روایتی از بهبودیافتگان کرونا در شرکت بهره برداری نفت و گاز گچساران
تلخ و شیرین کرونایی
یک سالی از آغاز شیوع ویروس کرونا در سطح جهان می گذرد؛ اما این ویروس و یکه تازی هایش، همچنان در صدر خبرها قرار دارد و دائماً آمار فوتی ها، بهبود یافتگان و روش های مقابله با آن را از رسانه های مختلف می شنویم. در این میان روایت بهبودیافتن مبتلایان و تجربه آنها برای عبور از این گذرگاه سخت، شنیدنی است. آنها ناخواسته به بیماری کرونا مبتلا شدند و روزها و دقایق طاقت فرسایی را پشت سر گذاشته اند، لحظاتی که بنا به اظهاراتشان، فکر نمی کردند گریبانشان را بگیرد و به این اندازه سخت باشد که صد البته از خانه ماندن و سپری کردن اوقات در منزل که برای برخی صرفاً گلایه و شکایت به همراه دارد، بسیار سخت تر بوده است.
اکنون تعدادی از این بهبودیافتگان که مدتی درگیر و میزبان ناخواسته آن بوده اند، تجربیات و حال و احوال خود را برای همگان به اشتراک گذاشته اند تا آنان که هنوز آسیب های این ویروس را جدی نمی گیرند، به خود آیند و بیشتر دقت کنند و کسانی که در آغاز راه مبارزه هستند نیز بتوانند با بهره گیری از این مطالب، سکان مبارزه با کرونا را در دست گرفته و این بیماری را بهتر کنترل کنند.
آنچه بهبودیافتگان این بیماری، درباره عوامل شیوع و انتشار ویروس کرونا به دیگران می گویند، ترس و دلهره، ناآگاهی مردم از بیماری و رعایت نکردن بهداشت فردی است؛ مواردی که شاید با اندکی دقت و بها دادن به مسائل بهداشتی، بتوان بسیار ساده، زنجیره انتقال آن را قطع کرد. به دلیل اهمیت این موضوع، پای صحبت کارکنان شرکت بهره برداری نفت و گاز گچساران نشسته ایم و از چگونگی ابتلا و تجربه خود در سپری کردن این شرایط سخت گفته اند که در ادامه می خوانید:
علی وفایی، یکی از بهبود یافتگان کرونا که خود را ۵۰ ساله و شاغل در شرکت بهره برداری نفت و گاز گچساران معرفی کرده، آغاز بیماری خود را این گونه روایت می کند: «اواخر شهریور ماه دو تن از بستگانم برای شرکت در دوره های آموزشی به تهران سفر کردند و در ابتدای مهرماه، یک دورهمی خانوادگی برگزار کردیم که آنها نیز در این دورهمی حضور داشتند. این دورهمی باعث ابتلای ۲۰ نفر از اعضای خانواده ام به این بیماری و حتی مرگ یکی از برادرانم شد، ۶ نفر از اعضای خانواده ام به دلیل وخامت حال عمومی در بیمارستان بستری شدند و بقیه در منزل قرنطینه بودند.»
به گفته او، «ابتدا علائمی مانند سردرد، گلودرد، تب و لرز داشتم؛ اما به هیچ عنوان تصور نمی کردم که به کرونا مبتلا شده باشم. بعد از مراجعه به واحد غربالگری (تریاژ) درمانگاه مرکزی بیمارستان نفت گچساران و گرفتن تب و اکسیژن خون، اعلام شد که مشکوک به بیماری کرونا هستم. سپس با انجام سی تی اسکن مشخص شد که سطح درگیری ریه ام پایین است. ۴ روز ابتدایی در قرنطینه خانگی بودم؛ اما در روز پنجم علاوه بر علائم قبلی، تنگی نفس شدید پیدا کردم و مجبور شدم دوباره سی تی اسکن انجام دهم. در سی تی اسکن دوم مشخص شد که سطح درگیری ریه ام به ۸۵ درصد افزایش یافته است.» وفایی می گوید: «۱۳ روز در بیمارستان نفت بستری بودم، کادر درمان رسیدگی خوبی داشتند و پس از پنج روز، تب و بدن درد من کاهش یافت و سرفه ام خیلی کم شد. با توجه به اینکه درگیری ریه ام به ۸۵ درصد افزایش یافته و سطح اکسیژن خونم نیز ۸۳ درصد بود، پیشنهاد شد که جهت ادامه مداوا و رسیدگی بهتر به بیمارستان معین مرکز استان منتقل شوم؛ اما به علت ابتلای همسر و فرزندانم به این بیماری و همچنین اعتقاد کامل به کادر درمان بیمارستان بعثت صنعت نفت گچساران نپذیرفتم.»
