افزون بر موارد فوق، در بهرگانسر به عنوان قدیمی ترین سکو، چند طرح با هدف استخراج و افزایش تولید دردست اجراست که از جمله می توان به انجام مطالعات و شبیه سازی یکی از چاه های بهرگانسر جهت فرازآوری اتوماتیک با گاز (Auto gas lift) در میدان بهرگانسر اشاره کرد. این روش تاکنون در ایران انجام نشده و درحال حاضر مدل سازی آن انجام شده است و امیدواریم بتوان به زودی این تکنیک بسیار جذاب و علمی و کم هزینه را تست و عملیاتی کنیم. باید بگویم که نسبت به این پروژه بسیار خوشبین هستم.
زمانبندی مشخصی برای اجرای آن درنظرگرفته شده است؟
این از آرزوهای شخصی من است؛ لذت شخصی درانجام کارهای ناممکن است که ما در دل کارهای ناممکن می رویم و از انجام پروژه های سخت و ناممکن لذت می بریم. در سکوی بهرگانسر با نهایی شدن تعمیر یک دستگاه توربین سنتار با طول عمری بیش از 50 سال، مقدمات جا به جایی و انتقال آن به دریا (سکوی بهرگانسر) درحال برنامه ریزی است. مجموعه این فعالیت ها به توان تولید پایدار کمک می کند. در کنار آن با توجه به ساخت سازه مسکونی جدید شاهد جمع آوری سکوی قدیمی خواهیم بود.
در مقطعی صحبت از واگذاری سازه قدیمی سکوی بهرگانسر به بخش موزه های صنعت نفت مطرح شد، این اقدام قطعی است؟
موضوع واگذاری بهرگانسر به موزه ها درحد حرف باقی مانده است.
با توجه به دغدغه شما در زمینه محیط زیست، با تولید بالای نفت و خطرات و آسیب های ناشی از آن چقدرحافظ دریا و دنیای زیرآب هستید؟
یکی از مواردی که لازم می دانم با افتخار اعلام کنم این است که خطوط لوله ما در تمام سکوهای منطقه بهرگان شاهرگ های شریان های جریانی نفت و گازاست که توپکرانی منظم و مستمر ماهیانه خطوط لوله، تزریق مستمر مواد ضدخوردگی به خطوط لوله، پایش میزان خوردگی و . . سبب شده است وضعیت سلامت خطوط لوله منطقه عملیاتی بهرگان در سطح بسیار عالی و مطابق با استانداردهای بین المللی باشد و باید بگویم در این زمینه پرچمدار هستیم.
کارکنان شاغل در منطقه عملیاتی بهرگان و شاغل در سکوها به تفکیک چه تعداد هستند؟
در منطقه عملیاتی بهرگان حدود 540 نفر نیروی رسمی، حدود 850 نفر قراردادی، مدت موقت و پیمانکاری هستند.
برای رضایت مندی کارکنان منطقه که به شکل اقماری در حال فعالیت هستند، چه امکاناتی موجود است و چه اقدام هایی انجام داده اید؟
حال که صحبت از نیروی انسانی شد، باید بگویم که ما شعار می دهیم سرمایه اصلی سازمان نیروی انسانی است. نیروی انسانی در هر سازمان حرف اول را می زند و فکر می کنم باید به این موضوع بیشتر توجه و به آن عمل شود. مستند آن می تواند آمار مهاجرت در منطقه کوچک بهرگان باشد. منطقه عملیاتی بهرگان حدود 540 نفر نیروی رسمی دارد که طی دو دهه شماری مهاجرت کرده اند و برخی نیز درتدارک تکمیل مدارک زبان هستند. اگرمواردی مثل مشکل سقف حقوق حل نشود، ممکن است نفرات برای ادامه کاربه تهران بروند. اعتبار آدم ها به حضورشان نیست، بلکه دلهره ای است که درنبودشان حس می شود و نفرات ارزشمند زیادی در این منطقه هستند که نبود آنها برایمان آسیب زا خواهد بود. اعتقاد بنده این است اگر ما امید به ایرانی آباد و آینده ای روشن تر برای نسل بعدی و مام میهن داریم، در وهله نخست باید به کرامت نیروی انسانی و سرمایه نیروی انسانی بپردازیم.
