روایت «مشعل» از یک روز کاری فعالیت کارکنان پالایشگاه لاوان
سخت اما دوست داشتنی
سمیه راهپیما هفته اول فصل زمستان، به مروارید پنهان در دل خلیج فارس سفر می کنم؛ منطقه ای با مردمان خونگرم و مسؤولیت پذیر که با وجود برخی کمبودها، به دلیل داشتن عشق به زادگاه خود در آنجا مانده اند و برای آبادانی آن تلاش می کنند. سخن از شرکت پالایش نفت لاوان است؛ منطقه ای که دور تا دور آن را آب محصور کرده و گاهی اوقات، شرایط سختی برای اهالی این جزیره رقم می زند. این جزیره بر اساس آخرین سرشماری، یک هزار و 214 نفر جمعیت دارد. از این تعداد، بیشتر مرد های آن در شرکت پالایش نفت لاوان مشغول به فعالیت هستند. همپای بومیان این منطقه، کارکنان صنعت نفت نیز به دور از خانواده های خود برای آبادانی این سرزمین تلاش می کنند و لباس رزم بر تن کرده اند تا پرچم کشور عزیزمان همیشه سرافراز باشد. برای جویا شدن از روند کار کارکنان شرکت پالايش نفت لاوان، خبرنگار «مشعل» به اين منطقه سفر کرده که مشروح اين گزارش را در ادامه می خوانید:
زمانی که وارد جزیره لاوان می شوم، تفاوت دمای این شهر با تهران را کاملا احساس می کنم؛ چراکه این روزها در تهران، برای مقابله با سرمای آن، کلاه و کاپشن می پوشیم؛ اما در لاوان، شاهد هوایی مطلوب همانند فصل تابستان هستم. به در ورودی پالایشگاه لاوان نزدیک می شوم و برای ورود به محیط پالایشگاه، از سوی اچ اس ای مجهز به کلاه و کفش ایمنی می شوم. آرامش و سکوت فضای پالایشگاه، نکته ای است که نظرم را به خود جلب می کند؛ زیرا با وجود فعالیت های مختلفی که در بخش های گوناگون این سایت پالایشگاهی انجام می شود، خبری از استرس و هیاهو نیست. مهندسین در سایت مشغول پایش دمای محیطی و تجهیزات پالایشگاه هستند. یکی از آنها فتاح آقابابایی است که پایش سطح گرما و انرژی لوله های پالایشگاهی را انجام می دهد. با او هم صحبت می شوم و در مورد کارش می پرسم، می گوید: باید با علاقه وارد محیط کارمان شویم تا بتوانیم سختی ها را کنترل کنیم و عملکرد خوبی داشته باشیم. با آنکه 14 روز از خانواده مان دور هستیم؛ اما به دلیل عشق به کار، سختی آن را تحمل می کنیم. پالایشگاه به دلیل محیط صنعتی اش، خشک است و باید تمام ضوابط، مقررات و مسائل ایمنی و فردی را رعایت کنیم، ضمن آنکه حفظ و صیانت از تجهیزات محیط کارمان را به عهده داریم؛ اما عشق به کار است که ما را در این محیط کاری، نگه می دارد. او کارش را سخت؛ اما دوست داشتنی توصیف می کند و ادامه می دهد: مدیریت پالایشگاه، شرایطی را فراهم کرده اند تا دوستانی که مشغول به فعالیت هستند، راضی باشند و بتوانند با دل و جان فعالیت کنند. تبدیل وضعیت کارکنان، تامین بهبود معیشت همکاران و ایجاد شرایط مناسب برای نیروهای پیمانکاری و قراردادی باعث شده با آسودگی خیال فعالیت های خود را ادامه دهند.
