تیم فوتبال ساحلی پارس جنوبی در یک قدمی قهرمانی
تیم فوتبال ساحلی پارس جنوبی در یک قدمی قهرمانی لیگ برتر فوتبال ساحلی باشگاه های ایران قرار گرفت.
ساحلی بازان پارس جنوبی با تغییرات فراوان و تیمی متشکل از بازیکنان جوان بومی و شرکتی، قدم در مسابقات فصل جدید لیگ برتر فوتبال ساحلی باشگاه های ایران گذاشتند و با کسب نتایج خیره کننده باعث تعجب کارشناسان شدند.
تیم فوتبال ساحلی پارس جنوبی در دور مقدماتی این رقابت ها که در سه مرحله برگزار شد، با 9 پیروزی و بدون شکست قدم در مرحله نیمه نهایی گذاشت.
رقابت های لیگ برتر فوتبال ساحلی امسال در سه مرحله برگزار شد و تیم های پارس جنوبی، فرش حداد اصفهان، موج سواران نوشهر و گلسا پوش یزد به دور نهایی راه یافتند، که تیم موج سواران نوشهر از حضور در این مرحله انصراف داد تا مسابقات با 3 تیم ادامه پیدا کند.
شاگردان محمد میهن دوست در این مرحله ابتدا به مصاف تیم صنعت فرش حداد اصفهان رفتند که موفق شدند با پیروزی پرگل از سد حریف خود بگذرند. در این دیدار که در زمین ورزش ساحلی سیمرغ شهر سمنان برگزار شد تیم پارس جنوبی با نتیجه پنج بر چهاردر وقت عادی به پیروزی رسید.
برای پارس جنوبی ب در این دیدار و شهر علی میرشکاری، محمد احمدزاده، آرش کرمی(۲ گل) و محمد معصومی زاده موفق به گلزنی شدند.
پارس جنوبی در دومین دیدار و درحالی که تا دقایق پایانی از حریف خود پیش بود روی یک غافلگیری با نتیجه 6 بر 5 بازی برده را به حریف سرشناس خود گلسا پوش یزد واگذار کرد تا تکلیف قهرمانی به دور برگشت در بوشهر کشیده شود.
تیم فوتبال ساحلی پارس جنوبی در خانه این فرصت را دارد که با پیروزی مقابل حریف سرشناس خود هم شکست در دور رفت را جبران کند و هم اینکه قهرمان لیگ برتر فوتبال ساحلی شود.
کوهنورد نفتی در گفت وگو با «مشعل»:
کوهستان به شما آرامش و قدرت می دهد
رشته ورزشی کوهنوردی، ازجمله رشته های ورزشی است که در میان کارکنان صنعت نفت، علاقه مندان زیادی دارد تا جایی که خیلی از همکاران به صورت حرفه ای این رشته جذاب را دنبال می کنند و افتخارات زیادی هم در این رشته کسب کرده اند؛ از فتح قلل داخلی گرفته تا صعودهای بین المللی به قلل بالای 7000 متر.عادل صفرینتاج، از کوهنوردان سختکوش و پرکار شرکت خطوط لوله و مخابرات نفت ایران است. مردی که آرامش خود را از کوه، برف و صخره وام میگیرد. گفت وگویی با این همکار کوهنورد نفتی داشتیم که باهم می خوانیم.
لطفا خودتان را بیشتر معرفی کنید ؟
عادل صفرینتاج متولد اردیبهشت 1356 در شهرستان بابل و ساکن شهرستان ساری هستم. تحصیلاتم را در رشته برق با مدرک کارشناسی به پایان رساندم. در حال حاضر در واحد تعمیرات برق منطقه شمال مشغول به فعالیت هستم. در نوجوانی به بسکتبال علاقه داشتم و از 16 سالگی وارد این ورزش شدم. در مدت سه سال فعالیت در ورزش بسکتبال، دو سال عضو تیم منتخب مدارس بابل بودم؛ اما در ادامه به خاطر سربازی و نبود امکانات، این رشته را ادامه ندادم. سپس به کوهنوردی روی آوردم و در حال حاضر در این رشته فعالیت می کنم.
چه زمانی وارد صنعت نفت شدید؟
ابتدا در پتروشیمی امیرکبیر ماهشهر به عنوان نیروی آنالایزر واحد ابزار دقیق مشغول به کار شدم. پس از یک سال حضور در این مجموعه صنعتی در سال1385 مطلع شدم در شرکت خطوط لوله و مخابرات نفت ایران منطقه جدیدی به نام منطقه شمال تأسیس شده است. به آنجا رفتم و تا امروز افتخار همکاری با واحد نگهداری و تعمیرات برق رادارم.
از چه زمانی کوهنوردی را شروع کردید؟
پس از دبیرستان به دلیل خدمت سربازی و اشتغال متعدد در نقاط متنوع، به مدت 9 سال از ورزش جدی بازماندم؛ اما در سال 1388 تصمیم گرفتم بار دیگر ورزش را شروع کنم و همان موقع دورههای فشرده و تخصصی کوهنوردی، سنگنوردی، یخنوردی و دره نوردی را آغاز کردم که اتمام آنها 5 سال طول کشید. بشدت معتقد بودم اگر بخواهم در کاری ماهر و حرفهای شوم، باید از محضر استادان فن استفاده کنم. وقت زیادی برای آن گذاشتم و با شرکت در 20 دوره آموزشی از تجربیات استادان مجرب در تهران، مشهد و مازندران بهره بردم.
چرا این رشته را انتخاب کردید؟
هدف اولیه ام از انتخاب این رشته، آرامش کوهستان و ماجراجویی بود؛ اما بتدریج کارم را تخصصیتر ادامه دادم تا جایی که بجز اسکی کوهستان در تمامی رشتههای کوهنوردی دستی بر آتش دارم.
آیا تداخلی درروند حضور در این کلاسها و اشتغال شما به وجود نمیآمد؟
به دلیل تعهد به حضور بموقع در محل کارم، معمولاً از دورههای آموزشی آخر هفته استفاده میکردم که تابه حال 20 دوره پیشنیاز آموزشی، پیشرفته و مربیگری کوهنوردی وامداد و نجات کوهستان را گذرانده ام و مدرک مربیگری و مدرسی کوهپیمایی را از فدراسیون کوهنوردی کسب کردهام.
در این مدت به چه قللی صعود کردید؟
قله دماوند از تمام مسیرها بیش از 10مرتبه، حدود۲۰ قله بالای ۴ هزار متر در منطقه علمکوه، ۵۰ قله حدود ۴هزار متر در منطقه البرز مرکزی، ده ها قله در منطقه البرز شرقی، شیرکوه یزد، تفتان، شیرباد، کوههای مرزی کردستان، سیاه کوه فارس و مرا پیک در هیمالیا در نپال به ارتفاع ۶ هزار و ۵۰۰ متر و سبلان.
ابتدای کار با چه دشواریهایی روبه رو شدید؟
زمانی که من کوهنوردی را شروع کردم، در بین اطرافیانم کسی اطلاعات علمی از ورزش کوهنوردی نداشت، به همین دلیل چند سال اول برای خرید وسایل و یادگیری کوهنوردی با آزمون وخطای زیاد راه درست را پیدا میکردم. بتدریج در محیطهای آموزشی و مربیان متفاوت از اقصا نقاط ایران از هرکسی چیزی یاد گرفتم و متوجه شدم کوهنوردیِ هوشمندانه نیاز به تمرین زیاد، مطالعه و برنامه ریزی دقیق دارد.
نام نخستین قلهای که صعود کردید، چه بود و چه دشواریهایی را تحمل کردید؟
نخستین قلهای که در پنج سالگی به همراه بستگان به آن صعود کردم، قله دوبرار اسک بود که مهمترین مشکل برای این صعود، قانع کردن پدر و مادرم بود و جالب اینکه دیگر به آن قله نرفتم. قلهای که بیشترین تعداد صعود را برای کسب آمادگی جدیتر داشتم، قله امامزاده قاسم بود که در این صعود، خاطرات بسیاری با مرحوم ایرج موتمنی، یکی از کوهنوردان دارم.
به کدام قلل خارجی صعود کردهاید؟
در سال ۲۰۱۵ همراه با استاد حسن نجاریان و یک تیم عالی از ایران موفق شدیم به قله ۶ هزار و۵۰۰ متری مرا پیک هیمالیا صعود کنیم و خاطرات این صعود، بهترین روزهای زندگی من را تشکیل داد. پس ازآن نیز یک صعود اسکایرانینگ در کوهستان شنشی چین داشتم.
هزینههای کوهنوردی حرفه ای زیاد است؟
در خصوص صعودهای بین المللی باید بگویم، هزینه مجوز و راهنمای محلی که هر دو آنها غالباً در یک پکیج ارائه میشوند، بخش اصلی هزینه صعود خارجی را تشکیل می دهند؛ البته تکمیل وسایل هم بخش دیگر این هزینههاست و هزینه حمل ونقل که تمام این موارد به دلار هزینه می شود. برای صعودهای بلند یا همان اکسپدیشن، به تمرین زیاد و اردو نیازداریم، افزون بر این در صورت نیاز به تایید فدراسیون برای اعزام برون مرزی، فدراسیون کوهنوردی هم مبالغی دریافت میکند. در مورد صعودهای داخلی، هزینه بسیار متفاوت است؛ به عنوان مثال برای سبلان و دماوند هزینه پاترول و در صورت نیاز قاطر و استفاده از پناهگاه و گاهی مثل آزادکوه و خیلی از کوههای دیگر، دستمزد راه بلد محلی و دریافت وجه از سوی روستاییان جزو هزینهها به حساب میآید. هزینه رفت وآمد، استهلاک وسایل و غذا را هم که حساب کنیم، صعود به بیشتر کوهها به مراتب کمتر از رفتن به رستوران تمام می شود؛ البته صعودهای فنی، هزینه های بسیار بیشتری دارند.
