در مراحل مختلف زندگی چقدر به خودمان اهمیت می دهیم؟

خودم، برای خودم ،با خودم، کنار خودم

مشعل شعر نسبتا معروفی وجود دارد که شروع آن این بیت است: «چه استراحت خوبی است در جوار خودم / خودم برای خودم با خودم کنار خودم». ممکن است این بیت شعر از «احسان افشاری» شعری ساده شبیه شعرهای دیگر باشد اما بر یک مفهوم کلی و قابل توجه تاکید می کند که بسیاری از روان شناسان و مشاوران تخصصی در همه دوره های سنی آن را مورد تاکید قرار می دهند و آن ارزش قائل شدن برای خودمان است. بسیاری از  ما در برهه  های مختلف زندگی، شرایط اجتماعی و در ارتباط با افراد مهم زندگیمان، اولویت را از خودمان به دیگران منتقل و حتی خودمان را فراموش کردیم. این فراموش کردن خود البته در جامعه ما و همه جوامع انسانی می تواند در نقش های اجتماعی مثل پدر و مادر بودن، خواهر و برادر بودن، همسر بودن، دوست بودن، معلم بودن، کارمند خوب بودن و ... تعریف و توجیه های متفاوتی پیدا کند، اما در نهایت آنچه اتفاق افتاده، اثر خودش را بر روح و روان ما گذاشته است و ما خودمان را از اولویتمان حذف کرده ایم. درباره اهمیت دادن به خودمان در شرایط مختلف زندگی و در نقش های مهم زندگی، توصیه های قابل توجهی وجود دارد که می توانیم آنها را مرورکنیم و ببینیم با کدام یک از این موارد تا به حال مواجه بوده ایم و کدام یک می تواند خودمان را از دست خودمان نجات دهد.

از شناخت خودتان شروع کنید

زمانی تلاش خواهیم کرد که با خودمان مهربان تر باشیم و خودمان را در اولویت بگذاریم که شناخت بیشتر و نزدیکتری از خودمان داشته باشیم. همه ما در دوران کودکی و دوره های بعدی در معرض شرایط و آسیب های زیادی بوده ایم که ممکن است متوجه اثرات آنها نباشیم؛ به همین دلیل بهتر است با کمک مشاور یا خواندن کتاب های خودشناسی، شناخت از خودمان را بالا ببریم.

 خودمان بودن به معنای تنها شدن نیست

برای خودمان زندگی کردن به این معنا نیست که نیازی به دیگران نداریم و لازم است تنها شویم یا دیگران را نادیده بگیریم. آنچه در این میان اهمیت دارد این است که رضایت خودمان را در اولویت بگذاریم.

 در نقش خودمان بمانیم

یکی از احساساتی که ممکن است از جایی به بعد ما را با خود ناراضی درونمان مواجه کند، این است که از آنچه واقعا هستیم و می خواهیم، دور شویم و خودمان را در نقش ها و تصاویری که دیگران دوست دارند، قرار دهیم.

 با خودمان روراست باشیم

عدم رضایت از خود و زندگی، احساسی است که همه ما در دوره های مختلفی تجربه کرده ایم، این عدم رضایت، احساسی معمول برای همه انسانهاست که آرمانگرا، تنوع طلب و دنبال کیفیت هستند، اما لازم است با خودمان برای خواسته ها و آرزوها و نیازهایمان روراست باشیم.

 زمان بندی زندگی خودمان را داشته باشیم

بهتر است متناسب با سقف آرزوها و خواسته های درونی خودمان و نه خواسته های دیگران، برای خودمان برنامه زمانی بگذاریم. قرار نیست در بیست سالگی به آرزوها برسیم و قرار هم نیست در 50 سالگی هنوز دنبال برنامه ریزی باشیم؛ این برنامه ریزی مختص زندگی ماست.

 وقت بیشتری به خودمان بدهیم

هر کسی شخصیت، خانواده، توانایی ها و شرایط خاصی دارد که با دیگران متفاوت است. بهتر است خواسته ها و انتظاراتمان از خودمان را در سطح همین شرایط قرار دهیم تا از خودمان ناامید و شرمنده نباشیم، اما در عین حال خوب است برای شناخت خودمان و رسیدن به حس رضایت از خودمان صبوری بیشتری به خرج دهیم.

 انگیزه خودمان باشیم

ممکن است برای بسیاری از آرزوها و اهداف مهم زندگی تنها باشیم و برای موقعیتهای حساسی مثل کنکور یا استخدام یا موضوعات دیگر تنهای تنها باشیم، اما مگر کسی غیر خودمان، همراه تر و مهمتر و دلسوزتر از خودمان هم داریم ؟ به همین دلیل لازم است رضایت خودمان، مهمترین انگیزه خودمان باشد.

 همین یک زندگی را داریم

شاید لازم باشد هر چند وقت یک بار به خودمان یادآوری کنیم که فقط یک بار طعم زندگی کردن را تجربه می کنیم و فرصت زندگی کردن کوتاه است و نباید بگذاریم تعداد کارهایی که همیشه دوست داشتیم روزی انجام دهیم، زیاد شود و به ما حس بیهودگی بدهد.