این بهبود یافته از کرونا به تلاش کارکنان بیمارستان نفت برای رسیدگی و درمان این بیماران اشاره می کند و ادامه می دهد: «آنها با وجود همه نگرانی ها، دلسوزانه کار می کردند و خدمات می دادند و بیماران با رعایت موارد و توصیه های گفته شده، کم کم سلامت خود را به دست می آوردند. تا دو هفته بعد از ترخیص، واحد آموزش بیمارستان، روزانه با من تماس می گرفت و آموزش های لازم در خصوص ورزش، نوع تغذیه و دفع زباله را به ما ارائه می داد.»
او توصیه می کند: «با توجه به اینکه حضور در دورهمی خانوادگی، باعث ابتلای من به این ویروس شده است، توصیه می کنم که مردم دورهمی و مهمانی ها را تعطیل کنند و رعایت شیوه نامه بهداشتی و استفاده از ماسک را به هیچ وجه فراموش نکنند.»
کرونا شوخی بردار نیست
سید عبدل افضلی ۵۵ ساله نیز یکی از بهبودیافتگان این بیماری است که درباره نحوه ابتلای خود به کرونا می گوید: «اوایل آبان، علائمی مانند تهوع، بدن درد، سرفه شدید، تب و لرز داشتم و در اسرع وقت به اورژانس بیمارستان نفت مراجعه کردم. با وجود این علائم و انجام سی تی اسکن مشخص شد که به بیماری کرونا مبتلا شده ام. به مدت ۱۸ روز در بخش کرونا (یک) بیمارستان نفت بستری شدم و روزانه از سوی پزشک متخصص بیماری های عفونی ویزیت می شدم.»
این بهبود یافته از کرونا که جانباز شیمیایی دوران دفاع مقدس است، ادامه می دهد: «به دلیل عوارض ناشی از جانبازی، مدام در طول سال دچار سرماخوردگی می شوم و همیشه از ابتلا به این بیماری واهمه داشتم. روزهای نخست بستری در بیمارستان، به علت پایین بودن اکسیژن خون و مشکل تنفسی به دستگاه تنفس مصنوعی (ونتیلاتور) نیاز پیدا کردم.»
به گفته او، «این بیماری اصلاً شوخی بردار نیست و باید با آن کاملاً جدی برخورد کرد. من پس از مراجعه به پزشک و بستری چند روزه در بیمارستان، اکنون بهبود یافته ام؛ اما همچنان نکات بهداشتی را رعایت می کنم تا ناخواسته موجب مبتلا شدن دیگران به این بیماری خطرناک نشوم. این ویروس بسرعت به بدن منتقل و بسختی از آن خارج می شود. مردم این ویروس کرونا را جدی بگیرند و با رعایت کامل مسائل بهداشتی، به زندگی خود ادامه دهند.»افضلی در پایان از زحمات کارکنان بیمارستان نفت گچساران قدردانی می کند که با صبر و حوصله، باعث بهبود او و افراد مبتلا به این ویروس می شوند.
تجربیات بهبودیافتگان از زبان آنها شاید تلنگری باشد برای تمامی کسانی که بیماری کرونا را جدی نمی گیرند و به این ترتیب، خود و اطرافیان را درگیر می کنند؛ البته به اشتراک گذاشتن تشریح احوال مبتلایان، این نوید را نیز به همراه دارد که می توان در ابتدا با اندکی رعایت موارد بهداشتی، در دام این بیماری نیفتاد؛ اما در عین حال اگر هم تحت هیچ شرایطی امکان دوری از ویروس نبود، می توان با امید، اراده و توکل به خداوند متعال و در کنار آن، بهره گیری از کادر درمانی مجرب و دلسوز، بار دیگر به بهترین نعمت خداوندی که همانا نعمت سلامت است، دست یافت.