گفت وگو با یکی از کارکنان صنعت نفت که به هنر سینما هم مشغول است
ذوق هنری روحیه کاری را بالا می برد
افشين گودرزي در صنعت نفت ایران، هنرمندان و ادیبان زیادی دیده می شوند؛ چراکه این صنعت بزرگ و راهبردی کشورمان، سال هاست که در کنار بالندگی اقتصاد، به اهل فرهنگ و هنر خویش نیز بالیده است. حسن طارش، یکی از این هنرمندان است که تجربه های مختلفی در حوزه سینما دارد. او بتازگی بازیگری در کنار شخصیت «حاج حسن» با بازی جمشید هاشم پور را در سریال آقازاده به پایان رسانده و البته در جشنواره های مختلف سینمایی و هنرهای نمایشی شرکت کرده و جوایزی از آنها در کارنامه هنری خود دارد. در ادامه گفت وگوی ما را با این کارمند نفتی و خوزستانی می خوانید:
در کدام بخش از صنعت نفت مشغول به کار هستید و اهل کجایید؟
سال 1358 خورشیدی در شهر آبادان به دنیا آمدم و هم اکنون نیز از کارمندان مدت موقت شرکت خطوط لوله و مخابرات نفت منطقه خوزستان هستم. حدود 17 سال است که در صنعت نفت کار می کنم. در ابتدای ورودم به این صنعت، حدود 6 سال در واحد مالی بودم و سپس در امور اداری و هم اکنون نیز در بخش آموزش خطوط لوله و مخابرات منطقه خوزستان مشغول به کار هستم.
فعالیت هنریتان را از چه زمانی شروع کردید و چه شد که وارد این وادی شدید؟
کار هنری خودم را از سال 1376 و ابتدا از نویسندگی شروع کردم. پس از آن وارد بازیگری تئاتر شدم و مدتی بعد کار کارگردانی در تئاتر را آغاز کردم. فعالیت هایم را پیش می بردم تا اینکه به طور جدی از سال 1378 در حوزه هنری استان خوزستان و در کنار استاد محمد بزرگمهر فعالیت های رسمی و حرفه ای من شکل گرفت. سپس کار نمایش را به طور حرفه ای تر دنبال کردم و از سال 1380 آن را گسترش دادم و زیر نظر انجمن نمایش اهواز و بهره مندی از آموزش استادان بزرگی همچون مرحوم پرویز پورحسینی که چندی پیش بر اثر کرونا فوت شدند، فعالیت های حرفه ای و تخصصی در عرصه نمایش را دنبال کردم. هنر نمایش را در انجمن نمایش اهواز پیگیری کردم و در این زمینه، تجربه های خوبی به دست آوردم. در همین دوران بود که دوره های مهمی در بازیگری و کارگردانی را زیر نظر استادانی همچون استاد محمد رحمانیان و خانم مهتاب نصیرپور گذراندم.
بعد از دوران کسب تجربه و آموزش حرفه ای، چه کاری انجام دادید؟
سال 1380 در یک فیلم سینمایی با نام «سفر به فردا» به کارگردانی محمدحسین حقیقی بازی کردم. این فیلم بازیگران حرفه ای و توانایی چون جمشید هاشم پور و آتیلا پسیانی داشت و من هم افتخار حضور در کنار آنها را داشتم. باید به این نکته اشاره کنم که این دو هنرمند عزیز کشورمان در اثنای کار، بسیار سخاوتمندانه تجربه های سینمایی و بازیگری ارزشمندشان را در اختیار من قرار می دادند و از این طریق توانستم بر اندوخته های هنری ام اضافه کنم.
شما بتازگی در سریال شبکه نمایش خانگی با نام «آقازاده» با جمشید هاشم پور همبازی بودید. کار با ایشان چگونه بود و چطور پیش رفت؟
جمشید هاشم پور، بازیگر توانایی است و البته برخلاف ظاهر و نقش هایی که دارد، بشدت انسان مهربان و رئوفی است. او یک استقلالی تمام عیار است و در پروژه «آقازاده» ساعت ها با هم کل کل فوتبالی داشتیم.
