سلام بر محرم
ماتم حسین(ع) از زبان امام رضا(ع)
امام رضا(ع) فرمودند: اى پسر شبیب! به راستی محرم همان ماهى است كه اهل جاهلیت در زمان گذشته ظلم و قتال را به خاطر احترامش در آن حرام می دانستند؛ اما این امت نه حرمت این ماه را نگه داشتند و نه حرمت پیغمبرشان(ص) را. در این ماه ذریه او را كشتند و زنانش را اسیر كردند و اموالش را غارت كردند خدا هرگز این گناه آنها را نیامرزد.
... اى پسر شبیب! اگر براى چیزى گریان شدی، براى حسین(ع) گریه كن كه او را سر بریدند و 18 كس از خاندانش(علیهم السلام) با او كشته شدند كه روى زمین مانندى نداشتند؛ آسمانهاى هفتگانه و زمینها براى کشته شدن او گریستند و 4 هزار فرشته براى یاری اش به زمین آمدند و دیدند که ایشان كشته شده اند. پس بر سر قبرش ژولیده و خاك آلود هستند تا حضرت قائم(عج) قیام و یاری اش كنند و شعار آنها «یا لثارات الحسین علیه السلام» (ای خونخواهان حسین) است.
اى پسر شبیب! پدرم از پدرش از جدش علیهم السلام برایم باز گفت كه: چون جدم حسین(ع) كشته شد، آسمان خون و خاك سرخ بارید.
اى پسر شبیب! اگر بر حسین(ع) گریه كنى تا اشک هایت بر گونه هایت روان شود، خداوند هر گناهى که كردى از کوچک و بزرگ و كم و زیاد می آمرزد.
... اى پسر شبیب! اگر شاد میشوی که خدا را ملاقات کنی درحالی که گناهى نداری، حسین(ع) را زیارت كن.
اى پسر شبیب! اگر شاد میشوی که در غرفه های ساخته شده در بهشت با پیغمبر و آلش (علیهم السلام) ساكن شوى، بر قاتلان حسین(ع) لعنت بفرست.
اى پسر شبیب! اگر شاد میشوی که ثوابی مانند ثواب کسانی که با حسین علیه السلام شهید شدند برای تو باشد، هر وقت به یادش افتادى بگو «یا لَیتَنِی كُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِیماً»: «ای كاش با آنها بودم تا به فوز عظیمى می رسیدم.»
... اى ابن شبيب! اگر دوست دارى با ما در درجات عالى بهشت همراه باشى، در اندوه ما اندوهگين و در خوشحالى ما، خوشحال باش و بر تو باد به ولايت ما، زيرا اگر كسى سنگى را دوست داشته باشد، خداوند در روز قيامت او را با آن سنگ محشور خواهد كرد.
عطر ماندگار: از بیانات رهبر معظم انقلاب
اهمیت اقامه عزا بر سرور و سالار شهیدان
برخی کارهاست که پرداختن به آنها، مردم را به خدا و دین نزدیک می کند. یکی از آن کارها، همین عزاداری های سنتی است که باعث تقرب بیشتر مردم به دین می شود. اینکه امام فرمودند «عزاداری سنتی بکنید» به خاطر همین تقریب است. در مجالس عزاداری نشستن، روضه خواندن، گریه کردن، به سروسینه زدن و مواکب عزا و دسته های عزاداری به راه انداختن، از اموری است که عواطف عمومی را نسبت به خاندان پیغمبر، پرجوش می کند و بسیار خوب است.
چراغ هدایت و کشتی نجات امت
اگر در سيره هر يک از اهل بيت(ع) تامل شود، هر يک از آنها در جنبه هایی براي رسيدن به اوج قله های زندگي و سعادتمندی سرمشق هستند، زندگي برتر در گرو تأسي از سيره آن بزرگواران است، آموزه ها و مؤلفه های تربيتي در سيره اهل بيت(ع) با ظرافت و دقت خاصي منعکس شده و موشکافي و استخراج و باز تبيين آنها به صورت روزآمد می تواند براي بهبود زندگي اجتماعي و سياسي مسلمانان و ترقي آنها مفيد و موثر باشد.
اگر اين مولفه ها تبيين و به صورت روش مند در جهان به زبان های مختلف ارائه شوند، تمام مردم دنيا عاشق اهل بيت و مريد مکتب اهل بيت(ع) خواهند شد چون آموزه هاي آن بزرگواران با فطرت انسان ها سازگارتر از دستاوردهاي تصنعي و دروغين و پوشالي است.
