گفت و گو با فرزند همکار نفتی و قهرمان بدنسازی جهان
دوری از حاشیه، رمز موفقیت است
مشعل محمد سلیمانی، فرزند یکی از همکاران شاغل در شرکت ملی گاز ایران توانسته است با 21 سال سن مدال طلای رشته بدنسازی و پرورش اندام را به دست آورد. پدر این ورزشکار جوان، افشین سلیمانی است که هم اکنون به عنوان رئیس بودجه و کنترل هزینه ها در منطقه 2 عملیات انتقال گاز ایران فعالیت می کند و مادرش نیز دبیر ریاضی است.
سلیمانی از 12سالگی فعالیت در رشته پرورش اندام را آغاز کرده و بعد از گذشت 9 سال فعالیت در این رشته توانسته است مقام نخست جوانان جهان این رشته ورزشی را به دست آورد. خبرنگار «مشعل» با این جوان ورزشکار گفت وگو کرده است که در ادامه می خوانید.
پیش از هر چیز خود را معرفی کنید.
محمد سلیمانی، 21سال سن دارم و هم اکنون در رشته تربیت بدنی مشغول به تحصیل هستم. به عنوان عضو تیم ملی بدنسازی و پرورش اندام کشور، در مسابقات جهانی اسپانیا شرکت کردم و توانستم مقام نخست جوانان جهان را با کسب مدال طلا به دست آورم.
چه چیز باعث شد رشته بدنسازی و پرورش اندام را به عنوان رشته اصلی خود در ورزش انتخاب کنید؟
پیش از اینکه بخواهم رشته پرورش اندام را به عنوان رشته اصلی خود در ورزش انتخاب کنم، مدتی در رشته رزمی موی تای و تیروکمان فعالیت می کردم. در رشته تیروکمان این توفیق را داشتم که مقام سوم استانی را به دست آورم؛ البته همچنان تیروکمان را دنبال می کنم، اما علاقه ام برای ادامه ورزش به صورت حرفه ای، فعالیت در پرورش اندام بود.
در 12 سالگی به باشگاه نزدیک منزلمان مراجعه کردم تا بتوانم بدنسازی را آغاز کنم، اما به دلیل سن کم با مخالفت پدر و مادر و مسئول باشگاه مواجه شدم. درست یک سال بعد، یعنی در سال 1395 با اصرار بسیار موفق شدم در رشته مورد علاقه ام (بدنسازی و پرورش اندام) ثبت نام کنم. در روز چندین ساعت تمرین می کردم، اما سروکار داشتن با آهن سرد چیزی نیست که در13 سالگی مطلوب هر کس باشد و فقط عشق به آن است که باعث می شود انسان کارش را دنبال کند .
اولین موفقیتی که در این رشته به دست آوردید، چه زمانی بود؟
بعد از سه سال تمرین و تلاش مداوم، در سال 1398 در مسابقات استانی مقام دوم استان اصفهان را در رشته پرورش اندام (بادی بیلدینگ) به دست آوردم. یک سال بعد هم (سال 1399) در مسابقات کشوری که در کیش برگزار شد، توانستم مقام دوم و نایب قهرمانی جوانان کشور را به دست آورم. در سال 1400 در مسابقات کشوری و انتخابی تیم ملی، مقام نخست جوانان کشور را بدست آورده و عضو تیم ملی شدم. در همان سال که عازم مسابقات آسیایی در لبنان بودیم که سفر تیم ملی بنا به شرایطی انجام نشد.
موفقیت های بین المللی شما با حضور در تیم ملی چگونه شکل گرفت و برای رسیدن به آن چقدر تمرین می کردید؟
در واقع در سال 1401 یک دوره از مسابقات جهانی پرورش اندام در ایران برگزار شد و من توانستم در این مسابقات مقام چهارم جهانی را به دست آورم. این تجربه سبب شد تا تصمیم بگیرم علاوه بر رده جوانان، در مسابقات بزرگسالان نیز شرکت کنم، به همین دلیل از سال گذشته، مدت زمان بیشتری را به تمرین اختصاص می دادم و بعضی اوقات هم تا پاسی از شب تمرین بدنسازی می کردم. در نهایت اواخر مهرماه سال قبل (1402) در مسابقات انتخابی تیم ملی که برای حضور در مسابقات جهانی اسپانیا برگزار می شد، توانستم در وزن70 کیلوگرم (هم در رده بزرگسالان و هم در رده جوانان) مقام نخست کشور را به دست آورم و دو مدال طلا کسب کنم.
با عضویت مجدد در تیم ملی، آبان ماه 1402 به کشور اسپانیا اعزام شدم و در مسابقات جهانی که با حضور102 کشور برگزار شد، توانستم مقام نخست جوانان جهان و مدال طلا را به دست بیاورم و تیم کشورمان نیز مقام نخست کشورهای جهان را از آن خود کرد.
به جز شما فرد دیگری از خانواده نیز در این رشته فعالیت می کند؟
برخی از بستگان من در رشته بدنسازی فعالیت دارند و مقام استانی هم کسب کرده اند، اما در سطح تیم ملی و جهانی، خیر.