 در گذشته نمانید

ممکن است در جریان شناخت خودتان با چالشها و اشکالاتی در مسیر رشد و گذشته خود و خانواده رو به رو شوید، اما آیا می توان آنها را اصلاح یا حذف کرد؟ هیچ کدام قابل تغییر نیستند و تنها چیز مهم و در دسترس که باید به آن توجه کنید، خودتان است. لازم است با آگاهی و شناخت از خودتان در گذشته برای حال و آینده برنامه ریزی کرد. 

 شناخت دیگران بعد از شناخت خودتان

 شناخت قدرت ها و ضعف ها، علایق و ترس ها، خواسته ها و آرزوها و همه خصوصیات ذاتی و ... ما را از محدودیت ها و اشکالاتمان آگاه می کند و می تواند دنیای پیش روی ما را شفاف تر کند و در ادامه برای دیگران به ما کمک کند و حتی درک بیشتری از رفتارها به ما بدهد.

 

هویت

کتاب «هویت» نوشته میلان کوندار، نویسنده ای اهل چک است. در ایران او را بیشتر به خاطر رمان بار هستی می شناسند. کوندرا رمان نویس اندیشمند و نوگرای معاصر، در کشور چک به دنیا آمد. کتاب هویت درباره زندگی شانتال و ژان مارک زن و شوهری است که یکدیگر را دوست دارند، شریک زندگی یکدیگرند و جهانی را که نمی پسندند تنها در پرتو عشق خویش تاب می آورند. شانتال به واقع یگانه پیوند عاطفی ژان مارک با جهان است، هیچ کس به جز شانتال نمی تواند او را از حالت بی اعتنایی برهاند و تنها با واسطه اوست و به خاطر اوست که به جهان می نگرد. شانتال نیز، از نخستین لحظه دیدار، شیفته ژان مارک شده است. رمان هویت نسبت به دیگر آثار کوندرا از پیچیدگی های کمتری برخوردار است و به همان نسبت شخصیت ها هم کمتر هستند. کتاب هویت روایتی است فلسفی از سوء تفاهماتی که ریشه در عدم شناخت دقیق انسان ها از یکدیگر دارد و می تواند بزرگترین عشق ها را به سادگی ببلعد و ویران کند. جدایی و غربتی که در هر حال ما را در بر گرفته و مانع وحدت روح انسانیست و صداقت محض، بال رهایی از این تنهاییست این کتاب را پرویز همایون پور ترجمه کرده و از سوی نشر قطره منتشر شده است. 

 

بارکد

آخرین ساخته مصطفی کیایی است که می توان آن را از بهترین نمونه های سینمای بدنه و گیشه ای در چند سال اخیر سینمای ایران دانست. فیلم روایتی است از زندگی جوانی به نام حامد با بازی بهرام رادان که در بستری طنز به مشکلات اجتماعی نسل امروز می پردازد. بهرام رادان ، محسن کیایی، سحر دولتشاهی ، بهاره کیان افشار، پژمان بازغی و رضا کیانیان بازیگران مطرح این فیلم هستند.

 

شعر

 

یاد ایـامی که در گلشـن فـغانی داشـتم

در میـان لالـه و گـل آشـیـانی داشـتم

گرد آن شمع طرب می سوختم پروانه وار

پای آن سرو روان اشک روانـی داشـتم

آتشم بر جان ولی از شکوه لب خاموش بود

عشق را از اشک حسرت ترجمانی داشتم

چون سرشک از شوق بودم خاکبوس درگهی

چون غبار از شکر سر بر آسـتانی داشتم

در خزان با سرو و نسرینم بهاری تازه بود

در زمین با ماه و پروین آسـمانی داشـتم

درد بی عشقی ز جانم برده طاقت ورنه من

داشـتم آرام تـا آرام جـانـی داشـتـم

بلبل طبعم رهی باشـد ز تنهایی خموش

نغـمه ها بـودی مرا تا هـمزبانی داشـتم

رهی معیری

 

رگ خواب

محسن یگانه خواننده سبک پاپ ایرانی است که با پشتکار عجیبی به نواختن گیتار ادامه داد تا جایی که در نوازندگی به حدی رسید که بتواند خود این ساز را آموزش دهد. محسن یگانه اولین ترانه خود را در کنار محسن چاوشی و حامد هاکان با نام نشکن دلمو با ترانه سرایی و آهنگسازی خودش و تنظیمی از محسن چاوشی اجرا کرد. اولین آلبوم رسمی او در سال ۱۳۸۷ به نام «نفس های بی هدف» منتشر شد. آلبوم معروف دیگر او «رگ خواب» بود که در سال 89  وارد بازار شد و ترانه سکوت بسیار مورد استقبال قرار گرفت و محبوب ترین آهنگ سال « ۱۳۸۹» شناخته شد.