روایت «مشعل» از یک روز کاری در بیمارستان توحید جم بوشهر
چتری بر سر همه بیماران
سمیه راهپیما ساعت 8 صبح یکی از روزهای زمستانی برای تهیه گزارش میدانی به بیمارستان توحید جم یکی از شهرستان های نزدیک استان بوشهر می روم؛ شهری در جنوبی شرقی استان بوشهر که با جاذبه های گردشگری متنوع، آب و هوایی متفاوت از دیگر نقاط استان دارد. وجود فرصت های شغلی فراوان در این منطقه، جم را به شهرستانی مهاجرپذیر تبدیل کرده و برای شرایط رفاهی آنها بیمارستان توحید جم از سوی سازمان بهداشت و درمان صنعت نفت از سال های گذشته ایجاد شده است. این بیمارستان علاوه بر بیماران شرکتی به بومیان منطقه نیز، خدمات درمانی ارائه می دهد و ساکنان منطقه شهرهای دیگر همچون استان فارس، شهرستان های عسلویه، کنگان، دشتی و دیر را نیز در برمی گیرد. طرح توسعه بیمارستان توحید جم برای ارائه خدمات بهتر در دستور کار بوده، اما اکنون به دلایلی نیمه کاره رها شده است. خبرنگار «مشعل» برای آگاهی از بخش های مختلف این بیمارستان به آنجا سفر کرده و پای صحبت کارکنان و مراجعه کنندگان آن نشسته است که مشروح آن را در ادامه می خوانید.
عقربه های ساعت 8 صبح را نشان می دهد، تعداد مراجعه کنندگان ثانیه به ثانیه بیشتر می شود و در واحد تریاژ اورژانس سطح بندی و بر اساس آن نزد پزشکان متخصص فرستاده می شوند، سطح یک تریاژ بیمار بلافاصله از سوی پزشک و بدون فوت وقت ویزیت می شود. سطح دو تریاژ، ویزیت بیمار در عرض 10 دقیقه از سوی پزشک صورت می گیرد. سطح سه تریاژ ویزیت بیمار در عرض یک ساعت از سوی پزشک انجام می شود و سطح چهار و پنج نیز برای بیماران سرپایی است. گزارش خود را با بیماران منتظر در صف تریاژ شروع می کنم. یکی از آنها یونس باکو از کارکنان پتروشیمی عسلویه است که پسر تب دار 6 ساله اش را به بیمارستان توحید جم آورده است. او می گوید: در گذشته خدمات بیشتری به کارکنان و خانواده های آنها ارائه می شد، اما با گذشت زمان و افزایش جمعیت شهرستان جم به بومیان ساکن در منطقه نیز خدمات درمانی ارائه می دهد، همین موضوع باعث شده زمان انتظار ما در بیمارستان بیشتر از گذشته شود.
نبود دستگاه ام آر آی
یکی دیگر از افراد منتظر در صف تریاژ، اسدالله اعلایی که سال 1391 در جزیره خارک بازنشسته شده و اهل گناوه است، دفترچه بیمه خود را که آرم صنعت نفت روی آن قرار دارد، نشان می دهد و می گوید: کمبود در این بیمارستان هست، اما می توان آن را تحمل کرد. از مسئولان می خواهم خدمات درمانی کارکنان را نیز در اولویت قرار دهند، زیرا اکنون بیشتر خدمات به بومیان داده می شود و هم پای آنها باید در نوبت انتظار بایستیم.کنار پذیرش پیرمردی نشسته روی ویلچر را می بینم، به سمت او می روم و دلیل مراجعه اش به اورژانس را جویا می شوم. او خود را سعید نوروزی و 70 ساله معرفی می کند، اما خط و خطوط پیشانی اش سنش را بیشتر نشان می دهد. او می گوید: صبح برای نماز بیدار شدم که تپش قلب و سرگیجه داشتم، خانواده ام مرا به اینجا آوردند، این بیمارستان در حد توان خود خدمات درمانی خوبی ارائه می دهد، اما انتظار داریم برخی امکانات دیگر مانند ام آر آی، سی تی اسکن و... نیز در آن وجود داشته باشد. پسر او، یکی از فعالان اجتماعی است که چند سال در بیمارستان های سازمان بهداشت و درمان صنعت نفت کار کرده است، خود را محمد نوروزی معرفی می کند و می گوید: با توجه به شرایط خاص منطقه و نبود امکانات، بیمارستان توحید جم تنها مرکز درمانی این شهرستان به شمار می رود که خدمات به مراکز همجوار خود نیز ارائه می دهد، اما با کمبودها و نواقصی روبه رو است. یکی از آنها نبود دستگاه ام آر آی هست که جهت انجام آن به بیمارستان شیراز اعزام می شوند و سالانه در این مسیر تعدادی بر اساس تصادف جان خود را از دست می دهند. به گفته او، مردم این شهرستان 30 سال است که در انتظار خرید دستگاه ام آر آی هستند و بنده به عنوان عضو کمیته فعالیت های اجتماعی با فرمانداری جلسات متعددی داشته ام که آنها قول خریداری این دستگاه را داده اند، اما به دلیل نبود اعتبار و دورافتاده بودن این کار انجام نشده است.
