روايت «مشعل» از يک روز کاري کارکنان واحد آيزوماکس پالايشگاه بندرعباس
تلاش هایمان به بار نشست
سميه راهپيما- اوايل فصل زمستان به يکي از پالايشگاه هاي جنوبي کشور مي روم که پيشينه تاسيس آن به 27 سال پيش باز مي گردد و نشان از توانمندي مهندسان داخلي دارد؛ صحبت از پالايشگاه نفت بندرعباس است. پالايشگاهي با واحدهاي مختلف که يکي از آنها آيزوماکس است؛ واحدي که پيچ هاي بزرگ مخازن آن زبانزد است و تحمل فشار 200 بار با گرماي بيش از 400 درجه سانتيگراد دارد. اين واحد به اين دليل که يک خوراک با ارزش پايين را به يک محصول با ارزش و کيفيت بالا تبديل مي کند، يکي از پرسودترين واحدهاي پالايشگاهي به شمار مي رود. ضخامت بدنه راکتورهاي به کار رفته در واحدهاي آيزوماکس بيش از 20 سانتي متر است تا بتواند در فشار و دماي بالا را به فعاليت بدون نقص خود ادامه دهد. هر واحدي که در يک پالايشگاه ايجاد مي شود، روايتي خواندني در دل خود نهفته دارد که وقتي پاي صحبت قديمي هاي آن مي نشينيم، اميدها و نا اميدي ها را بيان مي کنند. گزارش پيش رو روايت «مشعل» از واحد آيزوماکس پالايشگاه بندر عباس است که در ادامه مي خوانيد: