نشانه هایی که باید آنها را در حال و هوای خودمان کند و کاو کنیم
افسردگی در کمین است
مشعل همه ما امسال، سال سختی را گذرانده ایم و تا به حال نه تنها نگران جان خود و خانواده و عزیزانمان بوده ایم، بلکه در معرض آسیب ها و فشارهای بسیار روحی و روانی و اقتصادی و اجتماعی بوده ایم. این آسیب ها را اگر کنار شرایط زندگی هر کدام از آدم ها قرار دهیم متوجه می شویم که هر کدام از آدم ها باید بیش از قبل مراقب حال و هوای خودشان و به خصوص حالات درونی باشند. بسیاری از آسیب های روحی و روانی و درونی ما آدم ها در پس زندگی سریع و پر از هیاهو و رفتارها و دلایل مختلفی که داریم، پنهان می شوند و یک باره در جایی خودشان را نشان می دهند. در چنین شرایطی افسردگی و افکار و احساسات پوچ و بی معنا بودن به اشکال مختلفی ممکن است ما را احاطه کند و خودمان متوجه نباشیم. حتی بسیاری از این حالات در نگاه اطرافیان ممکن است عادی قلمداد شود؛ مثلا بگویند فلانی همیشه در اتاقش تنهاست و یا فلانی همیشه از مهمانی ها دوری می کند. این رفتارها ممکن است نشانه هایی از شخصیت افراد باشد، اما همزمان و در کنار نشانه های دیگر می تواند نشانه های بروز افسردگی باشد و باید زنگ خطر را به صدا درآورد. به همین دلیل لازم است برخی از نشانه ها و عوامل نگران کننده و راهکارهای پیشنهادی را با هم مرور کنیم.
خستگی، شرایط خانوادگی، دلخوری از کسی یا دلایل دیگر ممکن است دلیلی برای دوری از جمع باشد اما دوری گزینی یکی از نشانه های افراد افسرده است. اگر همزمان از زندگی احساس شادی و لذت ندارید، نمی توانید برای امور ساده شاد باشید و یا افکار منفی رهایتان نمی کند، لازم است این زنگ خطر را برای خودتان به صدا درآورید.
بسیاری از افراد افسرده یا در معرض افسردگی برنامه هایشان دچار اختلال می شود و برای برنامه های روتین روزانه مثل غذا خوردن، ورزش کردن یا کلاس های آموزشی یا دیدارهای خانوادگی حوصله و توجهی ندارند. در صورتی که هرکدام از اینها یعنی ورزش کردن، حضور در طبیعت، همراهی با دوستان و خانواده و غذای سالم می تواند حال و هوای افراد را تغییر دهد.
بسیاری از افرادی که در معرض افسردگی هستند (نه همه موارد) معمولا یک اتفاق یا موضوع ناراحت کننده را در مورد خودشان احساس می کنند. از دست دادن اعضای خانواده و عزیزان، از دست دادن موقعیت کاری و تحصیلی، طلاق و شکست های عشقی و یا حتی اتفاقات قدیمی در دوران کودکی و اشکالات رفتاری و ... نمونه های معمولی هستند که باعث می شود خودمان را به خاطرشان سرزنش کنیم و دائما فکرهای منفی و سمی در ذهنمان وارد شود و خودمان را مقصر بدانیم.
درست است که مثبت اندیشی کامل درست نیست اما منفی اندیشی بسیار نگران کننده است. این موضوع می تواند ما را به سمت افسردگی بیشتر سوق دهد. افکار منفی ما را به سمت موضوعات و نتایج منفی می برد و فرد را بیش از قبل منفعل می کند. خوب است به این موضوع فکر کنیم که رویدادها و موضوعات اطراف ما در حالت کلی و نسبی حداقل دو وجه مثبت و منفی دارند؛ پس همه آن منفی نیست و لازم است به ابعاد مثبت آن شرایط و موضوعات هم فکر کنیم.
نگاه مطلق صفر و صد یا همیشه و هیچ وقت و یا حالا و یا هرگز نمی تواند گزینه خوبی برای زندگی در میان آدم ها باشد. همه ما آدم ها اشکالات و نواقصی داریم اما همزمان دوست داشتن و توجهمان به آدم های اطرافمان هم کامل و بی نقص نیست. به همین دلیل لازم است در ارتباط با آدم ها انعطاف و نرمی در رفتار و گفتار و برخورد را رعایت کنیم. این روحیه اول از همه خودمان را ایمن نگه می دارد تا با هر حرف، برخورد یا انتظار اشتباه، از سوی آنها آسیب نبینیم.
مساله رضایت از خودمان، مساله مهمی است. لازم است درباره خودمان، آنچه امروز هستیم، خانواده و شغل و دارایی و همه آنچه داریم، واقع بین باشیم و مشکلات را هم به خوبی بشناسیم. حس تنفر و عدم رضایت از خود می تواند ما را به نقطه ای برساند که چون به نقطه مطلوب نرسیده ایم، دیگر از خودمان خوشمان نیاید.
توجه داشته باشید که افسردگی هم همانند سایر حالات ما آدم ها مثل خوشحالی و غم یا عصبانیت، رفتاری معمول، موقت و قابل حل است که همه افراد در دوره های مختلفی ممکن است درگیر آن شوند. در نتیجه این تصور که افسردگی بیماری لاعلاجی است را باید از خودمان دور کنیم. در عین حال استفاده از افعال و کلمات و صفت های منفی در مورد خود و شرایط و زندگی را کنار بگذاریم و استفاده نکنیم.
