همراهی با پرستاران بیمارستان نفت تهران
پرستاری عشق است و امید
سمیه راهپیما پرستاری از جمله مشاغلی است که سختی های خود را دارد و بسیاری از ما از این شغل پر مسئولیت اطلاع چندانی نداریم. کسانی که این شغل پرمشغله را دارند، با برخوردهای مستقیم از سوی بیمار یا همراهان او روبه رو هستند؛ از این رو لازم است درعین لطافت روح، از روحیه ای مقاوم در رویارویی با افراد برخوردار باشند. چندی پیش فرصتی دست داد تا با برخی پرستاران بیمارستان صنعت نفت تهران گفت وگو کنیم. آنها از حرفه و سختی کارشان حرف زدند و از این که این شغل درکنار علاقه و عشق به کار به انگیزه جهت ادامه آن نیاز دارد، سخن گفتند که چکیده ای از آن در ادامه می آید.
رفت و آمد دراین بیمارستان زیاد است، برخی می آیند تامراحل درمان را طی کنند و برخی که سلامت خود را بازیافته اند، راه خروج درپیش می گیرند؛ بعضی نوزادی را هدیه دنیا می کنند وبرخی هم هدیه آخرت می شوند؛ اینها و مواردی از این دست، صحنه هایی است که کادردرمان بیمارستان صنعت نفت تهران به ویژه پرستارانش، همواره با آن روبه رو می شو ند.
«اطلاعات، نخستین واژه ای است که هنگام ورود به چشم می خورد؛ میزکانتر با نوشته ای باهمین مضمون که معمولا بادو پاسخگو راهنمایی به مراجعان را انجام می دهد. این بخش همچون دیگرقسمت ها برای خود دنیایی دارد؛ دنیایی که دست کم چندساعتی را باید با متصدیانش گذراند تا درکی از شرایط کار پشت این میز برایتان ایجاد شود.
با راهنمایی متصدی این بخش، دفتر امور پرستاری و مامایی در طبقه اول بیمارستان می شود اولین ایستگاه برای گفت وگو.
با بالا رفتن از چند پله، دفتر امور پرستاری و مامایی در مقابل دیدگانم قرار می گیرد. رفت و آمد پرستاران به اتاق بیماران برای رتق و فتق امور مربوط به آنها، تلاشی است وصف ناشدنی.
مدیریت امور پرستاری و مامایی این بیمارستان به عهده زهرا نوری نیارکی است که سال 1395 مسئولیت این بخش را عهده دار شده است و سابقه کار در بخش های سی سی یو، پست سی سی یو، اورژانس، جراحی قلب باز و جراحی مردان را دارد.
وقتی از او دلیل انتخاب حرفه پرستاری را می پرسم، می گوید: از کودکی به کار درمان علاقه داشته داشته ام و از همان دوران احساس می کردم این حرفه کارایی زیادی در زندگی شخصی خودم هم خواهد داشت.
او پرستاری را شغلی پر فراز و نشیب می داند و ادامه می دهد: باید عاشق آن باشی تا بتوانی با بیماران رنج دیده و همراهان نگران، همدردی کنی و شنوای حرف هایشان باشی و درعین حال به آنها روحیه بدهی. بسیاری از بیماران هستندکه بیشتر به یک گوش شنوا نیاز دارند، از این رو صبر و حوصله از ارکان اساسی حرفه پرستاری به شمار می رود، او شغل پرستاری را دارای فراز و نشیب های زیادی می داند که باید عاشق آن بود تا بتوان با بیماران رنج دیده و همراهان نگران هم درد بود. نوری نیارکی گریزی هم به دوران همه گیری کرونا می زند و با یادآوری آن روزهای سخت و طاقت فرسا می گوید: در آن روزها شاغلان صنف های دیگر دورکار و یا تعطیل بودند، اما پرستاران تنها قشری بودند که وجودشان در محیط های بیمارستانی ضروری بود. در آن دوران که ویروس کرونا دمادم جان هموطنان را می گرفت، ما هم به عنوان پرستار درگیر بودیم و می بایست از افراد بدحال مراقبت می کردیم تاروند بهبود نسبی رابرای بازگشت به زندگی طی کنند. بیمارانی که خانواده های آنها حاضر به نگهداری شان در خانه نبودند و پرستاران با وجود داشتن فرزندان کوچک یا پدر و مادر، با ریسک بالا سر کار خود پرقدرت تر از همیشه حاضر می شدند تا با خدمات خود سدی باشند در برابر این ویروس منحوس. به گفته او از ابتدای همه گیری کرونا (بهمن1398) تا 30 آذر1401، بنابرآمارهای ثبت شده 6 هزار و 200 نفر در این بخش از بیمارستان بستری شدند و موارد بستری در آی سی یو نیز به 834 نفر رسید، ضمن آنکه تعداد مراجعه کنندگان سرپایی به لاین خاکستری هم 89 هزار 812 نفر بود.
کمبود نیرو
مدیرامور پرستاری و مامایی بیمارستان نفت تهران پس از مکثی کوتاه به برخی مشکلات حرفه پرستاری اشاره و تصریح می کند: به دلیل ماهیت حرفه پرستاری، بیش از دو سوم نیروهای این واحد را پرستاران زن که با مشکلات خاص خود نیز روبه روهستند، تشکیل می دهند. مثلا برخی از آنها سرپرست خانواده هستند و مسئولیت سنگین اداره زندگی را به دوش می کشند و برخی نیز دارای فرزند زیر6 سال هستند و دوران بارداری و شیردهی همچنین اضافه کاری به آنها تعلق نمی گیرد و این مهم مشکلات جانبی زیادی را برایشان به وجود می آورد و گاه به منفک شدن از کار می انجامد.
نوری نیارکی مهاجرت پرستاران پیمانکار را از دیگر مشکلات واحد امور پرستاری برمی شمرد و می افزاید: از آنجا که نیروی پیمانکار امنیت شغلی ندارد، می تواند به مهاجرت و کار در نقطه ای دیگر از دنیا فکر و به آن عمل کند. جایگزینی این افراد کار ساده ای نیست، ضمن آنکه سازمان بهداشت و درمان صنعت نفت در جذب نیرو همانند دیگر بخش ها معذوریت دارد.
او ادامه داد: بیشتر پرستاران پیمانکاری به دلیل تامین مایحتاج زندگی خود افزون بر کار در بیمارستان به انجام همین حرفه در جای دیگر می پردازند و این امر ضمن خستگی مفرط بر آستانه تحمل آنها نیز تاثیر می گذارد. این مسئول امور پرستاری بیمارستان نفت تهران تقاضایی هم از مسئولان دارد و آن این که برای جذب نیرو مساعدت لازم را داشته باشند.
وی ادامه می دهد: در دو سال گذشته، 26 بازنشسته و 11 مورد انصرافی داشته ایم و هنوز نتوانسته ایم نیرویی جایگزین آنها کنیم. همچنین به دلیل سختی کار، برخی پرستاران با مشکل کمر درد، گردن درد و بیماری های خاص روبه رو می شوند که برای وخیم تر نشدن شرایط شان، کمیسیون پزشکی تشکیل می شود. برای رفع مشکلات موجود بامدیرعامل سازمان بهداشت و درمان صنعت نفت نشست هایی برگزار و قول های مساعدی برای رفع مشکلات موجود داده شده است که انتظار می رود در آینده نزدیک، به این قول ها عمل و شرایط کاری پرستاران بهتر شود.