در جشنواره های هنری هم شرکت کردید؟ چه عناوینی به دست آوردید؟
در طول این سال ها، آموزش های زیادی در حوزه نویسندگی، تئاتر، بازیگری و کارگردانی دیدم که ماحصل آن حضور حرفه ای در چند جشنواره سراسری و استانی شد. مهم ترین عناوینی که کسب کردم، جشنواره ققنوس بود که توانستم در آن دیپلم افتخار بگیرم. همچنین در جشنواره دیگری که سال 1390 برگزار شد، فیلمنامه ام با نام «مسیر سبز»، به عنوان فیلمنامه برگزیده معرفی شد. «مسیر سبز» را با موضوع دفاع مقدس نوشته بودم. در زمینه تئاتر هم فعالیت های گسترده ای داشتم، به طوری که در چهاردهمین جشنواره سراسری نمایش با تئاتر «هتل نیمکت» به کارگردانی و بازیگری خودم، توانستم حائز رتبه شوم. سال 1383 نیز در جشنواره کشوری تئاتر، در زمینه کارگردانی دیپلم افتخار و عنوان اول کارگردانی را برای نمایش «شور شیرین» کسب کردم. در حوزه کارگردانی و نویسندگی سینما، فیلم کوتاهی با عنوان «با شیطان دست نده» ساختم. این فیلم درونمایه ای مذهبی داشت و به سفارش صداوسیمای مرکز خوزستان تولید شد. «با شیطان دست نده» علاوه بر اینکه در شبکه استانی پخش شد، در شبکه های سراسری سیما نیز به نمایش درآمد؛ البته با توجه به سوابق نویسندگی که در سینما و تئاتر داشتم، دو فیلمنامه نیز از بنده منتشر شده که به صورت کتاب در دسترس علاقه مندان قرار دارد.
نام این فیلمنامه ها چیست و چه موضوعی دارند؟
یکی از فیلمنامه های منتشر شده «کارون، آواهایش را می شنود» نام دارد که سال 1385 منتشر شد. همچنین به اتفاق دوست عزیزم، احسان شریف نیک فیلمنامه دیگری با نام «اتوبوسی به نام هراس» نوشته شده که سال 1387 به چاپ رسیده است. هر دو فیلمنامه برای تولید فیلم بلند سینمایی هستند و درونمایه ای اجتماعی دارند؛ البته چند سال پیش فیلمنامه ای به نام «زائر قریب» نوشتم که به عنوان یک فیلمنامه سینمایی بلند در یازدهمین جشنواره سراسری سرزمین نور، عنوان برتر و مقام دوم را کسب کرد.
پرداختن به فعالیت های هنری در کنار کارهای یک کارمند صنعت نفت، سخت نیست؟
نه، به هیچ وجه. اتفاقا باید تاکید کنم که با یک برنامه ریزی درست می شود هم کار روزانه را به بهترین نحو انجام داد و هم علاقه شخصی را به طور کاملا موازی ادامه داد. هنر می تواند مکملی برای کار صنعتی باشد. پرداختن به هنر، روحیه شما را تقویت می کند و به شرایط مناسبی می رساند. داشتن یک روحیه خوب طوری انسان را آماده کار می کند که نتیجه مطلوب تری به دست می آید. بخصوص که با چنین روحیه ای می توانیم تعامل بسیار بهتر و درست تری با ارباب رجوع داشته باشیم و در انجام کارهای محوله و روزانه موفق تر عمل کنیم.
در پایان اگر سخنی باقی مانده، بفرمایید.
وقتی کسی که دارای هنری می شود، باید بدانیم که مورد عنایت پروردگار قرار گرفته و لطف او شامل حالش شده است؛ چراکه انسان هنرمند با هنری که موهبت خداوندی است، می تواند به درجات رفیع انسانی دست پیدا کند و جهان بینی درستی داشته باشد. همین جهان بینی درست می تواند در زندگی فرد تاثیر بسیاری داشته باشد و شرایط او را به سمت گام های مثبت تغییر دهد. در پایان جا دارد که از خانواده ام، بخصوص همسرم به خاطر تحمل سختی ها و مشقات کار هنری و دلگرمی های بی بدیل ایشان در این راه تشکر کنم. همچنین از مجموعه خطوط لوله و مخابرات منطقه خوزستان نیز که با من همکاری داشتند، سپاسگزاری می کنم.
