به هرحال و با توجه به سابقه ای که در ورزش قهرمانی کشور داشتم، می گویم که این دستورها، ضرر و خسرانی به سرمایه اصلی ما بود. در مناطق عملیاتی که بیشتر تیم های ورزشی قهرمانی در آن حضور دارند، بیش از 80 درصد از بدنه آنها را فرزندان کارکنان و 20 درصد بقیه را هم فرزندان و بومی ها تشکیل می دهند که از لحاظ مسؤولیت اجتماعی در برابر آنها مسؤول هستیم. بنابراین در قالب مسؤولیت اجتماعی به نظر می رسد که یکی از وظایف وزارت نفت، حمایت خوب از این تیم هاست و باید توجه ویژه ای به آنها شود. در همین خصوص، ما یک کارگروه ورزش قهرمانی تشکیل دادیم تا چالش ها و مشکلات موجود را برطرف کنند و قصد داریم در چارچوب قانون و دستورعمل های عملیاتی از آنها حمایت ویژه کنیم. در این خصوص، به یکسری مجوزها نیاز داریم که باید در شورای عالی ورزش وزارت نفت درباره آن تصمیم گیری شود. بتازگی در این شورا تغییراتی هم داده شده، به عنوان مثال، دکتر علی نژاد که قبلا مدیرکل ورزش وزارت نفت بودند و الان معاون وزیر ورزش در ورزش قهرمانی و حرفه ای وزارت ورزش هم هستند، می توانند به ورزش قهرمانی نفت کمک کنند. قصد داریم در ورزش قهرمانی، گام هایی جدی برداریم تا به پیشرفت های قابل توجهی دست یابیم.
در لیگ های مختلف کشور، در رشته های مختلف ورزشی و در دو بخش خانم ها و آقایان، بالغ بر 60 - 50 تیم داریم که اغلب آنها قهرمان ایران هستند و حتی در مسابقات بین المللی هم درخشیده اند. مثل تیم های بسکتبال و فوتسال خانم ها و آقایان پالایش نفت آبادان. آیا برنامه ای برای افزایش بودجه این تیم ها دارید که قوی تر در مسابقات حاضر شوند؟
وقتی یک تیم می خواهد در مسابقات قهرمانی حضور داشته باشد، باید معیارها و شاخص های این دسته از مسابقات را رعایت کند، به عبارت دیگر باید برای قهرمانی ابزار لازم را داشته باشد که به نظر من ابزار لازم، بحث نیروی انسانی یا همان ورزشکار است که در مناطق عملیاتی که عمدتا فرزندان کارکنان در تیم ها حضور دارند، مشکلی در این زمینه نداریم. تاکید می کنم که عمده نیروی انسانی تیم های قهرمانی ما فرزندان کارکنان هستند، بنابراین اگر خدماتی در بعد قهرمانی ارائه می شود، 80 درصد آن، به فرزندان کارکنانی7 برمی گردد و 20 درصد هم در مناطق عملیاتی به فرزندان کارکنان و نیروهایی که بومی همان مناطق حوزه نفت هستند، اختصاص می یابد. درواقع بومی ها انتظار به حق دارند و ما هم در قالب مسؤولیت اجتماعی به آنها خدمات می دهیم؛ البته این بودجه و اعتبارات در واقع برای فرزندان کارکنان نفت است و بازهم تاکید می کنم که اگر موضوع ورزش قهرمانی مطرح می شود، بحث ارائه خدمات به فرزندان کارکنان است که از دل ورزش همگانی بیرون می آید. این ورزشکاران افراد نخبه ای هستند که خیلی از آنها در ادامه به تیم ملی می رسند و در نهایت به ورزش کشور کمک می شود. در مورد بحث بودجه هم باید اشاره کنم که امکانات، اماکن و تاسیسات ورزشی خیلی خوبی در اختیارشان است که در همین بودجه گنجانده می شود. علاوه بر این در بودجه ای که برای این تیم ها در نظر گرفته می شود، نباید افراط و تفریط داشته باشیم. بودجه در نظر گرفته شده باید