از نظر شما رسیدن به عنوان قهرمانی در رشته های مختلف ورزشی به خصوص پرورش اندام، نیازمند توجه به چه مواردی است؟
معتقدم رسیدن به جایگاه قهرمانی در هر رشته، مستلزم داشتن اطلاعات و علم کافی در آن زمینه است و این دانش با مطالعه و بهره مندی از تجارب ارزشمند اساتید مجرب در این حوزه به دست می آید. در رشته های ورزشی، به ویژه پرورش اندام، مطالعه کتاب مرتبط با فیزیولوژی و آناتومی بدن، همچنین تغذیه ورزشی بسیار اهمیت دارد. با این حال، گذر زمان، تجربیات زیادی را برای انسان به ارمغان می آورد. در کنار آن نباید فراموش کرد که ساعاتی هم که برای تمرین نیاز است، در مورد همه افراد یکسان نیست. این زمان برای افرادی که می خواهند به صورت غیرحرفه ای تمرین کنند، می تواند هفته ای سه تا چهار جلسه و هر جلسه، یک ساعت و نیم باشد، اما برای افرادی که مثل من ورزش را به صورت حرفه ای دنبال می کنند، در ایام تمرین با توجه به نزدیک شدن به مسابقات از 6 تا 7 روز در هفته و روزی 2 بار و هر بار 3 تا 5 ساعت می تواند متفاوت باشد، حتی برنامه غذایی ورزشکار متناسب با شرایط بدنی او تغییر می کند.
از چه زمانی تصمیم گرفتید قهرمانی در این رشته را به عنوان یک هدف انتخاب کنید؟
در واقع از روزی که وارد این رشته شدم، هدفم فقط قهرمانی جهان بود و به اولین مربی خودم هم گفته بودم که هدف من قهرمانی جهان است. شاید به موازات من، هزاران نفر دیگر هم با همین هدف سال های بسیاری تمرین کرده و پا به میدان مسابقه گذاشته بودند، به همین دلیل حتی آماده شدن در مسابقات داخلی نیز یک مبارزه سخت و جهانی تلقی می شود.
تفاوت کسب مقام های کشوری با جهانی در چنین رشته ای چیست؟
مهم ترین تفاوت در این زمینه، حرف هایی است که بعد از موفقیت ها زده می شود؛ وقتی مقام استانی به دست می آورید، بسیاری از رقیبان و افراد می گویند که داورها هوایش را داشته اند یا مربی، سفارشش را کرده است! مگر با تمام داورها که هر کدام امتیاز خودشان را می دهند، می توان تبانی کرد، آن هم با داورهایی که حاضر نمی شوند کار خودشان را خراب کنند، حتی وقتی در سطح کشور مقام نخست را کسب می کنید و عضو تیم ملی می شوید؛ باز هم همین حرف وحدیث ها وجود دارد، اما وقتی مقام نخست جهان را به دست می آورید، دیگر کسی صحبتی نمی کند. منظورم از بیان چنین مسئله ای این است که وقتی کسی در ورزش حرفه ای فعالیت می کند، نباید به مسائل حاشیه ای و فرافکنی ها توجه داشته باشد.
خانواده تا چه اندازه در موفقیت شما تاثیرگذار بودند؟
اشتغال پدرم در صنعت گاز، باعث شده من پشتوانه ای برای هزینه های ورزشی خود داشته باشم، ولی در شرایط اقتصادی کنونی خانواده ام به زحمت زیادی افتادند تا من به هدف چندین و چند ساله ام که قهرمانی جهان بود، دست پیدا کنم و باعث به اهتزاز در آمدن پرچم کشور عزیزمان ایران شوم. توقع این بود که مسئولان هم حمایت کنند، اما متاسفانه هیچ کمکی به من نشد و فقط به اهدای چند لوح و تقدیرنامه اکتفا کردند. این بی توجهی می تواند به جامعه ورزش لطمه بزند، دلسردی جوانان را در پی داشته باشد و سلامت جامعه را به خطر بیندازد .
به جز ورزش، سرگرمی دیگری را هم دنبال می کنید؟
علاوه بر ورزش، از کودکی در حوزه موسیقی فعال بودم و تا قبل از حضور در مسابقات حرفه ای پرورش اندام، در چند کنسرت هم حضور داشتم. دوره های زبان انگلیسی را هم از کودکی دنبال می کردم و به زبان فرانسه علاقه مندم و طی چند دوره با این زبان نیز آشنا شده ام.
در پایان برای کسانی که می خواهند در این رشته فعالیت کنند، چه توصیه ای دارید؟
کسانی که می خواهند کاری را به صورت حرفه ای شروع کنند، لازم است به عوامل موفقیت توجه داشته باشند تا حساب شده جلو بروند و بی جهت سرمایه مادی و عمر خود را هدر ندهند. مهم ترین عامل داشتن استعداد است، دوم پشتکار که با داشتن آن استعداد فرد شکوفا می شود. سومین عامل نیز پشتیبانی و امکانات مالی و چهارم، داشتن یک مربی خوب و دلسوز است. در صورت وجود این موارد موفقیت حاصل می شود. در آخر هم برای همه مردم کشور، به ویژه جوانان و نوجوانان آرزوی توفیق دارم.