حقوق و مزایای اندک
قصد صحبت با بهروز حیدری مطلق، رئیس اورژانس را دارم، اما او درگیر نصب مانیتورهای اورژانس است و عذرخواهی می کند؛ از این رو برای جویا شدن از فعالیت های اورژانس با سیدمحمود آرش، تکنیسین اورژانس بیمارستان توحید جم هم صحبت می شوم. او بومی منطقه جم است و 10 سال سابقه کار دارد. آرش می گوید: سطح خدمات و تعداد پزشکان جوابگوی نیاز جمعیت نیست و مراجعه کنندگان حق انتخاب برای رفتن به بیمارستان های دیگر را ندارد. او درعین حال که مصاحبه می کند، پاسخگوی مراجعه کنندگان نیز هست و با سعه صدر به حرف های آنها گوش می دهد و می افزاید: از مراجعه کنندگان می خواهم که احترام ما را حفظ کنند، با توجه به تعداد زیاد مراجعه کنندگان صف انتظار نسبت به گذشته طولانی تر است و این شرایط دست ما نیست. حیدری مطلق با بیان اینکه بیمه بیشتر مراجعه کنندگان تامین اجتماعی است و در شهرک جم یک درمانگاه تامین اجتماعی هست که همانند یک مطب کار می کند، می گوید: همچنین در روستای ریز یک درمانگاه تامین اجتماعی دارد و حتی یک سرم برای بیماران وصل نمی کنند، بخیه هم همینطور، حتی از سیراف و عسلویه، لامرد، مر، گله دار و ... نیز به این بیمارستان مراجعه می کنند.او با اشاره به کمبودهای موجود در کارش ادامه می دهد: شیفت های کاری زیاد و هشت شب در ماه نوبت بودن کارایی مان را پایین می آورد. همچنین نسبت به مناطق دیگر صنعت نفت حقوق و مزایای کمتری دریافت می کنیم. مثلا شیفت های شب برای جاهای دیگر به شکل 18 ساعت محاسبه می شود اما این میزان برای ما لحاظ نمی شود.
پذیرش روزانه 300 نفر
بعد از صحبت با مراجعه کنندگان و برخی مسئولان اورژانس به سمت کلینیک های تخصصی می روم، بخشی که مملو از بیماران در قسمت های مختلف داخلی، اطفال، عمومی و جراحی است، هرگاه نوبت هر کدام از بیماران جهت رفتن نزد پزشک فرا می رسد، مسئول پذیرش کلینیک های تخصصی آنها را صدا می زند. او که عباس زاهدی نام دارد و با 27 سال سابقه کار در این قسمت مشغول به کار است، می گوید: روزانه بیش از 300 مراجعه کننده داریم و حتی برای محافظت از خودم یک شیشه حائل و دستگاه پیچ بیماران نداریم و باید تمام حواس خود را جمع کنم تا بیماران را به نوبت اعلام کنم.