متعادل و کنترل شده باشد. از سوی دیگر هزینه ها هم باید کنترل شوند؛ اما کنترل هزینه، به معنای حذف بودجه نیست؛ بلکه به معنای استفاده بهینه از بودجه است. ما در این خصوص در اداره کل، کارگروه هایی تشکیل داده ایم که در کنار 4 شرکت اصلی با کارگروه های دیگر روی این موضوع کار و بر اساس عرف موجود، بودجه را پیش بینی می کنند و سپس در اداره کل، تحلیل و بررسی نهایی را انجام می دهیم و در نهایت از مجاری قانونی که شورای مرکزی ورزش نفت، یکی از آنهاست، تصمیم نهایی اتخاذ و سپس اجرایی و عملیاتی می شود. من ورزش قهرمانی نفت را در این سال ها همیشه دنبال کرده ام و می دانم که بودجه ورزش قهرمانی نفت، در این چند سال خیلی محدود شده، در حالی که کارشناسی شده و منطقی نبوده است. به طور مثال باید بگویم که آب معدنی که 500 تومان بوده، حالا شده 5 هزار تومان و به همین نسبت هزینه ها بالا رفته است. از سوی دیگر هزینه بلیت هواپیما، غذا، اسکان و... افزایش هم پیدا کرده است. بنابراین در وهله اول، از متولیان ورزش قهرمانی درخواست داریم که با ارائه راهکارهای متفاوت، در بحث هزینه ها، نهایت صرفه جویی را داشته باشند. از سوی دیگر هم اعتقاد داریم که بودجه، باید متناسب با حجم کار و تورم باشد. از ا ین رو سعی داریم، به تیم های قهرمانی کمک کنیم تا باز هم بدرخشند.
جدا از اینکه باید از فرزندان کارکنان در تیم های ورزشی استفاده کنیم؛ اما گاه برای اینکه تیمی قوی تری در مسابقات داشته باشیم، باید از بیرون نفت هم ورزشکار خوب جذب کنیم. آیا این برنامه در دستور کار شما قرار دارد؟
بر اساس در دستو رعمل فعلی، اولویت و توجه به ورزش خانواده ها و فرزندان آنهاست. در مناطق عملیاتی مثل مسجدسلیمان، گچساران، آبادان، مناطق نفت خیز جنوب، اهواز و آغاجاری، عمدتا نیروی ورزشی تیم ها را فرزندان کارکنان نفتی تشکیل داده اند که توان قهرمانی دارند و بسیاری از آنها الان در معیت تیم ملی هستند؛ اما 30درصد نیروی ورزشی این تیم ها از پیرامون حوزه نفت یا همان نیروهای بومی منطقه است که این کار همسو با اهداف مسؤولیت اجتماعی انجام شده است. در بعضی رشته ها و برخی پست ها مثل دروازه بانی که در فوتبال تخصصی است، ممکن است که نتوانیم از فرزندان و بومی های منطقه استفاده کنیم که در این مواقع مجبور می شویم از خارج مجموعه، بازیکنی جذب کنیم که کارشناسان تایید کرده باشند.
در خصوص مسؤولیت اجتماعی صحبت کردید. در بعضی شهرها مثل مسجدسلیمان یا گچساران، امکانات ورزشی فقط به وزارت نفت اختصاص دارد. در این باره فکری برای مردم بومی شده که بتوانند از امکانات نفت استفاده کنند؟
در بحث پیرامون مناطق عملیاتی و مسؤولیت اجتماعی، به عنوان مثال کمک های مستقیمی در زمینه ساخت اماکن و تاسیسات می شود و وزارت نفت، پروژه های زیادی را در این باره دنبال می کند. در خیلی از استان ها حتی کمک نقدی داده می شود. بخش دیگر جذب نیروهای بومی است. علاوه بر این، اگر در اماکن ورزشی ظرفیت خالی وجود داشته باشد، در یک چارچوب اجازه داده می شود که بومیان منطقه هم از آن ظرفیت استفاده کنند؛ البته تاکید می کنم که این کار بر اساس ضوابطی خاص انجام می شود.