موضوع نیروی انسانی با توجه به ماهیت کار اقماری در مناطق عملیاتی مثل بهرگان حساستر است، درباره حساسیت و شرایط خاص کار کارکنان بیشتر توضیح می دهید؟
اگر بخواهم حساسیت کار در مناطق نفتی را از سکوهای نفتی شروع کنم، باید بگویم که طبیعت انسان به شکلی است که باید در خاک، طبیعت، آبشار و اجتماع باشد که کارکنان شاغل در سکوهای نفتی از تمامی اینها دور بوده و طی 6 ماه از سال، تنها روی آهن راه می روند که ناخودآگاه بر روح، روان و جسم شان تاثیر می گذارد و این را می توان از چالش های فراروی کاراقماری دانست. تاثیر دیگر آن دوری از خانواده و حتی شرایط تربیت و تحصیل فرزندان کارکنان اقماری است که از این نوع کار متاثر می شوند. به خاطر دارم کارکنان شرکت «شل» که در این منطقه شاغل بودند، نقل می کردند که پس از هفت -هشت سال کار روی سکو از حق رای سلب می شدند که این به ماهیت و اثرات منفی کار در مناطق عملیاتی و سکوهای نفتی باز می گردد. امیدوارم سازوکاری فراهم شود دوره اقماری کوتاه تر و مدیریت شود.
با مدنظر قراردادن تمامی آسیب ها و مشکلات، برای کاهش بار اجتماعی - روانی و ... آن چه برنامه ای می توان در دستورکار داشت؟
اگر بخواهیم با عینک خوش بینی، نیمه پر لیوان را نگاه کنیم، از این موارد گریزی نیست و ما این نوع کار را براساس جبر یا اختیار انتخاب کردیم. ما به نوعی این مدل شغل سخت و طاقت فرسا را پذیرفته ایم و در شرایط دوری از خانواده، به مشکلات جسمی، روحی، روانی، عاطفی و طیف وسیع مشکلات مبتلا می شویم. در پاسخ به اینکه سازمان چه وظیفه ای دارد، باید گفت که سازمان می تواند و باید در بخش مددکاری اجتماعی پررنگ تر ظاهر شود، اما متاسفانه از این بخش غافل بوده است. افزون بر آن، در زمینه فراهم ساختن زیرساخت های ورزشی هم نیازمند توجه بیشترهستیم. در حال حاضر تمام سکوهای منطقه نفتی بهرگان از باشگاه های چندمنظوره، زمین فوتبال، بدنسازی، والیبال بسکتبال برخوردارهستند. به شکل مشخص ما باید زیرساخت های مورد نیار فضای سبز را در سکوهای نفتی فراهم کنیم تا جسم و روح کارکنان را شاداب نگه داریم. کارکنانی که دریک شیفت کاری 14 روزه با تعمیر توربین ها میلیون ها دلار صرفه جویی می کنند، باید صدایشان برای حل مشکل سقف حقوق، مالیات و دیگر موارد شنیده و ترتیب اثر داده شود. شاید لازم باشد بدانید که بیشترین حقوق نفرات درمناطق عملیاتی از یک ملوان معمولی هم کمتراست. آنچه این کارکنان را درصنعت نگه داشته، تعصبشان به خاک و وطن است و پاسخ آنها را باید را با تحقق مطالباتشان داد. افزون بر آن باید اشاره کنم اخیرا فرایند جذب و رسمی کردن بسیار غیرکارشناسانه و غیرحرفه ای بوده است و ای کاش آزمون های علمی افراد برای سنجش سطح و توان علمی آنها بیشتر مورد توجه قرار می گرفت. اگر فارغ التحصیلان نخبه برای استخدام درصنعت نفت شانس و امیدی نداشته باشند، جای دیگری را انتخاب شغل بر خواهند گزید و با این شرایط نمی توان چشم انداز خوبی برای آینده نیروی انسانی در این صنعت متصور بود.
به موضوع همسایگان بومی شما در منطقه عملیاتی بهرگان بپردازیم، با توجه به همجواری با روستای امام حسن چه اقدام هایی در زمینه عمل به مسئولیت اجتماعی انجام شده و در دستور کار قرار دارد؟
منطقه عملیاتی بهرگان در حوزه مسئولیت اجتماعی خود را متعهد و مسئول می داند که از مردم این اقلیم حمایت و آنها را در زمینه های مختلف همراهی کند. از جمله اقدام های انجام شده می توان به تعمیر و ترمیم جاده استراتژیک بهرگان-گوره به طول 17 کیلومتر با ساخت سه پل، چندین آب نما، تسطیح و . . . اشاره کرد که با انجام آن راه ارتباطی روستاهای قنات، گوره و مالکی برقرار شد. از دیگر اقدام ها در مسیر عمل به مسئولیت اجتماعی در منطقه عملیاتی بهرگان می توان به اعزام قایق و هلی کوپتر نجات در سوانح دریایی، اعزام آمبولانس هوایی-زمینی در سوانح جاده ای، دریایی، اعزام تیم های ورزیده آتش نشانی هنگام آتش سوزی اسکله ها و لنج های بنادر دیلم و گناوه، سوختن مزارع و باغات، پارک جنگلی، منازل مسکونی و ... ، کاشت بیش از هزارنهال در کوه ها و بیابان های شمال بهرگان، ایجاد چندین تالاب و آبشخور برای پاسداشت محیط زیست، فعالیت های بیابان زدایی، تامین آب آشامیدنی امام حسن، کمک به آسایشگاه معلولین بندر گناوه اعطای بلیت هواپیمای رایگان به ملی پوشان، افراد مستمند اشاره کرد. در یک کلام باید بگویم در زمینه حمایت از بومی های همجوار خود از هر آنچه دستمان برآید دریغ نخواهیم کرد.