دوری از خانواده سخت است
شرکت پالایش نفت لاوان، برای ایجاد شرایط رفاهی کارکنان این پالایشگاه، امکاناتی از جمله رفاهی، ورزشی و اقامتی فراهم کرده تا آنها بتوانند مدتی که دور از خانواده خود هستند، شرایط مناسبی داشته باشند. این فضا باعث می شود تا صمیمیت و دوستی بین کارکنان پالایشگاه بیشتر شود؛ زیرا 14 شبانه روز در کنار هم هستند و با خصوصیات اخلاقی هم، مشکلات و ... آشنا می شوند و می توانند یار و غمخوار هم باشند. امیر طاهری، کارمند ارشد واحد تقطیر پالایشگاه لاوان لازمه شغلش را داشتن روحیه ای پر تلاش، ازخودگذشتگی و ایثار بیان می کند و می گوید: با آنکه پالایشگاه لاوان امکانات رفاهی، ورزشی و اقامتی در اختیار ما می گذارد تا مدت زمانی که در جزیره لاوان هستیم، براحتی و بدون استرس فعالیت کنیم؛ اما دوری از خانواده برای ما دشوار است. طی دو هفته ای که سرکار هستیم، از تمام زندگی خود فاصله داریم و این امر باعث می شود تا خانواده، همسر و فرزندانمان تحت تاثیر قرار گیرند. تربیت فرزندانمان ممکن است متفاوت از بچه های دیگر باشد. در صنعت باید قدر همکارانی که بدون هیچ چشمداشتی فعالیت می کنند، دانسته شود که از نظر فکری و احساسی ما را درک کنند و همراه و غمخوار ما باشند. او در پاسخ به این سوال که آیا همسر شما توانسته با شرایط کاری تان کنار بیاید، می گوید: با توجه به اینکه هم پدر بنده و هم پدرهمسرم هر دو بازنشسته صنعت نفت هستند، نسبت به شغل بنده و نوبت کاری آشنایی دارند و همسرم در نبود من هم وظایف مادری را انجام می دهند و هم نقش پدر را ایفا می کنند. طاهری مکث کوتاهی می کند و درحالی که تردید در گفتن حرف خود دارد، می گوید: از ما هم مانند دیگر شهرهای دیگر مالیات کم می شود و به دلیل نبود امکانات، حتی خانواده هایمان نمی توانند در اینجا حضور داشته باشند.
آموزش قبل از ورود به پالایشگاه
در میان کارکنان پالایشگاه لاوان، افرادی هستند که شروع فعالیت حرفه ای آنها کمتر از یک ماه است و آمده اند تا با تلاش و کوشش خود، قدم در راه آبادانی کشورمان بگذارند. یکی از این افراد، احسان غنی پور است که از شهرستان پارسیان آمده و به عنوان آتش نشان در این پالایشگاه فعالیت کاری خود را آغاز کرده است. او می گوید: از کودکی به حرفه آتش نشانی علاقه مند بودم و رؤیای آن را در سر می پروراندم. با ورود به پالایشگاه لاوان و فعالیت در این حرفه، رؤیایم به واقعیت تبدیل شد. قبل از وارد شدن به فضای پالایشگاهی 14 روز آموزش دیدم و بعد از آن به پالایشگاه آمدم. اکنون نیز آموزش های حین کار دارم و با برخی نکات مهم و کلیدی در حرفه آتش نشانی آشنا می شوم.
پالایشگاه، خانه دوم کارکنان
گزارش خود را با آذرخش گودرزی، معاون بهره برداری پالایشگاه لاوان به پایان می رسانم. او می گوید: کارکنان پالایشگاه لاوان، بجز بومیان شاغل در آن، اقماری هستند و با توجه به حجم بالای کار تعداد زیادی از همکارانمان 14 روز کار و 7 روز استراحت دارند. این کارکنان، عمرشان صرف خدمت رسانی به پالایشگاه می شود. دوری از خانواده خیلی سخت است و شرایط آب و هوایی این منطقه نیز بر این سختی می افزاید؛ زیرا هر زمان که خانواده هایمان به ما نیاز دارند، نمی توانیم کنار آنها حضور داشته باشیم. به عنوان مثال، زمانی که آب جوش روی دست دخترم ریخته شده بود، به دلیل مساعد نبودن شرایط آب و هوا به سختی توانستم خودم را به فرزندم برسانم و مرهمی بر درد او باشم. به گفته او، فردی که 14 روز به جزیره می آید، عملا 14 شبانه روز در اختیار پالایشگاه است و حتی در محل استراحت خود نیز آنکال است، یعنی باید گوش به زنگ باشد تا اگر کوچکترین مشکلی برای پالایشگاه پیش آمد، به صورت جهادی و با حس مسؤولیت پذیری که دارد در کوتاه ترین زمان ممکن، خود را به پالایشگاه برساند. تمام همکاران بنده، این جزیره و پالایشگاه را خانه دوم خود می دانند.
گام آخر
تنها جمله اي که مي توان در پايان اين گزارش گفت، آن است که در برخي مناطق کشورمان، غيورمرداني مشغول به کار هستند که در گرماي شديد هم دست از کار نمي کشند و سعي مي کنند تا سهمي هرچند کوچک در سرافرازي کشورمان داشته باشند، از این رو بايد به آنها خدا قوت و دستمریزاد گفت که تمام سختی ها را به جان مي خرند تا پرچم سه رنگ کشورمان هميشه در اهتزاز باشد.