وزیر جدید ورزش از وزارت نفت خواست که به تیم های حرفه ای فوتبال نفت آبادان و نفت مسجدسلیمان کمک شود. اداره کل ورزش برنامه ای برای کمک به این دو تیم دارد؟
این یک بحث کلی و مفصل است. در بحث ورزش حرفه ای، قانونگذار مجلس است و در سنوات گذشته تبصره ای را تصویب کرده بود که اختصاص کمک مستقیم به تیم های حرفه ای ممنوع است؛ اما در برنامه ششم توسعه هم در خصوص این موضوع گفته که تیم های حرفه ای، باید به تجاری سازی برسند و دولت هم باید در این زمینه کمک و زیرساخت را برای آنها فراهم کند، همچنین تسهیلاتی ارائه کند که تیم های ورزشی بتوانند سرپا بایستند؛ اما در این بین موضوعی که نادیده گرفته شده، بخش دولت است که باید کمک می کرد تا زیرساخت باشگاه های حرفه ای در نظام باشگاه داری حرفه ای به سرانجام برسد که متاسفانه دیده نشده است.
نظام باشگاه داری حرفه ای در قالب یک لایحه در مجلس است. اول باید نظام باشگاه داری حرفه ای تصویب می شد و بعد این تبصره می آمد که به تیم های حرفه ای کمک نشود. یعنی باید این زیرساخت ها آماده شود تا ببینیم درآمد تیم های حرفه ای از کجاست؟ مثلا در تمام دنیا تیم های فوتبال از 70 درصد محل حق پخش تلویزیونی به پول می رسند که ما محروم هستیم، ضمن اینکه بخش خصوص هم سرمایه گذاری نمی کند. حالا در برنامه توسعه هفتم که در دست تدوین است، از نمایندگان مجلس بخصوص خوزستان و ایلام که الان تیم حرفه ای در فوتبال دارند، درخواست می کنیم که این قانون و این تبصره را اصلاح کنند تا مشکل درآمدزایی حل شود.
هم سال پیش و هم امسال، وزارت ورزش و وزارت نفت توافق کردند که یکسری مجوز خاص به تیم هایی که در مناطق مرزی و عملیاتی حضور دارند، داده شود تا مبالغی به این تیم ها اختصاص یابد و پرداخت شود که عملی شد. امسال هم این پول در حساب تربیت بدنی خوزستان است و وزارت نفت فراتر از مسؤولیت خود، کار انجام داد؛ اما بحث گرفتن مجوز خاص از مراجع ذیصلاح، دست نفت نیست. نمایندگان مجلس، استاندار، فرماندار و شورای تامین پیگیر هستند که مشکل همانند سال های قبل حل شود و پول به این دو باشگاه برسد.
حرف آخر و اینکه چه پیامی برای کارکنان بخصوص ورزشکاران نفتی دارید؟
پیام من جدا از پیام وزیر نفت و پیام معاونت توسعه منابع انسانی نیست؛ هم مهندس اوجی و هم آقای علی مددی به بحث توسعه منابع انسانی پایدار و همچنین بحث رسیدگی به مناطق عملیاتی بسیار پایبند هستند و پیام من در واقع برگرفته از سخنان این عزیزان و رسیدگی به مناطق عملیاتی و توجه به ورزش کارکنان و خانواده های آنها به صورت فوری و جدی است. در خصوص ورزش و مسؤولیت اجتماعی تاکید داریم که مدیران در اداره کل نباید در اتاق های شیشه ای ستاد تهران بنشینند و تصمیم بگیرند؛ بلکه باید به سایت های مناطق عملیاتی بروند و برنامه ما این است که ماهانه در سکوها مستقر شویم. از سرخس و خانگیران گرفته تا آغاجاری، گچساران، مسجدسلیمان و تمامی مناطق عملیاتی نفتی کشور تا در کنار عزیزان همکار قرار بگیریم و چالش ها و مشکلات آنها را از نزدیک ببینیم. به عنوان مثال، گرمای 60 درجه تابستان، دود و آلودگی این مناطق را با تمام وجود حس کرده و بهترین شرایط را برای آنان فراهم کنیم.
در خصوص بحث سلامت کارکنان لازم است که اماکن ورزشی و پایش سنجش سلامت استراتژیک درست شود. 22 سال در مناطق نفت خیز و در حوزه اجرایی کار کرده ام، بنابراین مشکلات این مناطق را به خوبی می دانم و حالا سعی می کنم که این مشکلات را برطرف کنیم.
در پایان هم از شما و همکارانتان تشکر می کنم و امیدوارم با انعکاس خبرهای ورزشی، برای کارکنان و خانواده های آنها انگیزه ایجاد کنید تا در سلامت آنها سهیم باشید.