بهرگانسر
این میدان در 56 کیلومتری غرب منطقه بهرگان قرار دارد و شامل : یک مجموعه سکوی اصلی و هفت سکوی اقماری و 9 حلقه چاه است. نفت سکوی بهرگانسر به وسیله خط لوله 16 اینچ زیر دریا به تاسیسات خشکی منطقه بهرگان جهت فرآورش و ذخیره سازی فرستاده می شود. این سکو در طول جنگ تحمیلی بارها از سوی متجاوزان عراقی بمباران شد. با پایان جنگ، کار بازسازی موقت تاسیسات این میدان انجام و نوسازی و بازسازی اساسی تاسیسات دریا و خشکی آن در اوایل سال1368 با راه اندازی تاسیسات جدید آغاز شد.
سروش
این میدان در حدود 110 کیلومتری منطقه بهرگان واقع شده است. میدان نفتی سروش در طول جنگ تحمیلی به دفعات مورد تهاجم و بمباران قرار گرفت و به دلیل خسارات وارده، تولید نفت از این میدان متوقف شد. قرارداد توسعه و نوسازی این میدان اواخر سال 1378 و درقالب طرح های بیع متقابل به همراه توسعه و نوسازی میدان نوروز منعقد شد. پروژه توسعه این میدان شامل : حفاری10 حلقه چاه افقی تولیدی، دو حلقه چاه تزریق آب های آلوده به لایه های بالایی مخزن، دو سکوی سرچاهی، دو سکوی بهره برداری و یک سکوی مسکونی و سیستم ذخیره سازی و صادرات نفت خام شناور به نام: سورنا (F. S. U)، با ظرفیت 2. 200. 000 بشکه بود. این طرح در اواخر سال 1380 به تولید اولیه رسید. پایانه شناور سورنا در سال 1393 با پایانه جدیدتر و مدرن تر خلیج فارس جایگزین شد. در شرایط حاضر چند برنامه مطالعاتی به منظور افزایش تولید از میدان سروش، در حال مطالعه است.
نوروز
این میدان در 97 کیلومتری منطقه بهرگان قرار دارد و در ابتدا دارای 14 حلقه چاه فعال بوده است که در خلال جنگ تحمیلی تاسیسات آن تقریبا به طول کامل منهدم شد. با پایان جنگ، بازسازی موقت تاسیسات در دریا و خشکی انجام و طرح توسعه و نوسازی میدان نوروز در قالب بیع متقابل شامل: حفاری 17 حلقه چاه جدید افقی، یک سکوی بهره برداری، یک سکوی سرچاهی و یک سکوی مسکونی در برنامه قرار گرفت. با پایان طرح، در نیمه اول سال 84 تولید از این میدان به میزان 90 هزار بشکه در روز آغاز و از طریق خط لوله 22 اینچ به میدان سروش منتقل و پس از فرآورش نهایی در یک سکوی مجزا در میدان سروش به پایانه صادراتی و شناور خلیج فارس منتقل، ذخیره و صادر می شود.
هندیجان
این میدان در 55 کیلومتری غرب منطقه بهرگان قرار دارد. میدان نفتی هندیجان دارای 9 حلقه چاه روی سکوهای اقماری است. نفت تولیدی از این میدان به وسیله دو خط لوله 10 و 12 اینچ به طول10 کیلومتر به مجتمع دریایی بهرگانسر منتقل و پس از اختلاط با نفت این میدان و طی مراحل تصفیه مقدماتی به بهرگان فرستاده می شود. سکوهای 7 و 8 میدان هندیجان هر کدام به وزن 1000 تن با تلاش کارکنان شرکت نفت فلات قاره ایران و توانمندی پیمانکاران ایرانی در مهرماه 1399 نصب و حدود 20 هزار بشکه به ظرفیت تولید از این میدان نفتی افزوده شد.