درخشش فرزند نفتی در مسابقات پاراآسیایی با کسب 5 مدال
امیدوارم طلای پارا المپیک پاریس را به دست آورم
مشعل کارکنان صنعت نفت در اقصا نقاط کشور برای شکوفایی اقتصادی کشور گام برمی دارند تا چرخ های اقتصاد کشور منظم بچرخد. فرزندان آنان نیز طی سال های اخیر در زمینه های مختلف علمی و ورزشی برای صنعت نفت و کشور افتخارآفرینی کرده اند و پرچم پرافتخار کشورمان را در عرصه های مختلف بین المللی به اهتزاز درآورده اند. در همین خصوص، بازهم شاهد درخشش یکی دیگر از فرزندان نفتی در مسابقات برون مرزی و البته این بار در رشته شنا بودیم. دانیال محسنیان از فرزندان همکار در شرکت بهره برداری نفت و گاز مارون است. او نزدیک به 10 سال است که شنا می کند و در این مدت، پله های ترقی را یکی پس از دیگری در این رشته آبی طی کرده است. دانیال در عین جوانی، کاپیتان تیم ملی شنای معلولان و جانبازان جوانان کشورمان و یکی از ورزشکاران و شناگران مستعد است که آذر امسال، در مسابقات پاراآسیایی بحرین در منامه پایتخت این کشور، با به دست آوردن 5 مدال طلا و نقره، عنوان پرافتخارترین ورزشکار مسابقات را در میان تمام رشته ها به نام خود ثبت کرده تا ثابت کند که معلولیت، محدودیت نیست.
به همین بهانه، با این ورزشکار و شناگر با آتیه که در بازی های پاراآسیایی خوش درخشیده است، گفت وگویی داشتیم که با هم می خوانیم.
در ابتدا با معرفی خودتان شروع کنید.
دانیال محسنیان، متولد شهر آبادان هستم. پدرم محمود محسنیان از کارکنان شرکت بهره برداری نفت و گاز مارون از شرکت های تابعه مناطق نفت خیز جنوب است. در کلاس دوازدهم دبیرستان شهید محمد خیاط زیتون کارگری درس می خوانم.
چه عواملی باعث شد که رشته شنا را انتخاب کنید. از چه سالی، در کجا و زیر نظر چه کسی فعالیت در این رشته ورزشی را شروع کردید؟
من شنا کردن را از بچگی دوست داشتم. به همین دلیل از 8 سالگی شنا را به عنوان یک رشته ورزشی دنبال می کنم. در خوزستان از طریق مربیانم با شنای جانبازان و معلولان آشنا شدم و در ادامه با تمرین زیر نظر مربیانی که داشتم، تلاش کردم بهترین نتایج را به دست آورم. همچنین 5 سال است که به عضویت تیم ملی درآمدم و ۲ سالی است که کاپیتان تیم ملی جوانان کشور شده ام.
بجز رشته شنا، به رشته های ورزشی دیگری هم علاقه مند هستید؟
نه به غیر از شنا به هیچ رشته ورزشی دیگری علاقه ندارم.
اولین مقام قهرمانی که به دست آوردید، چه سالی بود و پس از کسب این عنوان، چه حسی به شما دست داد؟
اولین عنوان قهرمانی را در سال 1394 و در مسابقات قهرمانی کشور به دست آوردم. با این قهرمانی، حسی وصف نشدنی به من دست داد و بعد از کسب این مقام، با تمرکز، تلاش و تمرین زیاد و با اراده ای قوی، برای کسب موفقیت های آتی، تلاشم را دوچندان کردم.
مهم ترین عناوین داخلی و بین المللی که تاکنون کسب کرده اید، چه بوده است؟
از زمانی که رشته شنا را به صورت حرفه ای دنبال می کنم، حدودا ۳۰ مقام مختلف در مسابقات متعدد قهرمانی کشور به دست آورده ام. همچنین در رقابت های پاراآسیایی امارات در سال 2017 ، توانستم یک مدال برنز و یک مدال نقره کسب کنم و در مسابقات پاراآسیایی 2021 بحرین که آذر امسال برگزار شد نیز خوشبختانه موفق شدم 2 مدال طلا و 3 مدال نقره را برای کشورعزیزمان ایران به ارمغان بیاورم.
در خصوص معلولیت تان بگویید و اینکه آیا این معلولیت برای شما مشکلاتی ایجاد کرده است؟
من از کودکی دچار نقص عضو در پای راستم هستم؛ اما این موضوع نه تنها باعث ضعف در من نشده؛ بلکه من را قوی تر کرده تا با اراده و پشتکار بیشتر به آرزوها و اهدافی که در سر داشتم، برسم و به آنچه تا به امروز خواستم، رسیده ام و می خواهم در آینده به اهداف بزرگ تری برسم.
به کسانی که معلولیت دارند و می خواهند ورزش کنند، چه توصیه ای دارید ؟
با ورود به دنیای ورزش حرفه ای و حضور در تیم ملی و مسابقات مختلف، انگیزه ای برای برادرم و دیگر دوستانم شدم تا بتوانند با پشتکار در ورزش فعالیت کنند. برای همین به افراد دارای معلولیت پیشنهاد می کنم که هیچ زمانی به دلیل شرایط جسمانی که دارند، از ورزش فاصله نگیرند؛ بلکه فعالیتشان را با هدف رسیدن به موفقیت آغاز کنند تا با ورود به اجتماع و دنیای قهرمانی، توانمندی هایشان را باور کرده و به دیگران هم ثابت کنند که قادرند کارهایی بزرگی انجام دهند.
بتازگی در مسابقات پاراآسیایی بحرین خوش درخشیده اید. در خصوص این مسابقات و سطح برگزاری آن بیشتر برایمان بگویید.
