گزارش «مشعل» از طرح بازسازی سکوهای یک میدان نفتی
نوسازی در دورود
مشعل نام دورود را شنیده اید؟ اگر پاسخ تان به منطقه ای در حوالی لرستان و خرم آباد اشاره دارد، برای این گزارش، آنها را از ذهنتان پاک کنید تا اطلاعات دورود متفاوت از حال و هوای گردشگری را به خاطر بسپارید: صحبت از یک میدان نفتی است که از دل خلیج فارس تا میانه جزیره خارگ در خشکی وسعت دارد و در یک چشم به هم زدن و تصوری کوتاه می توان به عظمت و پهنه آن پی برد؛ البته این تنها روایت دورود نیست و سراغ بسیاری از میدان های نفتی و گازی که می رویم، بیش از پیش با منابع عظیم خدادادی مدفون در دریا و زمین کشورمان ایران مواجه می شویم؛ منابعی که به اقتضای روزگار از جمله تحریم، مجال استفاده بهینه از آن را نداریم و شاید حالا که براساس تصمیم ستاد اقتصادی دولت، وزارت نفت باید همه اقدام های لازم را برای آماده سازی منابع و تجهیزات صنعت نفت به منظور تولید و فروش متناسب با ظرفیت موجود به کار بگیرد، فصل تازه ای در انتظار هر یک از این میدان ها باشد؛ میدان هایی که هم از سایه جنگ و هم تحریم متاثر شده و فراز و نشیب های زیادی را پشت سر گذاشته اند. میدان نفتی دورود که قدمتی طولانی (از سال ۱۳۴۲ ) دارد، در منطقه ای با گسترش تقریبی ۵ کیلومتر مربع در ۲۵ کیلومتر مربع، در حوزه جزیره خارگ و در قسمت شمال غربی خلیج فارس واقع شده و باید بدانید که یکی از بزرگترین میدان های نفتی ایران به شمار می رود. افزون بر آن، تأسیسات فراورش نفت خام در جزیره خارگ هم با عنوان های تأسیسات دورود (۱) و دورود ( 2 و 3) ، به ترتیب با ظرفیت های ۱۰۰ هزار بشکه و ۱۱۰ هزار بشکه در روز طراحی و اجرا شده است.
بهانه پرداختن به قدمت و سابقه این میدان نفتی، انجام تعمیرات اساسی با اهداف مختلف از جمله حفظ، نگهداشت و افزایش تولید نفت است که در این میدان نفتی در حال انجام است. یک محاسبه سرانگشتی از سال 1342 تا 1399 بیانگر عمر و فرسودگی در این تاسیسات است، از این رو با توجه به وضعیت فرسودگی و پوسیدگی سکوهای منطقه درود، ( 18 سکوی اقماری) مطالعات برای نوسازی و ترمیم آن از سال 1390 آغاز شده است.