یکی از دلایل و علایم افسردگی خودمقصرپنداری است. افراد پس از حوادث مختلف زندگی خودشان را عامل و مقصر اصلی رویدادهای رخ داده می دانند و نمی توانند خودشان را ببخشند و حتی ممکن است به فکر حذف خودشان از زندگی خود و اطرافیانشان بیفتند. این یکی از موضوعات حساس و مهم است که اگر خود یا اطرافیانتان در موردش فکر کرده یا حرف زده اند، لازم است به طور جدی مورد توجه باشد.
خستگی، کار زیاد، عدم رضایت از زندگی و درگیر شدن با موضوعات روزمره و اداری و حقوقی که ما را دچار فضاهای پیچیده و خسته کننده می کنند، به شدت ذهن انسان را دچار خلأ می کند. کار تا نیمه های شب، خستگی تلنبار شده و کمبود خواب از جمله مواردی هستند که به احساسات منفی و دلخوری از شرایط زندگی می انجامد و فرد تلاش می کند برای بهبود شرایط، خود را با دوری از افراد دیگر، خواب یا تنهایی سرگرم کند.
شاید شنیده باشید که برخی افراد به آنهایی که کوهنوردی می کنند می گویند «این همه راه تا قله می روید و برمی گردید؟ خوب که چی؟»، این سوال خطرناکی است. این سوال را اگر درباره موضوعات مهم زندگی و حتی خود زندگی سوال کنند، نمی توان به آن یک پاسخ قطعی را داد چون اهداف هر فرد با دیگری فرق دارد. این سوال ناشی از ناامیدی و نبود انگیزه و حس پوچی است و اگر چنین سوالی در پس ذهنتان وجود دارد، درباره افکارتان نگران شوید!
شبانگاهان
عبدالحسین مختاباد از خوانندگان با سبک کلاسیک با آلبوم «تمنای وصال» در دهه 70 فضای موسیقی را متفاوت و شاد کرد. قطعه معروف «شبانگاهان» از او بارها از تلویزیون پخش شده و طرفداران خودش را دارد. مختاباد ملودی آن را از یک سینه زنی مازندرانی برداشت کرده و آن را بسط داده است. این اثر را فریدون شهبازیان تنظیم کرده است. او در این سال ها جز چند قطعه موسیقی فعالیت هنری زیادی نداشته است.
نظر به درد دیگران
کتاب نظر به درد دیگران با عنوان اصلی Regarding the pain of other اثری از سوزان سانتاگ است که در مشخصات کتاب موضوع آن جنگ و جامعه، عکاسی جنگی، جنگ در هنر، عکاسی مطبوعات، فجایع و خشونت عنوان شده است. سانتاگ که یک فعال سیاسی آمریکایی است، به مناطق جنگی مختلفی از جمله جنگ ویتنام نیز سر زده است. این کتاب در رابطه با ثبت لحظات جنگ و نظر داشتن به دردهایی است که دیگران متحمل شده اند. این کتاب شامل ۴۷ عکس سیاه و سفید نیز بوده که در آخر آن آمده است و در همین ابتدای کار باید اشاره کنیم که برخی از این عکس ها، از جمله دردناک ترین عکس هایی است که ممکن است در طول زندگی مشاهده کنید. در متن کتاب درباره هر عکس توضیح داده شده است و مخاطب از تاریخچه آن آگاهی پیدا می کند.
در کتاب از تاثیر عکاسان و لحظاتی که ثبت کرده اند در جنگ سخن به میان آمده است و تاثیر این تصاویر جنگی از جنبه های متعدد بررسی شده است. سوزان سانتاگ با مرور تاریخ جنگ ها، از اولین عکس های جنگی صحبت می کند که در کجا و تحت چه شرایطی ثبت شده اند و از همه مهم تر اینکه چه تاثیری گذاشته اند. به عنوان مثال، سانتاگ اشاره می کند که جنگ داخلی اسپانیا در سال های (۱۹۳۹-۱۹۳۶) اولین جنگی بود که به معنای امروزی مورد مشاهده قرار گرفت.
این کتاب را احسان کیانی خواه ترجمه و انتشارات گمان منتشر کرده است.
شعر
سرمست درآمد از درم دوست
لب خنده زنان چو غنچه در پوست
چون دیدمش آن رخ نگارین
در خود به غلط شدم که این اوست
رضوان در خلد باز کردند
کز عطر مشام روح خوش بوست
پیش قدمش به سر دویدم
در پای فتادمش که ای دوست
یک باره به ترک ما بگفتی
زنهار نگویی این نه نیکوست
بر من که دلم چو شمع یکتاست
پیراهن غم چو شمع ده توست
چشمش به کرشمه گفت با من
در نرگس مست من چه آهوست
گفتم همه نیکوییست لیکن
اینست که بی وفا و بدخوست
بشنو نفسی دعای سعدی
گرچه همه عالمت دعاگوست
سعد ی شیرازی
سیاوش
مهدی و صادق یاری، کارگردان های سریال خانگی سیاوش پیش از این در سریال «ممنوعه» با میلاد کی مرام همکاری داشته اند. میلاد کی مرام، رضا کیانیان، مجید صالحی و ترلان پروانه از بازیگران مطرح این سریال هستند که از 10 بهمن قسمت اول آن منتشر شده است. این سریال ماجرایی درام و اجتماعی دارد و داستان یک کشتی گیر تیم ملی است که به دلیل مشکلاتی به دنبال تهیه پول است و گرفتار ماجراهایی می شود.