب بوی بد پا ها هم شود. رطوبت بین انگشتان پا برای بسیاری از افراد باعث خارش می شود، از این رو ورزشکاران حرفه ای با تصور اینکه قارچ دلیل این خارش است، از کرم ضدقارچ استفاده می کنند، به امید اینکه مانع از رشد قارچ شوند، در حالی که رطوبت کرم تنها این عارضه را شدید تر می کند. بنابراین این دسته افراد، کرم را فقط روی پا و کنار پا بمالند و لابه لای انگشتان پا های شان پودر ضدقارچ بزنند.
اغلب استرس دارید
کسانی که معمولا دچار تنش و استرس می شوند، می دانند که این احساس با تعریق همراه است. بدون شک وقتی تحت استرس زیاد قرار می گیریم، بیشتر عرق می کنیم. این عرق که به دلیل استرس اتفاق می افتد، ترکیباتی متفاوت با عرق عادی دارد که دلیلش گرماست؛ چون از غدد متفاوتی تولید می شود و به همین علت بوی بدتری دارد. اگر کارتان طوری است که دچار استرس و فشار بیشتری می شوید، می توانید چند جفت جوراب اضافه با خود به محل کارتان ببرید.
بهترین روش برای نگهداری از کتاب ها
کتاب ها، دوستان بی توقعی هستند که به مراقبت بیشتری نیاز دارند. نباید اجازه بدهید که کتاب ها گرد و خاک بخورند، بنابراین هر چند وقت یک بار طبقه های کتابخانه را یک به یک خالی کنید. بهتر است، این کار را از طبقه بالا آغاز کنید. گرد و خاک کتاب ها را با برس یا جاروبرقی بگیرید و هنگام چیدن کتاب ها آنها را فشرده نکنید، چون بهتر است هوا داخل آنها نفوذ کند تا از ایجاد رطوبت مخرب بین کتاب ها جلوگیری شود.
اگر جلد چرمی کتاب ها کثیف شده، اسفنجی را در آب خیس کنید و خوب فشار دهید. با این اسفنج، جلد کتاب ها را پاک کنید و پس از خشک شدن، کرم مخصوص تغذیه چرم به آنها بزنید و با پارچه تمیز، جلد کتاب ها را برق بیندازید.
در صورتی که صفحات کتاب شما بر اثر استفاده زیاد و سایر عوامل چروک شده، روی صفحه کتاب، یک ورق کاغذ خشک کن بگذارید و اتوی داغ روی آن قرار دهید تا صاف شود.
اگر کتاب تان معمولی است و صفحات آن پاره شده، برای اصلاح آن از نوار چسب استفاده کنید؛ اما اگر کتاب نفیس است، نواری از کاغذ ابریشمی ببرید و به آن چسب بزنید و پارگی آن را بگیرید و پس از خشک شدن، به وسیله تیغ صورت تراشی، اضافی کاغذ ابریشمی را ببرید.
اگر آب روی کتاب شما ریخت ، یک قطعه کاغذ خشک کن زیر صفحه و یک قطعه کاغذ خشک کن روی صفحه قرار دهید و اتوی داغ را روی خشک کن بگذارید تا خشک شود. اگر صفحات دیگر هم خیس بود، به همین ترتیب عمل کنید.
اگر مشکل جا دادن کتاب در خانه دارید، می توانید یک کتابخانه ارزان درست کنید. وسایل آن همان نبشی های سوراخ داری است که در قفس های مغازه ها از آنها استفاده می شود. سعی کنید طول این کتابخانه از 1 متر بیشتر نباشد. نبشی ها را روی هم سوار کرده و از کشوهای پیش ساخته برای وسایل ریز و درشت اضافی استفاده کنید. این کتابخانه برای خانه های کوچک و آپارتمان ها بسیار مناسب است.
اگر کتاب های شما زیاد است، می توانید آنها را تقسیم بندی کنید و پشت کتاب ها برچسب بزنید. روی برچسب ها شماره کتاب را بنویسید و سپس فهرستی از تمام کتاب ها تهیه کنید. با درج شماره ها براحتی می توانید کتاب مورد نظرتان را پیدا کنید.
اگر اتاق شما طاقچه دارد، می توانید آن را به کتابخانه تبدیل کنید. به این صورت که 3-2 طبقه دیگر از چوب یا فلز درست کنید، به صورتی که یکی از آنها بالاتر از دیگر قفسه ها قرار بگیرد و به راحتی اسم کتاب ها خوانده شود.
ربات های پرستار
ربات های پرستار با اشکال گوناگون خود، بازارِ حرفه پرستاری را تسخیر می کنند و احتمالا در آینده ای نه چندان دور، تبدیل به عنصری جدایی ناپذیر در مراکز نگهداری سالمندان و معلولانِ کشور آلمان خواهند شد. بر پایه یک نظرسنجی که از سوی اتحادیه شرکت های دیجیتال آلمان «بیت کوم» انجام شده، 57 درصد از شرکت کنندگان بر این باورند که تا 10 سال آینده، ربات ها در کارهای سختِ مراقبتی، نقش حمایت کننده را ایفا خواهند کرد.
این ربات ها قادر به انجام چه کار هایی هستند؟
به طور مثال «جاستین» که یک ربات انسان نماست، دارای یک متر و 91 سانتی متر قد و 200 کیلو گرم وزن است و قرار است خدماتی مانند «بردن و آوردن» را به عهده بگیرد.
مسئولیت جابه جایی ویلچر را همکارش «اِدان» برای کسانی که از ناتوانی جسمی-حرکتی شدید رنج می برند، به عهده می گیرد.
ربات های دیگر فقط غذا را به بخش های مورد نظر می آورند.
اما آیا ربات ها در آینده، توانایی این را خواهند داشت که پای درد دل بیمار بنشینند، مونس آنها باشند و به عبارتی ساده تر، همنشینی انسان ها را همانند سازی کنند؟ چنین ربات های «تو دل برو»یی را امروز هم می توان یافت:به طور مثال پارو، یک ربات پارچه ای است که شبیه «فُک» طراحی شده و به مبتلایان به بیماری «فراموشی» یاری می رساند.
پِپِر با سه چرخ و شکلی مانند کودکان، به عنوان ربات «همدم» طراحی شده است.
سوال این است که آیا با این اقدام ها کمبود نیرو در زمینه نگهداری و مراقبت را پشت سر خواهیم گذاشت؟
اُیگن بِریش که از سوی انجمن حمایت از بیماران سخن می گوید، در این مورد نظری روشن ارائه می کند:
«ربات ها می توانند در زمینه مراقبت و نگهداری بیمار کمک کنند؛ ولی نباید مراقبت انسان از انسان، با نیروی آنها جایگزین شود.»
به منظور روشن شدن این نوع مسائل، این انجمن نیازِ به کارگیری یک کارگروه از متخصصان امر با هدف «اخلاق در بخش مراقبت و نگهداری بیمار با رویکرد فناوری خودکار» را بررسی می کند.
الکساندر دیتریش از مرکز هوا فضای آلمان بر این باور است که عبارت «ربات های پرستار» اصولا ترکیبی گمراه کننده است. ربات هایی که در حال حاضر وجود دارند، تنها می توانند به عنوان دستیار کاربرد داشته باشند.
آنها باید کادر مراقبت و نگهداری را یاری کنند، باری از دوش همراهِ بیمار بردارند یا مثل یک ربات در کارتونی از شرکت والت دیسنی، کمک دست سالمندان باشند.
نشریه اشپیگل آلمان
مترجم: ارسلان دامغانی