مسابقات پاراآسیایی بحرین، چهارمین دوره رقابت های آسیایی جوانان بود که برگزار شد و من به عنوان کاپیتان تیم ملی شنای جانبازان و معلولان ایران در این رقابت ها به آب زدم و خوشبختانه توانستم در شنای 50 متر و 100 متر آزاد مدال طلا بگیرم و در 100 متر کرال، 100 متر پروانه و 100 متر آزاد صاحب مدال نقره شوم. در مجموع در این مسابقات، تیم ملی کشورمان به 13 مدال دست یافته که به لطف خداوند توانستم از این تعداد، 5 مدال کسب کنم و عنوان پرافتخارترین ورزشکار مسابقات پاراآسیایی را به دست بیاورم. در مورد سطح کیفی مسابقات هم باید بگویم که سطح این دوره از مسابقات نسبت به دوره های قبل، بسیار بالا بود و حدوداً ۵۰۰ شناگر از کشورهای مختلف آسیایی در این رقابت ها حضور داشتند که همین کار را برای قهرمانی و کسب عنوان، سخت تر می کرد. تمام تیم ها با آمادگی بالایی به این رقابت ها آمده بودند و به قول معروف نتایج، بسیاربه هم نزدیک و میلی متری بود.
در این مدت، کرونا باعث نشد که از ورزش قهرمانی دور شوید و به نوعی نتوانید برای مسابقات بخوبی آماده شوید؟
متأسفانه همین طور است. به دلیل شیوع بیماری کرونا استخر ها برای حفظ سلامت ورزشکاران تعطیل شد و در این مدت، برای اینکه سطح آمادگی جسمانی ام را حفظ کنم، به تمرینات اختصاصی بدنسازی پرداختم؛ البته هرزمان که شرایط برای استفاده از فضای آبی به لحاظ ویروس کووید ۱۹ مساعد می شد، تمرینات تکنیکی ام را در استخر انجام می دادم. درکل باید بگویم تمرین و آماده شدن برای مسابقات خیلی سخت بود و امیدوارم این ویروس هرچه زودتر از بین برود.
تلخ ترین و شیرین ترین خاطره ورزشی شما چیست؟
شیرین ترین اتفاق ورزشی ام این بوده که کاپیتان تیم ملی شنای ایران شدم و تلخ ترین خاطره من در ورزش هم این است که هیچ حمایتی از سوی هیچ کدام از مسؤولان نداشته ام. حتی در مسابقات پارا آسیایی اخیر که در بحرین برگزار شد، با اینکه 5 مدال کسب کردم و به عنوان پرافتخارترین ورزشکار آسیا شناخته شدم، هیچ مسؤولی برای استقبال از من و تیم شنا که 13 مدال آورده بود، به فرودگاه نیامد و دریغ از یک شاخه گل که به من و سایر اعضای تیم هدیه شود. این رفتارها، ورزشکاران، بخصوص ورزشکاران جانباز و معلول را سرد می کند. امیدوارم مسؤولان به خودشان بیایند و ارزش کار ورزشکار معلول در تمام رشته های ورزشی را درک کنند.
مهم ترین اهداف و برنامه های آینده دانیال محسنیان چیست؟ به عبارت بهتر چه هدفی را در رشته شنا دنبال می کنید؟
به نظر من، سقف آرزوهای هر ورزشکار حرفه ای، حضور در مسابقات المپیک و پاراالمپیک است و من نیز از این قاعده مستثنا نیستم. آرزوی من این است که در مسابقات پاراالمپیک ۲۰۲۴ پاریس، روی سکو بروم و برای کشورم مدال بگیریم. همچنین دوست دارم روزی بتوانم در جایگاه یک مدیر ورزشی مسؤولیتی داشته باشم تا با توجه به درکی که از شرایط و نیازهای ورزشکاران دارم، به جامعه ورزش خدمت کنم.
آنطور که شنیدیم، شما از کشورهای مختلف پیشنهاداتی داشتید که با پرچم آنها در مسابقات بین المللی شرکت کنید. در این خصوص بیشتر برایمان بگویید.
از کشورهای امارات، اندونزی، گرجستان و قطر پیشنهادهای خیلی خوبی برای اقامت داشتم، حتی پس از بازگشت از مسابقات پاراآسیایی بحرین، از کشور قطر به من ایمیل زدند و اعلام کردند در صورتی که برای کشور قطر در مسابقات مختلف مسابقه بدهی، امکانات مختلف از جمله یک واحد مسکونی در یکی از بزرگ ترین برج های قطر را به تو می دهیم؛ اما من به دلیل تعصبی که به کشورعزیزمان ایران دارم و به ایرانی بودنم احساس غرور و افتخارمی کنم، این درخواست را قبول نکردم و سوگند یاد می کنم که تا آخرین لحظه ای که شنا می کنم، برای کشورم مدال بیاورم و افتخارآفرینی کنم.
در پایان اگر حرف خاصی باقی مانده، بگویید.
ابتدا باید بگویم که با اراده و تلاش بیشتر برای مسابقات پیش رو آماده می شوم. در همین جا نیز فرصت را غنیمت می شمارم و از پدر و مادرم که همواره کنار من بودند و با تمام توان از من حمایت کردند، بی نهایت سپاسگزارم.
از مربیانی که در این سال ها برای من زحمات زیادی کشیدند، نهایت تشکر و قدردانی را دارم. ان شاء الله در مسابقات پاراالمپیک ۲۰۲۴ پاریس، گردن آویز طلا را از آن خود کنم و پرچم کشورم را برفراز پاریس به اهتزاز درآورم.