نیم نگاهی به سیمرغ داران
ما هر سال در «مشعل» به طور مفصل به جشنواره فیلم فجر می پرداختیم؛ اما امسال به دلیل شرایط ویژه کرونایی و نگرانی از این مساله که رسانه کارکنان صنعت نفت، دعوت یا تشویقی برای حضور در جمعیت و عدم رعایت فاصله اجتماعی طبق شیوه نامه های بهداشتی کشور نداشته باشد، سخنی نگفتیم؛ اما حالا که فیلم های صاحب سیمرغ مشخص شده اند، نیم نگاهی کوتاه و گذرا به این آثار 9 گانه می اندازیم. به امید سلامت همه ملت ایران.
بی همه چیز
این فیلم که از سوی محسن قرایی کارگردانی شده، در 14 رشته کاندیدا شده و در پنج رشته شامل فیلمنامه اقتباسی: محسن قرایی و محمد داوودی، تدوین: عماد خدابخش، موسیقی متن: حامد ثابت، بهترین طراحی لباس: مارال جیرانی و جایزه ویژه هیات داوران: جواد نوروزبیگی سیمرغ را به خانه برد. فیلم«بی همه چیز» یکی از جنجالی ترین فیلم های جشنواره کرونایی امسال شد؛ البته جنجال های یک فیلم درون جشنواره هیچگاه تضمین گر فروش و استقبال مخاطبان در اکران عمومی نبوده است این فیلم، درونمایه ای بشدت اجتماعی دارد و به نقد اخلاق جمعی پرداخته است؛ البته نوع گزنده نقدش را برخی منتقدان نپسندیدند و چنانچه می دانیم در فرهنگ سینمایی، میان نقد اجتماعی و سیاه نمایی، مرزی به اندازه یک موی باریک وجود دارد. منتظریم تا «بی همه چیز» اکران عمومی شود و بتوانیم نظرات بیشتر و بهتری را جمع بندی کنیم. پرویز پرستویی، هدیه تهرانی، باران کوثری و مهتاب نصیرپور از بازیگران اصلی این فیلم هستند.
یدو:
مهدی جعفری، بعد از فیلم بیست وسه نفر، کم نقص تر ظاهر شد. اگرچه بیست وسه نفر او دیدنی، شیرین و جذاب بود؛ اما «یدو» دیدنی تر از آب درآمده است. فیلم«یدو» خیلی بی حاشیه است و بازی ستاره پسیانی تقریبا شگفت انگیز؛ البته همین بازی عالی، دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش اول زن را برایش به ارمغان آورد. «یدو» در 13 بخش کاندیدای سیمرغ شد و مانند «بی همه چیز» به بردن پنج سیمرغ فیلم با تهیه کنندگی: محمدرضا مصباح، کارگردانی: مهدی جعفری، فیلمبرداری: مرتضی نجفی، صدابرداری: رشید دانشمند و صداگذاری: امیرحسین قاسمی رضایت داد. «یدو» حکایت عشق به خاک و میهن است؛ عشق به خانواده و مادر. فیلم روایتگر روزهای نخستین جنگ تحمیلی است که بسیاری از مردم جنوب غربی کشورمان آواره شده اند و قید یار و دیار خود را زده اند؛ اما در گوشه ای یک مادر کوتاه نیامده و این فیلم، روایتگر چالش های این مادر با پسر نوجوانش درباره رفتن و نرفتن از خانه اجدادی شان است. ستاره پسیانی و میلاد صویلاوی بازیگران اصلی این فیلم هستند.
روشن
فیلمی است به کارگردانی روح الله حجازی. کارگردانی که نشان داده که فیلم هایی با ابعاد روانشناسی اجتماعی را بخوبی می شناسد و از عهده ساختنشان برمی آید. این بار هم «روشن» اش دیدنی شده و توانسته در جشنواره فیلم فجر در سه رشته کاندیدای سیمرغ شود و در دو رشته شامل بازیگر نقش اول مرد: رضا عطاران و فیلمبرداری: مرتضی نجفی سیمرغ ها را به خانه ببرد. «روشن» حکایتگر روحیات دوران میانسالی است. مردی در بحران هویت است و نمی داند چه مسیری را در زندگی خود دنبال کند. مرد میانسال با فراز و فرودها و تحولات شخصیتی که برایش پیش می آید، بالاخره تصمیم خود را می گیرد. او در دوراهی میان معیشت و هویت، جانب هویت را می گیرد. بازی رضا عطاران در این فیلم، جدی و درخشان است. رضا عطاران، سارا بهرامی و سیامک انصاری از بازیگران اصلی فیلم «روشن» هستند.