سه دهه همراهی با نشریه کارکنان صنعت نفت
مشعل به هزارمین شماره رسید
علی بهرامی: «به هزارمین شماره نشریه کارکنان صنعت نفت ایران رسیده ایم»، جمله ای که بسادگی بیان می شود؛ اما براستی به همین سادگی هاست؟ ما از میدان «مشعل» و زیر نور آن به شما می گوییم: «نه، به هیچ وجه». دوام یک رسانه و قوام یک نشریه، آن هم تا هزارمین شماره، اصلا به این سادگی ها نیست. شاید این حرف را تا همین چند هفته پیش با قاطعیت نمی توانستم بگویم؛ اما الان واضح و شفاف خدمت همه شما مخاطبان عزیز و کارکنان شریف صنعت نفت می گویم که هزاران «جهد» شده تا «مشعل» به هزارمین شماره برسد. «مشعلی» که می بینید، حاصل نزدیک به هفتاد سال آمد و رفت ها، خون دل خوردن ها، ایده خرج کردن ها، شب بیداری ها، عبور از خطرگاه ها، گذر از خون ها و آتش ها و ... است. «مشعلی» که پیش روی شماست، اسلافی داشته که اگر آنها نبودند، اصلا «مشعلی» نبود که حالا بخواهد به هزارمین شماره برسد. از «نفت بین خودمون»، تا «پیک نفت» چند دهه و چند گردنه تاریخی و پر پیچ و خم گذشته تا ابتدای دهه هفتاد، صنعت نفت ایران به «مشعل» برسد. «مشعل»، حاصلِ عمر بسیاری از کارکنان صنعت نفت است. نتیجه همبستگی ها، همدلی ها و ایثارهاست. خیلی ها با جان و دل در نشریه کارکنان صنعت نفت و برای کارگران و کارمندان شریف این صنعت، از دورترین نقاط خشکی تا عمیق ترین سرزمین های آبی این دیارِ باستانی کوشیده اند. بی ادعا و بی هیچ حرفی در میدان عکس و خبر و گزارش و طراحی و سیاستگذاری و.... حضور داشته و ایستاده اند. با غواص ها زیر آب رفته اند و با خلبانان روی آسمان. با خطبانان در بیابان ها بوده اند و با حفارمردان، مزه تیغ تیز آفتاب را چشیده اند. در عسلویه به شوق بازتاب یک موفقیت ملی، دویده اند و در خانگیران برای توفیق ها دلشاد شده اند. در نفت شهر به یاد عزت ایران و عظمت میهن بوده و در پارس جنوبی با دیدن آمارهای بالای استخراج، مغرورانه لبخند زده اند. «مشعلی»ها همیشه همراه صنعت نفت بوده اند و جهد کرده اند و مجاهدت کارکنان صنعت بزرگ و تاریخ ساز نفت ایران را نشان داده اند. آنها نشان داده اند که ایران و ایرانی می تواند. چنانچه توانست و نگذاشت در هشت سال جنگ، حتی یک روز صادرات نفت قطع شود، چنانچه توانست و از بیابانی خشک و برهوت، سرزمین صنعت و اقتصاد در کرانه های خلیج فارس را ساخت. چنانچه گاز را به بیشتر شهرها و روستاهای کشور رساند و چنانچه در پتروشیمی حرف های بسیاری برای گفتن و ثبت کردن در تاریخ دارد. چند هفته مانده به «هزارمین مشعل»؛ کوشیدیم که از خود «مشعل» و پیشینیانش با شما سخن بگوییم و بخش بسیار کوچکی از آنچه در «مشعل» گذشته را برای شما روایت کنیم. برای این منظور، تنها با برخی یاران و همراهان قدیمی تر نشریه کارکنان صنعت نفت همراه و هم کلام شدیم تا برای ما و شما از «مشعل» بگویند. اگر می خواستیم همه اهل «مشعل» را به میدان گفت وگو بکشانیم و با آنها گپ بزنیم، اصلا مجال نمی شد و شاید چند شماره را باید به این کار اختصاص می دادیم. باید یادی کنیم ازعبدالجواد طالقانی و مهران افخمی، از زحمتکشان «مشعل» که چندی است از دار دنیا رخت بربسته اند و نام نیکشان در ذهن و زبان «مشعلی» ها ماندگار است: ابوالحسن درویشی، سیامک افشار و بسیاری از تلاشگران عرصه روابط عمومی و نشریات وزارت نفت را ارج می نهیم؛ اما به هر حال باید تاکید کنیم که آنچه پیش روی شماست، صرفا بخشی از روایتِ برخی از «مشعلی» های قدیم است که در گپ وگفت هایی کوتاه و خیلی خلاصه تقدیم شما می شود.