آیا در اولین صعود تجهیزات لازم را داشتید؟
در صعود اول تجهیزات خیلی خوبی نداشتم، یعنی کمتر کسی است که در اولین صعود، تجهیزات کوهنوردی لازم را داشته باشد؛ البته متناسب با وسایلی که داشتم، کوهی را برای صعود انتخاب میکردم، یعنی تجهیزات ما برای همان کوه در همان فصل مناسب بود.
در صعودها چگونه میتوان محیط زیست را حفظ کرد؟
برای حفظ محیط زیست، بهترین پیشنهاد من توقف ساخت وساز در کوهستان و صعود با تعداد نفرات کم بین ۳ تا ۱۲ نفر است.
برای علاقه مندان به کوهنوردی چه پیشنهادی دارید؟
برای شروع فعالیت در رشته کوهنوردی پیشنهاد میکنم از باشگاه های کوهنوردی شروع کنند، درعین حال آموزش، آمادگی جسمانی و تجربه باعث پیشرفت میشود.
گویا در رشته دوچرخهسواری هم فعالیت دارید. آن را چگونه آغاز کردید؟
در دوچرخهسواری من هم مثل خیلی از مردم تجربه دارم؛اما نگاه جدید به ورزش را با آموزش و تحقیق درعین حال همراهی ورزشکاران این رشته آغاز کردم و درس هایی که از ورزش کوهنوردی گرفتم، باعث شد خیلی سریع بتوانم مربیگری و اجرای برنامه های سنگین را آغاز کنم.
در چه شاخهای از دوچرخهسواری فعالیت دارید؟
دوچرخه شخصی من یک مدل هیبرید است، یعنی ترکیبی از مدل کوهستان و شهری، به همین دلیل مسافت طولانی و کوهستانی را انتخاب میکنم تا از تمام قابلیت دوچرخهام استفاده کنم؛ البته اگر دوچرخه کورسی داشته باشم، خیلی دوست دارم رشته سرعت را هم تجربه کنم.
دوچرخهسواری راحتتر است یا کوهنوردی؟
پرسش جالبی است، درواقع دوچرخهسواری یک رشته المپیکی با جوایز ارزنده، طرفداران و تبلیغات زیاد است که کشورهای مختلف در آن سرمایهگذاری می کنند؛ اما کوهنوردی یک ورزش غیر المپیکی است که کمتر کشوری در آن سرمایهگذاری مؤثر و واقعی می کند و شرکت ها و سازمان ها هستند که با کمک به کوهنوردی، باعث زنده نگه داشتن آن میشوند. درواقع دوچرخهسواری، ورزشی قهرمانی و دارای امکان همگانی است؛ اما کوهنوردی یک ورزش همگانی است که فقط با حمایت سازمانها می تواند در سطح بین المللی قهرمان رکورد و قهرمان بسازد. با تمام اینها جالب است که یکی از بهترین روشها برای بدنسازی کوهنوردی، دوچرخهسواری است و به عکس ...
کدام خطرناکتر است؟ چرا؟
تا وقتی که از سطح توان فنی و بدنی خود تجاوز نکنیم، خطر کمی برای کوهنورد به وجود می آید. بیشترحوادث کوهنوردی ناشی از نادیده گرفتن سطح بدنی و فنی فرد حادثه دیده از خودش است. دوچرخه هم خطرات خاص خود را دارد، به عنوان مثال، سال گذشته مهرداد شهلایی که دو سال قبل موفق به صعود به بام جهان «قله اورست» شده بود، هنگام دوچرخهسواری در جاده دچار حادثه شد که خوشبختانه زنده ماند،اما هنوز در منزل بستری است. همین حادثه نشان می دهد که دوچرخهسواری در جاده می تواند دوچرخه سوار را از جانب دیگران تهدید کند. از طرفی، خطر بزرگ در ورزش کوهنوردی، خودبزرگبینی کوهنورد است که اگر کوهنورد این نقیصه را از خود دور نگه دارد، می تواند همیشه کوهنورد باشد.
و حرف آخر؟
صعود به هیچ قله ای ارزش از دست دادن حتی یک ناخن انگشت را ندارد، بنابراین توصیه می کنم متناسب با توان جسمی، فنی و تجهیزات خود کوهنوردی کنید تا همیشه سلامت باشید.
صعود کارکنان شرکت ملی نفت به پلنگ کوه
گروهی از کارکنان شركت ملي نفت ایران با هدف اهتمام به ورزش همگانی و با رعایت پروتکل های بهداشتی در آخرین روز پایانی تابستان به قله پلنگ كوه با ارتفاع 3 هزار متر از سطح دریا در ارتفاعات رشته کوه البرز حدفاصل طالقان تا قزوین صعود کردند.
همکاران نفتی در گروهی 9 نفره طی 5 ساعت کوهپیمایی و گذر از فراز ونشیب دره و رسيدن به يال اصلي موفق شدند به قله پلنگ کوه صعود کنند.
همکاران نفتی که در این صعود حضور داشتند، عبارتند از: سيد مصطفي احمدي نصب، حسن نعيمي پور، محسن حدادي، حسن رزميان مقدم، فريدون ابوقداره، الله یار الياسي، موسی الرضا كريميان، فرامرز فرجي و حسين باقر زاده.