در سيره امام حسين(ع) و جهاد و امر به معروف آن حضرت همه عناصر تربيتي و همه نیازمندی های روحي و پرورشي انسان وجود دارد، اگر از دعا و سخنان حضرت رمزگشايي و سيره حضرت سیدالشهدا(ع) به شيوه روش مند به مخاطبان گفته شود، بهترين مکتب تربيتي خواهد بود، اگر مکتب اهل بيت امروز پويا و زنده است، تنها گوشه ای از سيره و حيات امام(ع) براي مردم تبيين شده که اين همه عاشق از پيروان اديان مختلف دارد.
از مسيحيان و يهوديان و زرتشتيان و حتي از مردمان غيرموحد مانند هندوها عاشق مرام امام حسين(ع) شده اند، بنابراين سيره امام حسين(ع) بالقوه داراي ظرفیت های تربيتي و آموزه هاي مهم زندگي است که از اين جذابيت بالا برخوردار است.
در اين بخش سعي شده است شمه ای از مکارم اخلاق آن حضرت بازگويي شود.
تقدير از مقام معلم و استاد
وقتي يکي از فرزندان امام(ع) نزديک مربي مکتب سوره حمد را آموخت و براي امام حسين(ع) خواند، حضرت براي معلم و استاد فرزندش هزار دينار و چندين خلعت و جامه و لباس نو و هداياي ديگر فرستاد. امام حسين(ع) به اهل علم و فرهنگ بسيار بیشتر از ديگران بها می دادند.
اهتمامي که امام حسين(ع) به کساني که تربيت فرزندان و آينده آنها در دست آنها می نهاد، در هيچ مکتبي و آموزه ای وجود ندارد، اين احترام و حرمت به مقام علم و معرفت است که می تواند انسان ساز، تمدن ساز و فرهنگ ساز باشد و انسان هاي متعالي را تربيت کند.
مهرباني و دلسوزي به انسان ها
در سيره رسول خدا(ص) از زبان قرآن می خوانیم «لقد جائکم رسول من انفسکم عزيز عليه ما عنتم حريص عليکم بالمؤمنين رؤف رحيم» از سوي خدا پيامبری از خودتان براي هدايت شما گسيل شده که تباهي و زيان شما براي او گران است و به شدت به هدايت شما علاقه مند و بی نهایت مهربان است براي ايمان آوردن و هدايت شما.
امام حسين(ع) در روز عاشورا نيز اين اوصاف پيامبر(ص) را از خود بروز داد و تا حدي مهرباني کرد که آن قوم شايد هدايت شوند؛ يکي از افراد سپاه کوفه گفته است: وقتي ما براي دستگيري حسين(ع) او را با سپاهي به فرماندهي حر محاصره کرديم و با اين قصد به او نزديک شديم و به شدت تشنه بوديم، او با مهرباني از ما پذيرايي کرد و به مرکب ها و افراد سپاه حر آب داد؛ وقتي من نتوانستم آب بخورم، نزديک من آمد و در خوردن آب مرا ياري کرد تا توانستم آب بخورم، مهر و محبت امام حسين(ع) به انسانيت، غیرقابل توصيف است. روز عاشورا پس از شهادت همه ياران خود، از هدايت آن گروه نااميد نيست، بلکه آنان را به اخلاق انساني و نجات دعوت کرد.
چون امام امت است، امام رئوف بر تمام موجودات و انسان است؛ او می داند که جهالت انسان را به گمراهي برده است؛ از این رو هميشه سعي می کند تا آنان را از جهالت نجات دهد.
نيکوکاري و بخشش به ديگران
امام حسين(ع) تجلي سخاوتمندي و کرامت بود. آن حضرت هيچ مستمندي را از خود دور نکرد و هيچ فقيري را بدون عطا و پاداش از درگاه خود نراند و دراین باره می فرمود: ثروت انسان آنگاه در اختيار اوست که توان انفاق و بخشش از آن را به ديگران داشته باشد، وقتي انسان نتوانست از آن در راه رضاي خداوند خرج کند و در راه شادي دل بندگان مصرف کند، براي عده ای باقي خواهد ماند که بعد از او حیف ومیل کنند و حسابش به عهده جمع کننده مال باشد.
پس بهتر است انسان تا زنده است و اختيار مال خود را دارد، از آن انفاق کند و در راه نيکوکاري و ساختن مدرسه و رفع نیازمندی های طبقه فرودست جامعه استفاده کند.
سلام دادن به گناهکار
امام به فردي که گناهکار بود، سلام داد. گفتند گناهکار است.
اعتراض کردند، فرمود: خداوند او را سزاوار بندگي و توحيد خود دانسته، شما او را اهل سلام نمی دانید؟ نکته و درسي که از اين رفتار امام می توان گرفت، اين است که همين رفتار امام او را منقلب و به بازگشت از گناه هدايت کرد؛ بنابراين بزرگان و اهل معرفت و دانش بايد ارتباط خود با گناهکاران را براي هدايت آنها داشته باشند.
ادامه دارد...