گپی با یکی از کارکنان صنعت نفت که به گیاهان دارویی علاقه دارد
راز قوری زرد رنگ
سَویا رضاییچندی پیش برای تهیه گزارش خبری به مرکز انتقال نفت شهید جبار زارع (شماره 6 مارون ـ اصفهان) شرکت خطوط لوله و مخابرات نفت اصفهان رفتم. پس از طی کردن مراحل اداری، برای استراحت وارد کمپ مرکز انتقال نفت شدم. در اتاق حراست ورودی، بوی دمنوش خاصی به مشامم رسید.
ذهنم درگیر تشخیص عطر آنجا شد که این چه رایحه ای است؟ اما به جایی نرسید و تنها سعی کردم از آن چند لحظه حضورم نهایت استفاده را ببرم. با گوشه چشم یک قوری زرد رنگ روی سماور که در کنج اتاق گذاشته شده بود را دیدم و منبع رایحه را متوجه شدم.
روز بعد پس از تهیه گزارش از عملیات، موقع صرف نهار با برخی همکاران قدیم پدرم (بازنشسته شرکت خطوط لوله و مخابرات منطقه اصفهان، شاغل در مرکز انتقال نفت شماره های 6 و 4) دیدار داشتم. خاطرات مشترکشان را بیان می کردند و در نهایت به دمنوش های یکی از کارکنان واحد حراست رسیدیم.«رحمان طهماسبی» متولد 1359 است.
او از علاقه ای که به گیاهان دارویی محلی دارد، سخن گفت و اینکه از کودکی به خاطر همراه بودن با پدرش «حمدالله طهماسبی» که از کوهنوردان منطقه میانکوه است، اطلاعات کافی از تمامی داروها و گیاهان بومی دارد.
او در کوه های گره، بزمنی، کاسه کاسه و ... پا به پای پدرش و البته با اطلاعات دیگر هم محله ای هایش در جمع آوری گیاهان دارویی شرکت می کند. صحبت ما به معرفی این گیاهان دارویی رسید که بیشتر آنها را در کشوی میز خود دارد.
این همکار نفتی درباره گیاهان گفت: داروهایی از جمله گل بابونه که طبع گرم دارد و برای درمان التهاب ها، گرفتگی های عضلانی، زخم ها و اختلالات دستگاه گوارش در اوایل فصل بهار به صورت گل های ریز با برگ های سفید و پرچم کاسه ای زرد رنگ درون گیاه گون می روید.
کندر محلی(بریزه) در درمان عفونت های داخلی، درد دندان و زخم های عمیق تاثیر فوق العاده ای دارد . این گیاه یک داروی موثر برای کاهش یا جلوگیری از پوکی استخوان به شمار می رود، همچنین استفاده منظم از کندر، علایم آسم را کم می کند.
این ماده، صمغ درختان بنه (پسته کوهی) است که تمامی فصل ها روی درخت یافت می شود. آویشن خوشه ای که فقط در کوه های فرخ شهر چهارمحال و بختیاری، شهرکرد، تنگ صیاد، و سبزه کوه می روید و تقویت کننده معده و روده و تسکین دهنده دردهای عصبی بسیار مؤثر است.
نوع دیگری از آویشن مخصوص کوه های شلیل و تل افگیر که رنگ و بوی خاصی به لحاظ شرایط اقلیمی محل دارد، در این محل رشد می کند.
طهماسبی به دیگر گیاهان دارویی اشاره کرد و گفت: برگ درخت بید مجنون، تقويت كننده قلب و رقیق ساز خون است.
تره کوهی برای هضم بهتر غذا، چای کوهی (اولیله) مسکّنی برای ناراحتی های گوارشی است که روی کوه های کاسه کاسه، کوه تنگ خرسان گندمکار رشد می کند. گیاه بن سرخ کار تصفیه کلیه و به طور کلی شست و شوی داخلی را انجام می دهد و با برنج دم پخت یا در آش استفاده می شود.
گل برنجاس که اوایل تابستان در کوه های سرخون، هلی ساد رشد می کند، گیاهی با گل های زرد است که دم کرده آن برای دل درد و رفع حالت تهوع مناسب است.
زیره مخصوص این منطقه نیز برای رفع دل درد موثر است، گرمی بالایی دارد و همچنین برای زخم هایی که دیر خوب می شوند، کاربرد دارد. شیره درخت بلوط که بیشتر در درختان کهنسال وجود دارد و به عنوان ماده ای برای بهتر کردن عملکرد سیستم ایمنی بدن به کار می رود و برای زخم های عمیق، تاثیرگذاری فوق العاده ای دارد. چَویل، گیاهی است شبیه ترخون که برای خوشمزه کردن روغن های حیوانی از آن استفاده می شود و بسیار خوشبوست و عطر ماندگاری دارد.
او در ادامه صحبتش افزود: من در زمان استراحتم با دو هدف ورزش و جمع آوری گیاهان دارویی، به کوه می روم و برای استفاده خود، خانواده، دوستان و همکارانم به صورت دمنوش یا درمانی این گیاهان را جمع آوری می کنم.
طهماسبی یادآور شد: در روستای محل سکونت ما (سرخون) و همچنین محل کار، اگر فردی دچار مشکل خاصی شود و نیازمند درمان با داروهای محلی باشد، حتما به اینجا می آید و من او را راهنمایی می کنم. او تاکید کرد: یاد ندارد طی چند سال گذشته، دچار حتی سرماخوردگی شده باشد.
طهماسبی در پایان افزود: من در اینجا یک قوری زرد رنگ دارم که این گیاهان پر از فایده را در آن می ریزم و روی سماور می گذارم و هر فردی، مسیرش به این اتاق برسد، بدون نوشیدن دمنوش از اینجا خارج نمی شود.